Bad influence (A new beginning)

Ik wist het allang

P.O.V Eva

Deze nacht was echt een absolute hel. Kane bleef maar door mijn hoofd spoken. Ik wilde aan hem vertellen dat hij weer vader zou gaan worden maar het liep uit op een ruzie waarin ik nog geen eens de kans had om het te vertellen aan hem.

Alsof dat nog niet eens zo erg was had Fee ook geen goede nacht ze had een oorontsteking en kwam meerdere malen haar bed uit. Vervolgens is ze bij mij blijven liggen en weer vredig in slaap gevallen maar ik heb de hele nacht voor mij uitgestaart en zitten piekeren.

Het is nu 8:11 ik kan toch niet meer slapen. Zuchtend stap ik uit bed en trek mijn badjas aan. Ik moet de school van Fee maar bellen dat ze ziek is en niet kan komen. Half kreunend rijk ik mijn arm uit naar mijn telefoon.

Nadat ik Fee heb ziek gemeld sluip ik langzaam de kamer uit zodat ik haar niet wakker maak. Zal Kane vannacht op de bank hebben geslapen of zal hij vertrokken zijn? Ik heb geen zin in een confrontatie met hem zo vroeg in de ochtend. Zo zachtjes als ik kan loop ik de trap af en stop voor de deur die naar de woonkamer leid. De deur is dicht wat betekend dat Kane waarschijnlijk op de bank heeft geslapen. Hier heb ik dus echt geen zin in.

Zuchtend loop ik weer de trap op naar boven ik ga pas naar beneden als hij weg is denk ik bij mezelf. Wanneer ik halverwege de trap ben slaat de woonkamerdeur open 'Eva ben jij dat?' Vraagt hij met een schorre stem. Met een ruk draai ik mij om en zie Kane onderaan de trap staan. Zijn haar zit warrig en hij ziet eruit alsof hij een zombie is geworden. Ik wil verder de trap op lopen maar Kane is sneller en grijpt mij bij Mn pols. 'Eef kom beneden praten' zegt hij en trekt mij de trap af. Ik stribbel wat tegen maar hij is sterker dan ik ben dus ik ben al snel verloren.

Kane begeleid mij naar de bank en zet mij daar neer om vervolgens naast mij plaats te nemen. Ik draai mijn hoofd weg van hem en kijk door het raam naar buiten. 'Ik dacht dat we zouden praten' gromt Kane vanaf de andere kant van de bank. 'Nou praat dan' sis ik terug 'draai je om als ik met je praat' commandeert Kane en legt zijn hand op mijn schouder. 'Blijf van mij af' zeg ik sissend en draai mij met een ruk om.

Mijn ogen scannen zijn lichaam af. Kane zijn ogen zijn rood doorlopen komt waarschijnlijk door al die wiet, zijn shirtloze lichaam begint mij alweer te verleiden maar ik probeer mezelf sterk te houden en laat mij niet overhalen daardoor.

'Ik wilde zeggen dat het mij spijt Eef alweer. Ik had niet zo thuis moeten komen onaangekondigd. Dat was en domme actie van mij en het spijt mij oprecht echt' wacht wat? Is hij het serieus vergeten? Is hij vergeten dat hij gister bekend heeft dat hij weer terug in de drugs zit?

Met gefronste wenkbrauwen kijk ik hem aan. 'Wat is er wat mis?' Vraagt Kane verbaast. Hij weet het echt niet meer ongelofelijk dit...

'Ben je het nou serieus vergeten? Gister heb je bekend Kane bekend dat je weer in die kut drugs van je zit. Ben je dat nou echt vergeten? Dat was de gehele rede dat je beneden moest slapen of eigenlijk moest opdonderen uit mijn huis' mijn stem begint zich te verheffen.

Kane kijkt mij met geschrokken grote ogen aan. Hij wist het dus echt niet meer. Zuchtend sla ik mijn ogen neer en sta ik op om weer naar boven te kunnen gaan regelrecht mijn bed in. 'Wacht Eva' zegt Kane weer en houd mij bij beide armen beet zodat ik geen enkele kans maak tegenover hem.

'Wat heb ik gister allemaal gezegd erover? Ik weet het echt niet meer' zegt Kane en ik hoor aan zijn stem dat hij de waarheid spreekt. Zijn grip om mijn arm verslapt en ik heb de kans om mij uit zijn handen te bevrijden. 'Blijf hier Eva!' Brult Kane en haakt zijn arm om mijn middel heen. Ik heb hier geen zin in ik ben er klaar mee.

'Laat mij los nu!' Schreeuw ik en Kane schrikt van mijn reactie en laat mij snel los. 'Laat me met rust Kane rot op ga ergens anders heen zolang jij in die shit zit wil ik niks met je te maken hebben en krijg je al helemaal Fee niet meer te zien!' Schreeuw ik dramatisch en storm richting het tuinhuisje achter in de tuin. Als ik hierheen loop weet Kane dat hij mij niet moet achtervolgen en hij doet het ook niet hij blijft binnen verbijstert staan.

Met trillende handen pak ik mijn doosje sigaretten uit het kastje vandaan en steek er eentje aan. Ik neem een trekje en merk dat ik al gelijk rustiger word daarvan. De rooklucht verspreid zich door het kleine huisje heen en al snel zit ik in een walm van rook waarvan ik rustiger word. Dan besef ik wat ik aan het doen ben. Shit ik ben zwanger ik mag helemaal niet roken!!! In paniek gooi ik de sigaret in de asbak en verlaat zo snel mogelijk het tuin huisje.

Tranen beginnen over mijn wangen te lopen. Ik heb zojuist en grote misstap begaan. Als moeder wil je het beste voor je kindje en ik neem dit mezelf kwalijk als het kindje straks wat heeft is het mijn schuld. Ik laat mij neer zakken op de stoel in de keuken. Kane komt verbaast de keuken ingelopen. Hij had mij niet nu al terug verwacht.

'Mag ik alsjeblieft mijn verhaal uitleggen Eef? Je hoeft niks te zeggen alleen maar te luisteren' ik knik zachtjes met mijn hoofd en Kane laat zich zakken op de stoel aan de andere kant van de tafel. Ik ben wel eens benieuwd naar zijn verhaal.