İMAM (Tamamlandı)

Final

FİNAL

***Feyzan***

Güneş doğarken umudum da tazelenmişti nihayet dualarım, daha doğrusu tüm ailenin ettiği dualar kabul oluyordu. Aylar sonra doktor artık eve çıkabileceğimi ve fizik tedavilere bu şekilde devam edeceğimizi söylediğinde dünyalar da benim olmuştu. Tayyip annemlere haber verdikten sonra hastaneden çıkış işlemlerini yaptırmaya gidiyor. O henüz gelmeden annemler de odanın kapısını aralıyor.

" Selamın aleyküm kızım. Tayyip arayınca hemen geldik, nihayet eve gidiyoruz. Sana çiçek gibi bakarız biz evde teyzenle. "

" Aleyküm selam annecim."

Teyzem sakince gelip yanıma oturduğunda tedirgin bakışlarıyla karşılaşıyorum.

" Ne oldu teyzem seni rahatsız eden bir şey mi var? Neden sevinçli değilsin? Yoksa eve gelmemi istemiyor musun?"

Ellerimi pamuk ellerinin arasına alıp şevketle öpüyor.

" Olurmu gözbebeğim, sadece kardeşimin aksine ben acaba burada tedavi daha mı iyi olur ki diye düşünüyordum. "

" Üstümdeki örtüyü açar mısın teyze size göstermek istediğim bir şey var."

Teyzen meraklı gözlerle kalkıp örtüyü açıyor annem de bir o kadar meraklı olanları izliyor. Ayaklarımı hareket ettirmeye başladığımda, ikisi de şaşkın ve inanmayan gözlerle önce bana sonra birbirlerine bakıyorlar.