Het Schaduw iets

hoofdstuk 9

-----

Ik was weer thuis en opende mijn ogen. Ik was zo verward als maar kon. Ik vond hem zo leuk dat ik er gek van werd. Ik haatte hem er om. Ik wou zo graag bij hem zijn. Dat zou alleen nooit kunnen. Hij had een vriendin. Was dit dan echt een droom geweest ? Ik snapte er niets meer van. Ik wou alleen ontzettend graag er wel iets van begrijpen en hem bij me hebben.

Vertrouwen dat was niet mijn sterke punt. Dus vertrouwen was voor mij moeilijk om te geven.

Liefde was voor mij iets dat mij altijd pijn deed. Love hated me! Mijn hart was al verkreukeld, vertrapt, gebroken en gescheurd. Hierdoor kon ik eigenlijk nog steeds weinig aan.

[pVeel kon ik er niet aan doen, mijn vertouwen in mannen was ooit goed beschadigd. Sindsdien keek ik uit met wie ik vertrouwde, pas als hij het verdiend had vertrouwde ik hem een beetje.

Dit kwam allemaal door wat ik op in de periode van mijn 8ste tot mijn twaalfde had meegemaakt. Ik had nu geen zin er weer over na te denken. Ik schudde het van me af. Ik wou niet meer aan hem denken. Ik wou hem niet meer leuk vinden, maar toch gingen mijn gedachten weer naar hem. Hoe hij zoende, of het nu echt of niet was het was een fantastische kus. De droom. Ik zuchtte, waarom moet het nou weer zo verdomde moeilijk zijn. Zou het ooit goed komen? Ik sloeg mijn hoofd in mijn kussen en wou keihard schreeuwen. Verdomme waarom was dit zo moeilijk.

Zo'n leuke jongen had natuurlijk en ongetwijfeld een vriendin. Ik wou me zelf slaan. Ik wou niet meer aan hem denken, hoe kwam het toch dat ik altijd aan hem dacht. Ik haatte dat ik mijn gedachten niet onder controle had en vooral dat ik aan hem dacht en dat ik vreslijk graag wou dat bij mij was. Ik voelde me net zo'n enorme stalker.

Het was echt niet normaal om zoveel aan een jongen te denken. I was feeling desperate and like I was losing my mind, kon je zeggen. Ik hoopte met heel mijn hart dat hij mij ook leuk vond.

ik vervloekte mezelf, waarom moest ik nou weer verliefd worden op een jongen die verdomme al een vriendin had. Was er hoop? zouden hij en ik ooit samen zijn ?

Liefje was wreed, je wou niets liever dan bij diegene zijn, maar tegelijkertijd vond ik mezelf egoistisch. ook had ik het gevoel dat ik nooit goed genoeg voor hem zou zijn.

ik merkte dat ik mezelf in de afgrond praatte, en zelfmedelijden had. ik schudde het van me af en probeerde iets te gaan doen.

#######################################################

srry voor de korte hoofdstukken :$