Bad influence (A new beginning)

Vergeven en vergeten?

Daar zit ik dan in de auto voor het huis van mijn ouders. Ik heb gelogen tegen Kane ik had helemaal geen afspraak met Hannah ik wilde gewoon even weg van alles. Alles ging goed tot hij in het land verscheen toen begonnen de problemen zich op te bouwen.

Ook al bezorgd Kane mij zoveel problemen ik houd van hem met heel mijn hart. Elke keer als ik hem weer zie smelt mijn hart. Over 4 dagen zou zijn vlucht terug zijn. Ik weet niet wat er gaat veranderen tussen ons als hij terug gaat of misschien dat hij wel helemaal niet terug gaat en hier blijft.

Zuchtend stap ik uit en loop via de achtertuin naar mijn ouders hun huis. Dit huis is waar heel mijn avontuur hier in Amerika begon. Wanneer ik mij omdraai sta ik recht tegenover het huis van Kane.

Daar zijn we achter onze liefde voor elkaar gekomen. Het lijkt nog als de dag van gisteren... in die korte tijd van 7 jaar is er zoveel gebeurd. We hebben al zoveel meegemaakt samen maar ook alleen.

Had ik de tijd terug willen draaien? Nee dat had ik niet gewild dan zou ik nooit mijn prachtige dochter Fee hebben gehad. Fee is het meest dierbare in mijn leven en ik zal haar hoe dan ook nooit los laten.

Ik sta voor de achterdeur en zie door het raampje mijn moeder in de keuken staan. Zachtjes tik ik op het raampje en mijn moeder kijkt verast wanneer ze mij ziet. De deur word al snel open gedaan 'Hey wat gezellig Meis dat je ook weer eens langs komt ik was net thee aan het zetten' zegt ze en geeft mij een knuffel.

'Hay mam' zeg ik terwijl ik word fijn gedrukt door haar armen. 'Is Feetje niet mee?' Vraagt ze terwijl ze de thee inschenkt. 'Nee,nee ik ben eigenlijk ongepland hierheen gegaan' zeg ik met een brok in mijn keel.

'Ohh nou ja, ik ben allang blij dat jij er bent. Is Kane nog in het land?' Vraagt ze en kijkt mij onderzoekend aan. 'Ja hij slaapt bij mij thuis' zeg ik en neem plaats aan tafel. 'Is hij bij jou voor Fee of voor jullie beide?' Vraagt mijn moeder en kijkt mij met een klein glimlachje aan. 'Weet ik niet' antwoord ik zuchtend en neem de thee van haar aan.

Dan gaat de tussen deur van de woonkamer en keuken open. Ik verwacht mijn vader te zien maar het is een geheel ander persoon. 'Mam moet ik je nog he-' Bas stopt per direct zijn zin wanneer hij mij ziet. 'Ik wist niet dat je haar ook uitgenodigd had' zegt hij op een onaardige manier en sluit de deur achter zich. Ik rol met mijn ogen en mijn moeder merkt al snel de spanning tussen ons op.

'Eva was in de buurt zei ze, en ik vind het gezellig om mijn kinderen weer eens samen te zien' zegt mijn moeder gemaakt. Bas bromt wat en blijft strak bij de deur staan 'nou jongens kan het wat gezelliger' zegt mijn moeder.

Bas schud zijn hoofd 'nee zolang Eva nog met die klootzak gaat niet'. Ik sluit mijn ogen voor een paar seconde ik heb geen zin in gezeik ik kwam hier juist om even rust te hebben van alles. 'Ik ga al weg ik heb hier geen zin in' zeg ik en sta op.

'Eva hier blijven jij!' Commandeert mijn moeder. 'Nu zitten allebei!' Commandeert mijn moeder ons beide. In stilte nemen we beide plaats aan tafel. 'Jullie lijken net een stel pubers nu. Praat het uit op een volwassen manier. Ik ga nu de thee brengen als ik terug kom is dit voorbij!' Zegt ze boos en loop vervolgens met het dienblad de keuken uit.

Zodra de deur gesloten is blijft het stil. Ik sta op om mijn tas te pakken en weg te gaan. Bas is te koppig om het goed te maken en ik ga het zeker niet goed maken hij is de belachelijke hier. Bas volgt in stilte al mijn bewegingen.

Ik loop hoofd schuddend naar de deur toe en leg mijn hand op de deur klink. 'Eva wacht!' Zegt Bas op een rustige manier. 'Hoezo? Zodat je mij nog meer kan breken?' Zeg ik met mijn rug naar hem toe. 'Nee Eef, blijf alsjeblieft zitten' zegt hij. Ik adem een keer diep in en loop vervolgens terug naar de stoel om daar vervolgens plaats te nemen.

'Ik ben onredelijk geweest' begint Bas. 'Nee je meent het' zeg ik sarcastisch en rol met mijn ogen. 'Het spijt mij als mijn woorden jou gekwetst hebben. Dat was nooit de bedoeling geweest' vervolgt hij. Ik bijt op mijn wang en probeer mijn tranen in bedwang te houden.

'Ik wilde je gewoon beschermen, ik wilde niet dat hij je nog een keer pijn gaat doen' zegt hij en legt zijn hand op de mijne. Zuchtend kijk ik ernaar 'je hebt me echt heel erg veel pijn gedaan met je domme acties' 'ik weet het zusje en het was super dom van mij. Als jij denkt dat je gelukkig kan zijn met hem dan moet ik dat maar accepteren maar je moet niet verwachten van mij dat ik weer dikke vrienden met hem ga worden want dan heb je het mis' voegt Bas er nog even aan toe. Zijn woorden doen mij lachen.

'Nogmaals het spijt mij Eef maar kunnen we alsjeblieft weer Oke zijn? Ik mis je' zonder iets te zeggen sta ik op terwijl Bas hetzelfde doet en sluit mijn armen om hem heen. Hij drukt zijn hoofd stevig in mijn nek. 'Ik heb je gemist zus' fluistert hij in mijn oor. 'Ik jou ook Bas, ik jouw ook'