His Love For Her (Herdenson Series #2)

65: Thorn

--

Marahan akung napabuka ng mabilis sa akin mata ng maramdaman kung may humahawi sa akin bubok habang tulog ako. Medjo hindi pa klaro nung una ang paningin ko ngunit kalaunan ay unti unti kung nakita ang gwapong mukha ni Ramson.

"G-Good morning," husky ngunit pagod n'yang bati sa akin. Napangiti ako sa kanya saka dahan dahang bumangon. Magkatabi kami ngayon sa kama kaya, mabilis akung bumangon at umupo sa tabi nya.

Ayaw ko sanang tumabi kami sa iisang kama baka kasi pagalitan kami ng nurse ngunit ang sabi nya lang ay wala s'yang pakialam basta ba magkatabi kami. Masyado daw kasi nya akung namiss kaya heto at mag katabi kami ngayon.

Waking up next to him is the best feeling for me.

"Good morning, ayos na ba ang pakiramdam mo?" Tanong ko sa kanya. Nakita kung mataas na ang sikat ng araw sa labas. He smile at me. God! I love his smile.

"I'm okay," he said.

"Kanina kapa nagising? Sorry, ha? Ako pa tuloy ang huling nagising." Hinawakan ko ang kamay nya. Umiling sya. "No, it's okay. Walang problema sa akin kung mamaya ka pa magising. What's more important to me is you're here next to me." He genuinely smiled. Dahan dahan n'yang hinila ang kamay ko at marahang hinalikan iyon. Parang kakaiba agad ang epekto nun sa akin.

I look at him, he's weak and fragile. My heart suddenly clenching. Natatakot akung baka any minute mawawala sya sa amin. Ngumiti ako kahit masyadong mabigat.

"Kailan daw ang schedule nyo papuntang States?" Tanong ko. Nilalaro nya ang daliri ko habang nakatingin sa akin.

"Maybe next week." He answered.

"Pwede ka bang bumiyahe ng matagal? Pwede bang i.by pass ka? Baka mapano ka doon sa airplane. 8 hours pa naman ang biyahe." I said, worried.

"Okay naman daw as long as kaya ng puso ko." Sabi nya. Hindi na agad ako nag salita. Natatakot ako sa magiging kalagayan nya kapag umalis sya at wala ako sa tabi nya. Ayoko sanang s'yang umalis pero talagang kailangan na n'yang mag pagamot. Nakakatakot na kasi ang lagay nya.

"Hey, don't worry about me. I'll be fine." Pinisil nya ang kamay ko. Marahan nya akung hinila at pinahiga uli sa tabi nya. Naka tingin sya ng deritso sa mga mata ko. Para bang kay daming mga salita ang kailangan n'yang sabihin sa akin.

"Baby, I know you're worried but please just trust me, okay? Walang mangyayari sa akin dahil kasama ko naman ang pamilya ko. Nagiging malakas rin ang puso ko kapag ikaw ang naalala ko." He says. Nag tubig ang sulok ng mata ko. Hindi ako maka pagsalita para bang kung magsasalita ako, mababasag ako.

"Ram, babalik ka, ha? Babalikan mo ako, ha?" Malungkot na pakiusap ko. "Wag mo akung iwan, ha? Mahal kita." Sabay bumagsak ang luha ko. Mabilis naman nya iyon pinunasan.

"Baby, I promise babalikan kita.." He assured. Tapos dahan dahan s'yang nag angat at marahan n'yang hinalikan ang noo ko saka niyakap ako ng mahipit. Napangiti ako ng malungkot habang yakap sya.

Ilang minuto bago nag decide kaming kumain. Masaya ang naging kwentohan naming dalawa habang nag papalitan kami ng mga salita. Binabalikan namin ang mga kahapong masasaya at malulungkot.

"Eh, bakit ka naroon sa botique habang naka suot ng tux, ha? Akala ko talaga ikakasal kana eh." Medjo kumirot ang puso ko sa isipin iyon. Mahina s'yang tumawa ng mapakla.

"Best man kasi ako ng pinsan ko sa kasal kaya ako nandon. Nung sinabi mo best wishes inisip mo nun na ikakasal na ako which is hindi naman talaga." Paliwanag pa nya.

"Bakit nag thank you ka pa? Tss!" Nagkibit balikat lang sya.

"Alam mo ba ang sakit nun?" Wala sa sariling sabi ko. Bigla s'yang natigilan at natahimik bigla. Dahan dahan naman nag ako bago ang mood ko.