İMAM (Tamamlandı)

44

*** Feyzan ***

Tekrar gözlerimi açmak bir önceki sefere göre daha kolay oluyor. Üstelik bu kez karşımda beyaz gömlekli insanlar değil sevdiğim adamın gözleri karşılıyor beni. Gözler aynı gözler olsada ne kadar değişik bir surat bu böyle?

Uzayan sakalları, karman karışık duran saçları...

Alnındaki ufak tefek yara izleri ve göz altı morlukları...

Ne hale gelmiş bu adam böyle?

" Güzelim?"

" Tayyip?"

" Nasıl hissediyorsun?"

Alnıma kondurduğu buse az da olsa gülümsetiyor.

" Yorgun, Tayyip çocuklar?"

" Merak etme iyiler annem bakıyor onlara aradım birazdan gidip getiririm onları."

Onların iyi olduğuna inanıyorum bu kez, biliyorum bana yalan söylemeyeceğini sevdiğim adamın. Başka bir şey sormuyorum, konuşacak halim de yok belki de konuşmak istemiyorum. Belimden altını hissetmiyor oluşum sanki kalbimin üstünde koca bir ağırlığa neden oluyor. Bir damla göz yaşı yanağımdan akarken ağladığımı fark eden kocam eliyle siliyor.

" Ağrın mı var güzelim?"

" Hissetmiyorum ki ağrı olsun."

Tayyip sanki mahçup olmuş bi çocuk gibi başını öne eğip susuyor. Onun bu hali içimi bir kez daha kavuruyor. Keşke söylemeseydim diyorum ama iş işten geçmiş oluyor. Belli ki bu halimden kendini suçlu tutuyor. Konuşmak istesem de şu an hiç vakti olmadığını düşünüyorum.

" Ben çocukları getireyim."

Başımı sallıyorum. Alnımdan öpüp odadan çıkıyor. O gider gitmez kapı tekrar açılıyor. Önce annem ardından da babam giriyor odaya. Gözü yaşlı anam koşup sarılıyor yatakta aciz yatan bir tanecik kızına.

" Şükürler olsun Allahım."

" Iyiyim annem merak etme."

Annem çekilince bu kez babam eğilip alnımdan öpüyor. Tekrar doğrulmadan önce saçlarımı kokluyor derin derin.

" Maşallah benim kızıma, gördün mü hanım bak bu günlerde geçti işte dedim ben sana Feyzanım güçlüdür diye."

" Ondan mı kuytularda ağladın?"

Sitem eden anneme gülüyorum. Babamsa mahçup bir sandalye çekip oturuyor yanıma serum takılı elimi avcuna alıyor dikkatlice.

" Binlerce şükür seni bir kez daha bize bağışlayan yüce Allaha."

" Hiç merak etme kızım çocuklar iyi Allah korumuş burunları bile kanamamış sabilerin. Buralarda rezil olmasınlar diye bir ev tuttuk teyzenle dönüşümlü bakıyorduk. Şimdi getirir Tayyip kendi gözlerinle de görmüş olursun. "

Başımı sallıyorum yeniden, konuşmak muhabbet etmek istiyorum ama o kadar yorgunum ki ağzım bile hareket etmek istemiyor sanki. Gözlerimi kapatıyorum. Çok geçmeden de uykuya dalıyorum.

🍼🍼🍼

" An-niii."

Duyduğum sesle tatlı rüyamdan uyanıp çevreme bakıyorum. Aman Allahım benim Hümeyram mı o konuşan? Inanamayan gözlerle sevinç içinde benim vereceğim tepkiyi izleyen aileme bakıyorum. Hümeyra babasının kucağından bana doğru bir atak yaparken bu kez babannesinin kucağında ağzında emzikle ne olup bittiğini anlamaya çalışan oğlum emziğini boşluğa bırakıveriyor.