Hayat Şimdi Başlıyor

Yasak

Lily'nin ağzından

"Galiba ben kötü bir şey yaptım!!!"

Ah bunu yapmamam gerekiyordu ve yaptığım  yanlıştı. O defteri hiç okumamalıydım. Vicdanım sızlıyordu ve birinin bana ne yapacağımı söylemesi gerekti.  Beyza'ya söylemeye karar verdim. Belki bana yardım ederdi. Kötü bir şey yaptığımı söylediğim zaman tepkisiz bir şekilde devam etmemi söyledi.

"Sana söylemiştim ya William bir eşyasını kaybetmiş kapıya geldi bana sordu diye, kaybettiği şey deri kaplı bir defterdi ve o bendeydi. Lunaparktan ayrıldıktan sonra anneme bıraktı beni. Arkasını dönüp gitti ama deri kaplı defterini bizim bahçeye düşürmüş. Ben de eve dönerken gördüm ve çantama attım. William için önemli bir defter olsa gerek diye düşündüm.Çünkü defteri sorarken oldukça telaşlı görünüyordu. Kararsız kaldım okuyup okumamak konusunda ama merakıma yenildim ve okudum. Ama öğrenmemem gereken şeyler öğrendim." dedim. Lanet olsun kesinlikle bunu yapmamam gerekirdi.Beyza'ya okuması için defteri verdim ama o okumadı. " Özür dilerim Lil ama bu William için önemliyse ve özelse eğer, okumamam gerekir."deyip defteri bana uzattı.

" Öğrendiğin şeyler ne kadar kötü?" diye sordu. " Yoksa bir adam mı öldürmüş?" dehşete kapılmıştı.

" Hayır hayır saçmalama bu öyle bir şey değil. Sadece öğrenmemizi istemediği şeyler var içinde. En azından ben öğrenilmesini istemezdim. Ama son yazdığı konu hakkında bir şey diyemeyeceğim." dedim.

" Ne hakkında yazmış ki?"diye sordu Beyza merakla.

" Sevdiği kız hakkında." dedim fısıldarmış gibi.

" Bence bu gayet normal Lily, hoşlandığı bir kız olması olağandışı bir şey değil." dedi Beyza. Tabi ki haklıydı. William'ın hoşlandığı bir kız elbette olabilirdi ancak bana hiç bahsetmemişti. Ayrıca sadece hoşlantı da değildi bu. Kız için o kadar güzel şeyler yazmış ki.

" Konu hoşlanıp hoşlanmaması değil Beyza. Ben kaç yıldır onun arkadaşıyım ve bana bundan bir kere bile bahsetmedi. Ayrıca sadece hoşlantı olduğunu da sanmıyorum. " dedim ve defterin son kısmını açıp Beyza'nın eline tutuşturdum. O da okuduğunda bana hak verdi ve "Gerçekten de bu sadece basit bir hoşlantı olamaz. William bu kıza abayı yakmış."dedi.

" Sence okuduğumu söylemeli miyim?" diye sordum tedirginlikle.

" Bilmiyorum Lil. Ama okuduğunu öğrenirse bir daha yazmak istemeyebilir ve sana güvenemeyebilir. Bence yalan söylemeden bu işi hallet. Ara ve evin bahçesinde buldum falan de." dedi. Belki de en iyisi öyle yapmaktı.

Saat geç olduğu için yarın öğle saatlerinde aramaya karar verdim ve düşüncelere dalarak uyumaya çalıştım. Uyuyamıyordum.  Okuduklarım aklımdan bir türlü çıkmıyordu. Annesini de babasını da, babası öldürmüştü. Nasıl bir baba bunu yapabilirdi. Defterde babasının alkolik olduğunu ve bir gün sinirlenip silahı çektiğini ve annesini vurduğunu anlatıyordu. O zamanlar 5 yaşındaymış ve her şeyi ayrıntısıyla hatırlıyormuş. Babasının gözünün nasıl döndüğünü ve kendini vurmaya çalıştığını,ancak annesinin öne geçip kendini feda ettiğini, annesi yerde kanlar icinde yatarken nasıl korkuyla masanın altına saklandığını ve babasının kendisini nasıl vurup gözlerinin önünde kan gölünün içinde yüzdüğünü... Polislerin gelişini ve anne babasının cansız bedenlerinin soğukluğunu,yetimhaneye yerleştirilişini. Her şeyi...

Bir insan bütün bu olanlara  rağmen nasıl bu kadar iyi biri olabilirdi? Nasıl hayata olumlu bakarak yaşayabilirdi. Ah bunlar daha neydi ki? Babasının içtiği gecelerde annesini ve kendisini öldüresiye dövdüğünü ve daha pek çok şeyi yazmıştı buraya. Ama neden bize anlatmamıştı? Bilmiyor muydu ki biz ona her daim destek olurduk. Bunları düşüne düşüne uyuyakalmıştım.