Hayat Şimdi Başlıyor

Anlat Bana !

William yolda yürürken Beyza'yla olan konuşmaları aklına gelmişti.

"Demek gözlerimden belli öyle mi ?" diye sordu William  . Beyza'ysa heyecanlı bir şekilde durumu açıklamaya başlamıştı bile. Bu konularla ilgilendiği çok belliydi.  Beyza yine heyecanla konuşmaya başladı.  " Türkiye'de bir arkadaşım var. Onunla birlikte kafamıza taktığımız insanları inceler ve ne düşündüklerini öğrenmeye çalışırız. Böyle böyle araştırmalar yaptık ve kendimizi geliştirdik."dedi Beyza gururlu bir şekilde. " Ya-yanlış anlama seni kafaya taktığımdan değil. Sadece ona bakışlarından aşık olduğun belli oluyor ." dedi Beyza gülerek.  " Senden korkulur "dedi William da Beyza'nın gülmesine karşılık verdi." Peki ona söyleyecek misin ?" diye sordu William. "Ben sadece gözlemlerim. İnsanların özel hayatlarına karışamam."dedi Beyza. Sonra gülerek ekledi. " Bir keresinde Lily'yle konuşurken elin titremişti. Gülmemek için kendimi zor tutmuştum."

William da gülümsemişti.  O günü çok iyi hatırlıyordu. Havada şiddetli bir rüzgar vardı ve okulun içine girmek için koşuyorlardı. Rüzgarın etkisiyle Lily'nin saçları dalgalanmış ve kokusu William'ın içinde kıpırtılar oluşturmuştu. Konusurken de bir kendini kaybetmiş ve hafifçe titremişti. Daha sonra Lily ve Beyza sınıfa geçmişti. " Ama bazı insanlar ifadesizdir." dedi William ve devam etti. " Ne gözlerinden anlayabilirsin ne de hareketlerinden . Öyke tanıdıklarım var. "dedi ve göz kırptı. " Emin ol bir şekilde açık verirler , biz fark edemesek de." dedi Beyza.

Odasına geçtiğinde Marshall horlayarak uyuyordu. Bu halini çok komik buldu William. Panda yavruları gibi bir o yana bir bu yana dönüyordu yatakta Marshall . Beyza'nın söylediklerini düşündü. Acaba Marshall da bir şekilde açık verebilir miydi? Defterini eline aldı William ve yazmaya başladı.

Bugün , değerli bir dost daha kazandım..

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

Marshall'ın Ağzından

Gözlerimi açtığımda nerede olduğumu algılayamadım. Yatakta doğrulmaya çalıştığımda başıma giren o ani ve dayanılmaz ağrıyla ağzımdan yüksek sesli bir inilti çıktı. Etrafıma göz gezdirdiğimde her zamanki gibi masa başında yazı yazan William'ı gördüm. İniltimi duymuş olacak -ki duymaması için sağır olması gerek- bana doğru dönerek " Oooo kralımız güzellik uykusundan uyanmış " dedi ve gülümsedi.

" Şu an hiç şaka kaldıracak halim yok William. Ne oldu ?" diye sordum. Başım hala çatlayacak gibiydi. Elimi saçımın arasında gezdirdim. "Ne olduğunu sana sormak gerek." dedi William. " Ben... bilmiyorum.  Hatırlamaya çalışıyorum. " dedim. Şu baş ağrım geçse her şeyi hatırlayacakmış gibi hissediyordum. Kendimi zorlamaya başladım bir şeyleri hatırlamak için. Yavaş yavaş geliyordu görüntüler gözümün önüne. Kesik kesik fotoğraf kareleri gözümün önünden geçiyordu.

Başımı tutarak konuşmaya başladım. " En son , bara gitmiştim." dedim ve derin bir nefes alarak devam ettim. Aklıma gelen şeyse yüzümü ekşitmeme neden oldu.

"Lanet olsun şimdi hatırlamaya başladım. Kendimi kaybedene kadar içtim ve o kaltak Helen dudağıma ahtapot gibi yapıştı. " dedim. " Sonrasını hatırlamıyorum."

"Ama bunun Beyza'nın yanında olmanla ne alakası var?" diye sordu William. Sorusunu duymamla birlikte şaşkınlığım iki üç kat arttı ve yavaş yavaş ayılmaya başladım. "Bir dakika sen neden bahsediyorsun ? Ne Beyza'sı ?" diye sordum merakla. " Of , senin kafa uçmuş adamım. En iyisi sana baştan anlatayım."dedi William ve anlatmaya başladı. Bu arada pür dikkat William'ı dinlemeye başladım.

" Normal bir şekilde oturup tembellik yaparken telefonum çaldı. Arayanın sen olduğunu görünce açtım ve daha konuşmaya fırsat bulamadan Beyza konuşmaya başladı.  Senin yanında olduğunu ve yardıma ihtiyaç duyduğunu söyledi. Ben de hemen sizin yanınıza geldim.  Sen kaldırım taşına otururken Beyza da çöp atmaya çıkmış. Seni o sırada görmüş ama sarhoşmuşsun. Sonra da uyuyakalmışsın. En azından hikayenin bildiğim kısmı bu kadar." dedi William ve derin bir nefes aldı."Anlayacağın bundan öncesini hatırlamak sana kalıyor."