NEDEN BEN (Tamamlandı)...

35.Bölüm

Sevmek İnsanı Tekrardan Yaralar Mı?

Eylem'den Anlatım

Bu yanlış değilse ne? Sevdiği kadının adıyla uyanan adam dudaklarımı tutkuyla öpüyordu. Ona karşı koyamıyordum lanetim olmuş bu adama karşı koyamıyorum. Seviyorum. Onu istiyorum ve arzuluyorum. Gözlerim kapanmıştı. Hissediyordum. Tüm hücrelerim Fethi'nin adını sayıklıyordu. Ondan kopmak hiç kolay değildi. Ben nasıl bir imkânsıza düşmüştüm. "Gözlerini aç." Dudaklarımın arasından boğuk çıkan sesiyle gözlerini açtım. Koyulaşmış kahve gözlerinde boğulmuştum. Hiç bu kadar iyi hissetmemiştim kendimi. Dudakları hayat veriyordu. Gözleri nefes almak için yaratılmış gibiydi. Elim sağ yanağında ki gamzesine gitti. Gülünce oluşan gamzesini kimse görmemeliydi. Ben dışında. Dudaklarımı nefes almak için ayırdım. "Seni sevmekten yorulan kalbimi bu dudaklar dinlendiriyor." Hızlı hızlı aldığım nefesler arasında söylediğim şeye gülmüştü. "Dudakların bana ait ama dudakların başka bir kadını söylüyor bu koyuyor. O kadını dile getiriyor." Elini kalbimin üstüne koydum. "Burayı yoruyor. Yanlış olduğunu bilsem bile seni arzuluyorum." Ne dediğimi anlamaya çalışan Fethi elini kalbimin üstünden çekti ve saçlarına daldırdı. Sinirlenmişti sanırım. "Eylül değil mi sorun?" Sinirle bana bakan kahvelerine baktım. Başımı evet anlamında salladım. "Onun adını sayıklayarak uyandın ve daha az önce beni sevdiğini söyleyip öptün. Onu seviyorsun beni onun yerine koymak istiyorsun belki de." Dediklerime ben bile inanamamıştım. Bunlar ağzımdan nasıl çıkmıştı benim. "Gittt." Diye bağırdı. Haklıydı çünkü ona,onu hatırlattım. "Sen gerçekten de hakketmiyorsun benim sevgimi hakketmiyorsun Eylem." Demişti kapıdan çıkarken. Bana sevgisini daha hiç göstermemişti. Neyin sevgisini hakketmiyordum ki? Bana sevgisini göstermemişti.

Yanağımda hissettiğim ıslaklıkla ağladığımı anlamıştım. Elimin tersiyle silmeye çalıştığım göz yaşlarıma yenileri eklendi ve silmeyi bırakıp akmasına izin verdim. Hastanenin arka bahçesinin duvarının dibine oturmuş sigara içiyordum. Beni istemeyen bir adamın karnımda çocuğu vardı. Ben neden onu istiyorum ki bu bebeği neden istiyorum. Söylesem aldır diyecek bir  adamın canının canına kıyamıyorum ama kıyıcam. Sigaradan derin bir nefes alıp havaya bıraktım. İyi gelmiyordu dertlerime ama içmek istiyordum. "Eylemm...burda oturmuş neden sigara içiyorsun?" Nazlı yanıma gelip oturmuştu ve elimdeki sigarayı söndürdü. "Hamilesin ve sigara mı içiyorsun?" Diyerek söndürdüğü sigaraya bakmama sağladı. "Evet içiyorum bu boktan olmuş hayatıma içiyorum var mı?"

"Evet var onun suçu değil tamam mı senin karnında can bulmuş bir bebeğe zarar veremezsin. Anladın mı? Bunu hakketmiyorsun. Anne olmayı gerçektenden de hakketmiyorsun. Ya annelik bu kadar kutsalken sen burda ona zarar veriyorsun. Allah ikinizin de belasını versin." Diyerek yanımdan kalktı ve gitti.

Hakketmiyorum bu bebeği ne ben ne de Fethi hakkediyor. O zaman neden var ki?

1 Hafta Sonra

Hastaneden çıkalı bir hafta olmuştu. Bu süreçte Fethi biraz da olsa kendini toparlamıştı. Aramız çok kötüydü o günden sonra hiç konuşmamıştık. Sadece isteklerini söylüyordu. Yeni bir evde oturuyorduk. Diğer eve göre daha büyüktü ve bahçesi oldukça genişti. "Eylem..." Nazlı kapı pervazına yaşlanmış adımı söylüyordu. "Efendim." Diyerek tezgahtan ona doğru döndüm. "O gün öyle konuşmamalıydım. Özür dilerim." Ağladığını belli eden sesiyle tezgahın yanına geldi ve üzerine oturdu. "Hayır aksine doğruları söyledin. Haklıydın." Elimi omzuna koyup sıvazladım. "Bebeği aldırdım. Hakketmiyoruz ikimizde o bebeği hakketmiyoruz." Nazlı elimi omzundan çekti ve beni kendisine döndürdü. "N'aptın?" Diye sormuştu. Tekrar duymak ister gibi bir hâli vardı. "Aldırdım." Net ve kararlı çıkan sesimle bana inanamayan gözlerle bakmaya devam etti. "Eylem böyle bir şeyi Fethi abiye sormadan nasıl yaparsın?"