His Love For Her (Herdenson Series #2)

64: Sick

--

Masyado kaming tahimik habang naka upo sa malawak na garden nang hospital. Ni isa sa amin ay ayaw mag salita, para bang sa oras na iyon kuntento lang kaming dalawa habang magkatabi sa iisang bench. Nag papakiramdamay lang kami habang naka tingin sa malayo. Maganda ang simo'y ng hangin at maaliwalas ang kalangitan.

"I-I'm sorry," he sadly say, dahan dahan akung nagulat sa narinig ko. Nakita ko sa peripheral vision ko na naka titig sya sa akin. "I'm sorry for everything, Breanna," doon na ako lumingon sa kanya. Kita ko ang pangingilid ng luha ni Ramson habang naka tingin sa akin.

Parang may tumusok sa puso ko ng makita ko ang mahabag na itsura nya. Nag tubig nanaman ang sulok ng mata ko. "I-l did that because I don't want you to be hurt.." sabi pa nito. Nakatitig ako ng deritso sa mga mata nya habang nag sasalita sya.

"..I did that because I don't want you to feel the agony that I feel right now. I want you to hate me. I want you to believe that I'm marrying Sharmelle is the best reason so that you can moved on easily and find someone who's willing to fight for you till the end. Who's willing to stay with you thru good and bad times. I want that to happen b-but I guess I was wrong.." Bumagsak ang patak ng luha sa mga mata nya kaya naman mas lalong tinutusok ang puso ko.

"I was totally wrong.." tuloy tuloy na ang pag bagsak ng luha nya. "I was totally fucking wrong," I saw how devastated he is right now for hurting me so bad. "I thought I could let you go that easily, hiding my true reason to you but God didn't want that to happen."

"Seeing you cry torns me." Malungkot na aniya. Hindi ko na mapigilan ang pag tulo ng luha ko. Dahan dahan kung hinawakan ang kamay nya. Ngumiti ako ng malungkot. "It's okay, okay lang sa akin ang lahat ng iyon, Ram. Ang mahalaga naman sa akin ay iyon magkasama tayo." Mabilis ko s'yang niyakap para aluin sya.

"Ram, kahit anong hirap hindi kita bibitawan. Lalaban tayo." Naramdaman kung humigpit ang pagkakayakap ko sa kanya.

"Baby, I'm sorry for letting you go. I'm sorry for the cause of hurting your feeling." umiling ako sa likod. Hinagod ko ang likod nya.

"Okay na, Ram. Tama na. Just forget about the past, what's more important is today. Okay na tayo. Ayoko na uli mawalay sa'yo kasi nakakamatay eh." Masakit na utas ko kasabay nanaman ang pag tulo ng luha. Hindi sya nag salita. Dahan dahan s'yang kumalas sa pagkakayakap sa akin at tinitigan ako sa mata. Nakita ko nanaman ang pag tulo ng luha nya.

"Baby.." huminga sya ng malalim. "I'm sick and I'm fucking weak and I don't know if I can be with you." Masakit na sabi nya pa. Nilukot ang puso ko sa sinabi nya. Kinagat ko ang labi ko para pigilan ang pag hikbi ko. God, why? What's your reason for all of this?

"My heart is very weak, Breanna. I don't know if can fight for this. If I can fight for us just like what you want. You see?" Masakit s'yang tumitig sa akin habang sunod sunod ang pag luha nya.

"..I'm slowly dying." He finally admitted.

Hindi ko na maiwasan maiyak ng sobra sobra sa sinabi nya. Parang libo libong karayom na ang tinusok nya sa puso ko.

"My heart slowly giving up," he whispered.

"Wala na bang paraan ha, Ram?" Mahinang bulong ko. Ilang segundo ang lumipas pero di sya nag salita. Hinawakan ko ang kamay nya. "Please naman oh, lumaban ka naman para sa atin, Ram. Kahit ngayon lang, please. Sabihin mung mabubuhay ka pa! Ayokong iwan mo ako dito." Ang sakit na. Sobra, sobra na talaga.

"Breanna, how can I fight? How can I fight for us If the doctors says I'm actually dying because of this heart desease. It's totally useless."

"H-Hindi, hindi ka mamatay, Ram, okay? May paraan pa." Mangiyak ngiyak na sabi ko. Kita ko ang pait at sakit sa kanyang mga mata habang naka titig sa akin. Dahan dahan n'yang pinunsan ang luha ko sa pisngi.