İMAM (Tamamlandı)

29

Haticenin güzel haberi beni de en az onun kadar heyecanlandırıyor. Beraberce kalkıp teyzemin evine gidiyoruz. Tabi yolda annemi de yanımıza almadan edemiyoruz. Kısacası koalisyon toplanıveriyor hemencik. 

" Kimmiş bunlar bi anlat bacım bakalım." diyor annem hepimiz salondaki koltuklarda yerimizi alınca.

" Müjdenin teyze kızıymış oğlanın annesi, maddi durumları çok iyi değilmiş ama oğlan babası ile beraber manavlık yapıyormuş baba vefat edince bütün iş ona kalmış kardeşleri de olunca zavallı okuyamamış evi geçindirebilmek için çalışmış. Tabi bunlar o kadar önemli değil, çocuk maşallah hafızmış namaz abdest din iman bilen insan."

" Maşallah şu anlattıkların güzel şeyler kardeşim."

" Öyle abla yinede bir babasına danışalım bakalım."

Teyzemin anlatımına göre bu çocuğa benim bile kanım kaynıyor şimdiden. Kardeşleri için bu fedakarlığı yapıp erkenden olgunlaşan bir erkek üstelik de Rabbini biliyorsa Haticemize de iyi bakar elbette diye düşünüyorum. Annem ve teyzemin de benim gibi düşündüğü bakışlarından ve konuşmalarından anlaşılıyor zaten.

" Teyze adı neymiş damat adayının peki?"

" İbrahim." diye bir anda atlayan Haticenin ne yaptığını fark edince yanakları kızarıyor. Utançla eli ayağına dolaşırken teyzemle annemin alay edercesine bakış attıkları gözümden kaçmıyor. Biraz olsun Haticeyi rahatlatmak isteyerek o ortamdan uzaklaştırmaya karar veriyorum.

" Bu akşam bize yemeğe gelseniz hep birlikte olur mu ?"

" Bilmem ki kızım miden zaten iyi değil nasıl hazirlayacaksın ki şimdi? Burda yeseydik işte." diyor teyzem tüm içtenliği ile, annem de onu onaylarcasına başını sallıyor ama nafile kurtaracağım Haticeyi bu ortamdan kafaya koydum.

" Yok zaten Hatice de bana yardım eder, değil mi Hatice?"

" Olur." diyor sessizce garibim.

Biraz sonra kalkıp yanında Haticeyi de sürükleyerek evime doğru yol almaya başlıyorum. Haticenin sessiz ve heyecanlı hali gözümden kaçmıyor olsada onu daha fazla utandırmak istemediğim için konuyu açmamaya özen gösteriyorum.

" Ne pişirsek acaba?"

" Imam bayıldı yapalım, abim bayılır. "

Yaptığı nahoş espiriye ikimiz birden gülmeye başlıyoruz. Ama yine de espirinin altında yatan gerçek de Tayyibin bu yemeği seviyor olması olunca mantıklı buluyorum. Gerçi Tayyip hangi yemeği sevmiyor acaba diye de düşünmeden edemiyorum. Ne versen yiyor...

Eve geldiğimizde öğle ezanı okunmaya başlayınca önce namaz kılalım diyerek sıra ile abdest alıp salondaki seccadelerde yerimizi alıyoruz. Namazın ardından da mutfaga geçip tüm  marifetimizi sergiliyoruz. Saatler içinde çeşit çeşit yemeği hazır edip koyuyoruz.

" Elimize sağlık valla." diyor Hatice salona geçerken. Bende ardından ellerimi yıkayıp koltuğun birine atıyorum kendimi. Ne kadar yoruldugumu ancak şimdi anlıyorum. Hamilelik insanı daha çok yorar derlerdi de inanmazdım. Kıvrılsam koltuğa uyurum diye düşünüyorum.

" Sen ne düşünüyorsun abla? Olur mu sence?"

" Bilmem ki Hatice ama bence tanış derim ben. Gerçi eniştem ne der bilmiyorum."

" Haklısın."

" Çok heyecan yapma ama sonra hüsrana uğramandan korkuyorum."

" Biliyorum bende korkuyorum, ama telaşıma engel olamıyorum."

