His Love For Her (Herdenson Series #2)

71: Deserve

/: Unedited

--
Natulala ako sa kanyang sinabi. Parang hindi mag sink in sa akin na nandito na sya sa harap ko habang nakatitig nang diretso sa mga mata ko. I want to utter some words to speak but I coudn't. I want to touch him nor tell him that I'm glad that he's back but I coudn't. Lahat nang gusto kung gawin sa kanya nasa akin isipan lamang.

Reaching him right now is the most hardest thing to do. I open my mouth to say something ngunit nag salita sya bigla. "Anim na oras akung nag hintay dito and yet makikita kitang.. Aish! Forget it. I think I just wasting my time here. I think I should go." Parang nag slow motion ang kanyang pagtalikod sa akin. Para bang iyon na ata ang huli para sa akin ang makita sya ngayong gabi kapag hindi ko sya pinigilan ngayon.

I need to do something, ayaw kung magiging ganito ang hantong namin ngayon gabi. Ayaw kung talikuran nya ako nang walang explanation galing sa sarili ko. Ayaw kung mag isip sya tungkol sa amin ni Zazu dahil alam kung wala naman kaming relasyon o ano paman ang nasa isip nya ngayon.

Masyado ko s'yang mahal para magmahal pa ako nang iba.

"Ramson.." tawag ko sa kanya kaya naman tumigil sya sa paglakad.

"Kung ano man ang nakita mo kanina walang meaning iyon sa akin. At kung iniisip mung may relasyon kami ni Zazu pwes hindi iyan totoo." I said in between my breath. Hindi sya nang salita kaya naman pinag patuloy ko ang gusto kung sabihin sa kanya.

"I'm sorry kung pinag hintay kita, hindi ko naman kasi alam na uuwi ka ngayon. Sorry kung nakita mo kami ni Zazu na mag kasama. May nangyari kasi.." Sabi ko uli sa kanya. Hindi ko sasabihin sa kanya kung anong nangyari. Ayaw ko kasing malaman nya na may sakit ako. Ayaw ko s'yang mag alala sa akin.

Dahan dahan s'yang lumingon sa akin. Naka derikta agad ang paningin nya sa mga mata ko. My heart almost dropped. Habang tinitigan nya ako para akung nawawalan nang hangin. I bit lower lip. I want to say something para hindi nya ako talikuran nang ganon. Ang sakit kasi eh..

"R-Ram," dahan dahan akung nag lakad sa kanya. Bawat pag hakbang ko sa kanya pakiramdam ko milya milya ang layo na lalakarin patungo sa kanya. Nang nasa harapan ko na sya at mag kalapit na kami sa isa't isa I force myself to stare his eyes. Ang mga mata n'yang kay ganda sa paningin ko ngunit nakakatakot kapag nagagalit sya.

"Na miss kita, ang tagal mo akung pinag hintay. Kahit ilang buwan ka lang nawala parang pakiramdam ko ilang years kanang nawala sa tabi ko." Sabi ko, almost murmured.

Nag igting ang panga nya. Hindi ko alam kung galit pa ba sya o pinipigilan lang nya. I want to touch his face so I did it. Marahan s'yang nagulat dahil sa hawak ko. I smile weakly.

"Welcome back," I say, almost whispered. He sighs. Nag mura sya at nagulat ako nang hilain nya ang braso ko at niyakap ako nang mahigpit. Dahan dahan sumilay ang ngiti ko. He's finally back.

"I want to get mad at you nor curse you  dahil sumama ka sa ibang lalaki but damn, baby.." he said in frustration.

"I really miss you so bad. I really miss you, Breanna." Both joy and pain ang aking naramdaman. Halo halo ang lahat.
Nangilid ang luha ko. Finally, nandito na sya. I can see him everyday, I can talk to him and touch him. Parang nanaginip lang ako.

Naramdaman ko ang pintig nang puso nya. Dahan dahan akung kumalas sa pagkakayakap sa kanya. Hinawakan ko ang dibdib nya kaya nagulat sya.

"Ma," pumatak ang luha ko habang naka ngiti. "Ramson is home. He's finally here with me. Thank you so much for everthing. Thank you for the life you bring to him. Salamat talaga, Ma. Utang ko ang buhay ko sa inyo dahil sa lalaking ito.." sabi ko. Nagulat si Ramson sa sinabi ko.