NEDEN BEN (Tamamlandı)...

32.Bölüm

Bir Mucize Olsun; Kardeşim

2 Ay Sonra

Fethi'den Anlatım

"Komutanım saat iki yönünde gelenler var." Keşanlı'nın uyarısıyla goncayı saat iki yönüne çevirdim. Dört pikap dolusu teröristler ve en önemlisi de ağır silahları olması. Tabii bizim muhimatımızın azalması. "Avcı görüş var mı?" Yavuz komutanımın sesiyle daldığım düşüncelerden çıktım. "Olumlu, yalnız şöyle bir sorun var. Ağır silahları var ve muhimatımız azaldı. Ben ağır silah kullananları tıraşlamaya başlıyorum." "Tamam. Keşanlı Avcı'ya destek ver." Demesiyle Keşanlı yanıma geldi. "Yettim Avcı'm." Diyerek elinde ki silahla sürpriz yumurtalara sıkmaya başladı. Bende arabanın üstünde ki mal değneklileri vurmaya başladım. Adamların pikapların tekerine sıkmayı da ihmal etmemiştim. "Avcı ben senden daha çok kurşun sıkıyorum ama sen benden daha fazla cehenneme gönderiyor. Hayırdır?" Keşanlı'yı takmayarak dağılanları ve saklananları tek tek vuruyordum. "Eee oğlum ben mi dedim sana ağır silah uzmanı ol diye." Diyerek yandan bir gülüş yollamıştım. "Benim kadar olmasanda bayağa yakışıklısın lan." Deyip gülerken bense ona silah doğrultan teröristi öldürmüştüm. "Bir can borcun oldu kardeşim."

Dediğimi idrak edemeyen Keşanlı ilk baş önüne döndü ve ona silah çeken teröriste baktı ve sanra da bana. "Laaan n'aptın oğlum sen? Benim hâyâllerimle neden oynadın Avcı. Ne güzel şehit olucaktım ben." Üzgün sesiyle ben susarken kulaklıktan Yavuz komutanın kızgın sesi geldi. "Keşanlı, zorlama beni Keşanlı. Ben senin yanındayken karada,havada ve denizde sana ölüm yok lan. Eğer bir daha duyarsam seni Karabayır'a geri yollarım." Tehditkar sesiyle Keşanlı susarken kulaklıktan yüksek bir kahkaha sesi duyulmuştu. Bende bu gülüşe katılırken Keşanlı gözleriyle bizi kurşuna diziyordu.

Eylem'den Anlatım

"Eylem bak pişman olmayacaksın. Geçen gittiğimizde yaptığımız haberle Fransa bizi konuştu. Gel yapalım şu haberi lütfen." Cenk'in ısrar eden sesiyle başımı hayır anlamında sallasamda vazgeçmeyeceğini biliyordum. "Bak Cenk bensiz yapabilirsin bu haberi. Bana ihtiyacın yok. Hem ben birkaç saate Fransa'ya gidiyorum,biliyorsun." Kahvesinden bir yudum alan Cenk sözlerimle ağzındaki kahveyi püskürttü. "Gidiyor musun? Bunu bana söylemedin Eylem." Sitemkar sesiyle derin bir iç çektim. "Kimse bilmiyor. Sende özel bir insan değilsin Cenk." Cenk dediklerimle masadan kalkıp gitmişti. Gözlerinde ki o...o hâyâl kırıklığına uğramış gibi bakması canımı acıtmıştı. Geri dönüp bana baktı ve hızla masya gelmesiyle oturduğum sandalyeden kalktım. "Eylem evet senin için özel biri değilim ama sen benim için özelsin. Hem de çok özel." Diyerek kafasını boynuma gömdü. Burnunun boynuma değmesiyle ürpermiştim. "Kokun sonsuz aşkı temsil ederken senin burda aşk acı çekmen bu haksızlık değil mi?" Dedikleriyle bir adım geriye adımlayacakken kolumdan tutmuştu. Koyulaşmış mavi gözlerini gözlerime dikti. "Eylem o adi herifite olup da bende olmayan ne?" Neydi şimdi bu? Fethi'de olup da Cenk'te olmayan neydi? Onlara karşı hislerim mi? "Cenk,ben imkânsıza aşığım. Fethi benim için imkânsız ve ben ona köpekler gibi aşığım. Sana hiç o gözle bakmadım." Deyip kolumu ellerinden kurtardım. Onu sevdiğimi iki aydır itiraf edemenin verdiği ezincle cafeden çıktım.

"Eylem nerdesin gitmeden önce bir göreyim Seni?" Nazlı'nın sitemkar ve özlem dolu sesine bir gülüş attım. "Meydanda ki parkatayım geliceksen gel." Gülerek söylediğim sözle Nazlı derin bir iç çekti. "Olmaz Eylem ben oraya gelemem ama sen alaya gelirsin de mi?" Heyecanlı çıkan sesiyle timin geldiğini düşündüm. "Ne o Ateş mi geldi yoksa?" Sorumla Nazlı telefonun diğer ucunda ağlamaya başladı. "Hayır gelmediler Eylem. Babam rica etti de onun dosyalarını yerleştiriyorum." Sol gözümden bir damla yaş firar etmişti. "Tamam ben gelirim." Deyip telefonu kapattım. "Nerdesin Fethi nerdesin? Gidiyorum ama yoksun. Gitme diyen çok ama bunun anlamı yok. Senin ağzından duymayı istiyorum Fethi. Gitme Eylem demeni istiyorum. Burda kalmak için bir neden istiyorum." Gözlerimden yaşlar birer birer firar etmişti.