Bad influence (A new beginning)

Ruzie

Binnen is het geen spat veranderd alles is nog hetzelfde als hoe het een paar maanden gelden was. Hoelang heb ik Mason wel niet gezien? Vier maanden ofzo iets?

Een paar maanden geleden was dan nog onvoorstelbaar geweest Mason en ik zagen elkaar gemiddeld drie keer per week als het al niet meer was.

Fee is gelijk naar boven gerent naar de game kamer om daar met de Wii te gaan spelen. Mason staat nu in de keuken de wijn in te schenken en ik zit ongemakkelijk op de bank niet wetend waar dit gehele gesprek heen gaat.

'Hoelang ben je alweer in Nederland?' Vraagt hij wanneer hij komt terug gelopen met de twee gevulde glazen. 'Een week of 2 maar het voelt als een paar dagen' antwoord ik chill en neem zijn glas aan. 'Thanks' zeg ik wanneer hij het overhandigd. Als antwoord geeft hij mij een knipoog terug.

Mason neemt plaats op de stoel tegen over mij wat ik wel fijn vind. Als hij naast mij op de bank gezeten had was het allemaal veel intiemer geweest. 

'Je mist Nederland dus niet?' Vraagt hij met samengeknepen ogen. Ik schud mijn hoofd 'nee ik voelde mij er helemaal niet thuis. Nou ja in elk geval niet meer als in Amerika' voeg ik eraan toe.

'En Kane dan? Ik neem aan dat jullie nog steeds samen zijn. Hoe gaan jullie de relatie op afstand volhouden dat is eerder ook al niet gelukt' BAM daar wachte ik op. Mason is altijd al erg direct geweest en zo ook nu.

'De tijden zijn wel wat anders nu Kane kan naar Amerika komen wanneer hij wilt en ik naar Nederland. Fee kan niet meer zonder hem en toen destijds wist ze nog geen eens precies wie haar vader was' wie probeer ik eigenlijk te overtuigen? Hij of ik mezelf?

Mason knikt kort maar zegt verder niks dat zegt al genoeg over hoe hij erover denkt. 'Wat voor werk doe je nu?' Vraag ik om van onderwerp te veranderen. Mason kijkt mij vragend aan 'ik ben gewoon nog steeds chirurg?' Vraagt hij niet wetend waar ik op doel.

'Ik weet het hoor Mason ik weet van alle drugs handel af ik heb er zelfs nog even in gewerkt je hoeft niks voor mij achter te houden' zeg ik op een kattige toon. Mason kijkt mij geamuseerd aan 'wat voor werk heb je gedaan dan?' 'De rechterlijke kant en administratie' antwoord ik kort af.

'Ik dacht dat Kane je nooit mee wilde laten gaan in deze wereld' zegt Mason kalmpjes en neemt een slok van zijn wijn. Ik besluit het onderwerp te veranderen. 'Ik ben hier eigenlijk om een andere reden. Om jouw' zodra ik die woorden heb uitgesproken lichten Mason zijn ogen op. 'Hannah vertelde mij over jouw gevoelens voor mij' zeg ik wat ongemakkelijk.

Voordat hij de kans heeft om iets te zeggen begin ik gelijk mijn verhaal. 'Kijk Mason het zit zo. Ik vind je een fantastische man dat weet je en als Kane er niet wat geweest waren we zeker samen geweest en gelukkig geworden daar heb ik echt geen twijfels over maar de dingen zijn anders en ik ben wel met Kane. Kane en ik zijn verbonden aan elkaar voor altijd of we het willen of niet omdat we Fee hebben. Ik zal hem altijd blijven zien en spreken en mijn gevoelens voor hem zullen altijd aanwezig blijven ik kan mij daar niet overheen zetten. Hoeveel ik ook van je houd ik blijf altijd meer van Kane houden sorry'

Het lijkt alsof ik dit allemaal in een ademhaling zeg want na deze woorden ben ik buiten adem. Het blijft stil bij Mason en hij staart roekeloos voor zich uit. 'Ik snap het gewoon niet, ik snap het echt niet' zegt hij verward. 'Die man heeft jou zoveel pijn gedaan en je haten hem zoveel als maar kan en alsnog ben je weer voor hem gevallen na alles wat hij je heeft aangedaan. Eef merk je dan niet dat hij een spel met je speelt? Hij gebruikt je gewoon wie zegt dat hij nu niet met een ander in bed ligt te neuken?'

Zijn woorden doen mij weer pijn voor de zoveelste keer. 'Ik vind het niet leuk als je dat zegt' zeg ik terug. 'Sorry Eva maar dit is de waarheid en ik ga niet tegen je liegen je moet je ogen eens openen en zien wat voor een gast het echt werkelijk is' ik voel de tranen in mijn ogen branden en voel mijn wangen langzaam nat worden.