" Dur bakalım mevlam ne eyler ne eylerse güzel eyler."

💫💫💫

" Feyzan ben geldim."

Kapının açılması ve ardından gelen Tayyibi sesi ile elimdeki çay bardağını sehpaya bırakıp karşılamak için koridora çıkıyorum.

" Selamın aleyküm."

" Hoşgeldin, aleyküm selam. "

" Hatice gitti mi? "

" Yok içerde geç hadi bir bardak alıp geliyorum. "

Ben mutfağa kocamda kardeşinin yanına geçiyor. Haber hızlı yayılmış anlaşılan. Ben yanlarına geldiğimde " hayırlısı" diyor Tayyip zaten şu anda söylenebilecek başka bir şey de yok. Getirdiğim bardağa çay döküp ikram ediyorum kocama.

" Nasılsın geçti mi bulantı?"

" Daha iyiyim canım hafifden hissettiriyor kendini ama günlük hayatıma devam edebiliyorum en azından. "

" Oruç tutmanda sakınca var mı acaba?"

" Bilmiyorum ki akşam annemlere sorar öğreniriz. Tutabilirim gibi geliyor ama benim yüzümden yavrucak aç kalmasa iyi olur."

Elim karnına gidince istemsizce gülümsüyorum. Rabbimin mucizesi karnimda can bulurken her an bu duruma hayret etmeden edemiyorum. Benim bu halim Tayyip ve Haticeyi de tebessume sürüklüyor.

" Ne zaman doktora gideceksiniz bir daha?"

" Haftaya salı değil mi Feyzan?"

Onaylamak için başımı sallıyorum yanlızca, ardından saate bakıyorum. Yarın Ramazanın birinci günü olduğu için mahalleye kurulan pazara gitmemiz gerektiğini hatırlayarak. Tayyip de bunu fark etmiş olacak ki bana bakıp göz kırpıyor.

" Hadi hazırlanın da gidelim."

" Yok abi ben gelmeyeyim, eve bir uğrayayım yoksa adım kaçağa çıkar biliyorsunuz."

" Sen zaten bu ara annemin elinden zor kurtulursun kardeşim demedi deme."

Hep birlikte gülmeye başlıyoruz bir anda. Nedense içime bir burukluk düşüyor kahkahanin ardından, keşke Ali de gelseydi bu aralar ne çok ihmal ettim kardeşimi.

" Tayyip gelirken baklava mı alsak, Ali çok sever. "

" Olur meleğim alalım, hadi giyin gel üstünü geç olmadan gidelim gelelim de mezar üstüne gideceğiz sonra. "

" Doğru ya unuttuk biz onu. " diyoruz Hatice ile bir ağızdan.

Kalkıp odama geçip üzerime uzun lacivert elbisemi giyip, ona uygun bir eşarp yaparak tekrar yanlarına döndüğümde Haticenin de çoktan bulaşıkları yıkayıp başına örtüsünü aldığını görüyorum.

" Hadi ben hazırım."

Hep birlikte evden çıkıp önce Haticeyi teyzemin evine bırakıp oradan da pazara yürüyoruz sevdiceğimle. Pazar alışverişi bittiğinde, ellerimiz kollarımız dolu halde babamın dükkanında alıyoruz soluğu.

" Ooo, hoşgeldiniz çocuklar. Gelin gelin oturun da şöyle soluklanın."

" Selamın aleyküm."

" Aleyküm selam. Nasılsın kızım?"

" İyiyim babacığım sen nasılsın."

" Elhamdülillah. Pazarı satın almışsınız yav"

" Ramazanda benim çıkmam zor olur diye şimdiden herşeyi alalım dedim baba."

" Iyi yapmışsınız kızım, ne içersiniz?"

" Ben bir soda alırım."

" Sen dur baba ben getiririm."

Bakkal dükkanına girip soğuk içecek dolabından iki soda birde vişne suyu kapıp çıkıyorum tekrar yanlarına.  Yıllar önce kurduğum hayallerin gerçek oluyor oluşuna imrenerek bakıyorum. Rabbin bana bahşettiği bu an için binlerce kez şükrederek vişne suyumu yudumluyorum.

Her günümüzün huzurla kalması dileğiyle...