NEDEN BEN (Tamamlandı)...

42.Bölüm

Ölürken de seni sevebilirim

Fethi'den Anlatım

Kollarımda zor uyuduttuğum kadını yavaşça yatağa yatırdım ve üzerine yorganı çektim. Sessiz adımlarla odanın balkonuna çıktım. Ferforje salıncağa oturup cebimden sigara paketimi çıkardım. İçinden bir dal yakıp içime çektim. Bu olanlar Eylem'i fazlasıyla yıpratmıştı ve hamileliği düzgün gitmiyordu. O heyecanı yaşaması gerekirken Eylem'in bir şey olacak düşüncesi vardı aklında.

Haksız da değildi. Önce evimize gelen notlar ve kutular. Son olarak eve Eylem'le olan fotoğraflarımızı aşıp kan kırmızısına boyamıştı it. Korkuyordu kamelya kokulu kadınım. Heyecanı değil ama korkuyu iliklerine kadar hissediyordu.

"FETHİİİİİİİ..."

Eylem'in sesiyle elimde ki bitmiş olan sigarayı söndürüp odaya geçtim. Yatağın ortasında eli kalbinde ve gözleri yaşlı olan Eylem beni görünce hızla kalkıp bana sarıldı. "Çok korkuyorum Fethi. Bu canımı yakıyor." Ağladığını belli eden sesiyle başını boynuma gömüp kokumu içine çekti. "Korkma güzelim ben her zaman ve her anında yanındayım." Saçlarına bir öpücük kondurup Eylem'i kucakladım. Havalanmasıyla tiz bir çığlık atmıştı kucağımda. "Mmm...yorgunum ben. Beni banyo yaptırmak ister misin?" Sorumla Eylem'in gözleri ışıl ışıl olmuştu. "Isterim." Demesiyle adımlarımı banyoya yönlendirdim.

Banyoya gelince Eylem'i kucağımdan indirip üstümü çıkardım ve duşa kabine girdim. Suyu ayarlarken Eylem'de duşa kabinine girmesiyle gözlerim açılırken kaslarım alnıma doğru çıkmıştı. "Ey-Eylem." Sesimde ki şaşkınlıkla bana gülen Eylem'e gözlerimi kısıp bakmaya başladım. "Özledim. Seni hissetmeyi." Kısık sesiyle söylediklerini idrak edememişken kollarını boynuma doladı.

Uzun banyo faslından sonra yemek yemek için mutfağa gittik. Eylem patates kızartırken bende bir yandan salata için marul ve maydonoz doğuruyordum. Belime sarılan ve karnımda birleştirilmiş olan küçük ellere baktım ve omzuma başına koymuş Eylem'in saçlarına bir öpücük kondurdum.  "Bakıyorumda birileri hâlâ bana olan özlemini giderememiş." Diyerek bir kahkaha atarken Eylem omzunu ısırdı. "Bu hamilelik seni çok değiştirdi canım." Deyip arkamı döndüm ve Eylem'in sinirli bakışları gitmişti ve ağlıyordu. Bu durumun tek bir açıklaması vardı. 

Hamilelik hormonları...

"Biliyorum kilo aldım ve yanaklarım şimdiden tombul tombul oldu. Çirkin ve şişko bir kadınla artık birlikte olmazsın." Bir yandan ağlarken diğer yandan da önünde ki salatalık turşusu  kavanozundan turşu yiyordu. Eylem'in bu hâline ne kadar çok gülmek istesemde gülmemi bastırdım ve diz çöktüm. "Canım sen her zaman en güzel kadınsın benim için. Benim başka kadınlara kör olmuş gözlerim. Kalbim başka kadınlara kapalı. Dudaklarım başka birine yasak. Başka bir kadın haram bana kamelya kokulum." Diyerek alnından bir öpücük alıp yemeklere döndüm. "Seni seviyorum Fethi. Ne olursa olsun sevmekten vazgeçmeyeceğim çünkü sen yoksa bende yokum." Arkamı dönmemle Eylem'i sarıldım. "Seni sevmek güzel bir eylem." Diyerek moraran boynuna bir öpücük kondurdum. "Biz açıktık babası." Karnını saran Eylem mutfak masasına oturdu ve eline ne zaman aldığını bilmediğim nutellayı kaşıklıyordu. Açlığını keşmekeşi için elinde ki nutella kavanozunu aldım ve tezgahın üzerine bıraktım. Tabii Eylem'in hormurtusunu da dinlemiştim. "Fethi yarın bebeğimizin kontrolü var. Geleceksin değil mi?" Eylem'in masum sesiyle elimde ki salata tabağını masanın ortasına koydum. "Tabii ki gelicem. Küçük KULAKSIZ görmek ve kalp atışlarını dinlemek babalık gururumu okşuyor." Dediklerime gülen Eylem sandalyeden kalkıp yanıma geldi ve elimi karnını üstüne koydu. "Bizim mucize aşkımızın bir mucizesi bu Fethi. Senin mucizen oldum ve dünyaya bir mucize daha getiriyorum. Hep yanımızda ol." Diyerek dudağımı öpüp geri çekildi. "Ben hep burdayım..." Diyerek Eylem'in kalbini gösterdim. "Ve burdayım." Dudaklarımı sıcacık dudaklarına dokundurdum.