'Beëindig je relatie nu het nog kan. Het is nog pril en Fee zal er minder van merken dan als je straks 2 jaar bij elkaar bent en dan uit elkaar gaat. Ga gewoon weg bij hem hij is niet goed voor je kies verstandig en verlaat hem' zegt hij en komt naast mij zitten om een arm om mij heen te slaan.

'Nee ik ga hem niet verlaten' zeg ik snikkend. 'Waarom niet? Het is niet zo dat je voor eeuwig aan hem vast zit ja je hebt een kind samen maar dat kan je via een advocaat regelen. Dat komt echt wel goed. Daar wil ik je zelfs bij helpen Eva ik wil er alles aan doen om je ogen te openen en je te laten zien dat hij niet goed voor je is. Nu kan je er nog wat aan doen voor hij je helemaal in de hand heeft'

Zijn woorden beginnen mij gek de maken en blijven door mijn hoofd spoken. Ik moet van hem af is het enige wat er door mijn hoofd heen gaat. Ik wil dat helemaal niet! Denk ik bij mezelf.

'Ik wil niet bij hem weg Mason hij zal altijd bij mij zijn' zeg ik hysterisch van het huilen. 'Wat bedoel je?' Vraagt hij verward. 'Omdat ik een kind van hem bij mij draag! IK BEN FUCKING ZWANGER VAN HEM!' Schreeuw ik en barst in tranen uit.

Mason blijft stil mijn woorden vallen nu pas bij hem binnen en het kwartje lijkt te vallen. 'Je ehh bent zwanger van hem' herhaald hij volgens mij meer voor zich zelf van door mij. Ik knik langzaam mijn hoofd en haal diep adem nu het eruit is.

'Hoe lang al?' Vraagt hij zonder mij aan te kijken. Ik doe mijn trui omhoog en laat mijn buik zien die al een beetje rond is 'al vier maanden' zeg ik snikkend van blijdschap. Mason kijkt mij met open mond aan. 'Je bent echt gestoord, echt gestoord Eva!' Begint hij met enige stemverheffing.

'HOE KON JE? JULLIE ZIJN PAS EEN PAAR MAANDEN BIJ ELKAAR EN JE BENT AL GELIJK ZWANGER VAN HEM? KON JE DAAR NIET EVEN MEE WACHTEN NEE JULLIE MOETEN GELIJK WEER NEUKEN MET ELKAAR WANT DAT IS HET ENIGE WAT JULLIE WEL GOED KUNNEN SAMEN!' Schreeuwt hij en slaat een vaas van de kast af.

'DOE NORMAAL MASON NIET WAAR MIJN DOCHTER BIJ IS' schreeuw ik terug en sta op. 'OHH NEE NU MOET IK UITKIJKEN WANT STRAKS KOMT DE BOZE GROTE WOLF KANE MIJ NOG HALEN OMDAT IK HEB GESCHREEUWD TEGEN ZIJN VRIENDIN' schreeuwt hij op een kinderachtige toon.

'Dit vind ik echt zo laag van je' zeg ik al wat kalmer en pak mijn tas van de tafel af. 'Kom je fee we gaan!' Roep ik naar boven en pak mijn jas van de kapstok. Ik hoor Mason zijn voetstappen achter mij en voor ik het weet staat hij voor mij. 'Waar dacht jij heen te gaan we zijn nog niet uitgepraat' zeg hij woedend en blokkeert de voordeur.

'Doe normaal Mason! Laat mij er langs' zeg ik woest en probeer hem opzij te duwen. Er lijkt geen beweging in de komen dus ik geef hem een zetje waardoor hij bijna zijn evenwicht verliest maar al snel hersteld hij weer.

'Eva ik laat je niet weg gaan voor je rustig bent je kan niet rijden zo' zegt hij kalm. 'Laat mij erlangs!' Zeg ik hysterisch. 'Nee!' Zegt hij terug en dat is voor mij de druppel. Ik geef hem een harde stoot maar hij is mij te snel af. Hij pakt mijn polsten beet en ik kan geen kant meer op. 'Word rustig Eva haal adem' zegt hij kalm. Ik merk dat mijn ademhaling versneld.

Ik moet weg hier nu! Denk ik bij mezelf en ik hoor Fee de trap af komen. Ik voel voor heel even Mason zijn grip om mijn armen verslapen en ruk mij los om hem vervolgens opzij de beuken. Hij merkt het snel en geeft mij een zet terug. Ik voel de grond onder mijn voeten niet meer en verlies mijn evenwicht. Ik knal tegen een kast aan met mijn buik en mijn hoofd knalt tegen de muur alles begint te bonken in mijn hoofd en alles word zwart.