Het Schaduw iets

hoofdstuk 7

Ik kon er gewoon niet bij met mijn gedachten. Mijn grote neef van mijn pa, was ook een schaduw wezen. Ik keek hem nog steeds met veel ongeloof aan, voor al omdat hij ervoor had gezegt dat IK ook een schaduwwezen was. Die neef van mijn pa was amper famillie van mij. Ik keek hem, geloof ik, voor de tiende keer vol ongeloof aan. Hij knikte met zijn reusachtige kopen, de haren dansden mee op en neer. " Je bent een schaduwwezen net als ik, een zonder enig relatie aan schduwwezens. Alleen jij bent al 17 en ik was 5. Een van de dingen die je de komende weken gaat leren is wat je krachten zijn" zei hij. "Ik zei toch dat ik je leven ging veranderen" dacht hij naar mij, na nog een verwarde blik. MAN! wat waren zijn ogen mooi. " als eerste als het goed is kan je over naar nachtvisie, dan kan je even goed zien in het donker als overdag. Dit kost wel training. Uiteindelijk zal je een zelfde gedaante als mij kunnen aannemen" denkt hij weer naar mij. Ik kreeg de neiging hem te vragen zijn mensen vorm te laten zien. Noë doemde op in mijn gedachten, was Eon dan Noë ? Eon was verder aan het spammen van zinnen in mijn gedachten. ik kreeg het niet mee en onder brak hem. "Sorry ik volg je even niet meer" ik keek hem heel schuldbewust aan. Hij keek me rustig aan. Zijn groene ogen glinsterde even in het maanlicht. " Of je wil proberen naar nacht visie over te schakelen. Je moet in je zelf zoeken, het is moeilijk uit te leggen, maar in het begin kan het heel frustrerend zijn. Vooral als het niet lukt " dacht hij naar mij. Ik sloot mijn ogen en liet mijn gedachten naar mijn ogen gaan ik concentreerde me op de nacht. Het weinige licht en vooral als of ik een schakelaar om wou zetten. Langzaam gebeurde er wat. Ik voelde tegen mijn ooglid licht aandrukken. Langzaam deed ik mijn ogen open. Alleen om te ontdekken dat het niet had gewerkt.

"Is het je NU al gelukt? " Vroeg Eon verwonderd. Ik keek naar hem. Ik merkte weinig verschil, tot ik op merkte dat ik met mijn linker oog wel alles goed zag. Ik zag een eekhoorntje de boom verder op. De dauw op het grasprietje een paar meter verder op glinsteren. Ik richtte mijn blik op Eon. Zijn ogen stonden verwonderd. Ik kon het zelf niet geloven. "Ik zie met een oog alles duidelijk" riep ik haast, verwonderd. Ik voelde mijn oogleden na enig tijd zwaar worden. De wereld begon te draaien. "Schakel weer naar je gewone zicht. Het is nog niet helemaal goed gegaan" waarschuwde hij. Mijn ogen vielen dicht en ik viel achter over. Het lukte me om mijn normale zicht terug te krijgen.

Ik rilde. Niet in staat weer recht op te gaan zitten, laat staan mijn ogen open te krijgen. Ik voelde een koude neus tegen mijn wang. Daarna was het weg.

Even later voelde ik twee sterke armen mij optillen. Zijn geur omringde mij. Hij rook verdomd lekker, die geur wou ik nooit meer kwijt raken. Het liefst zou ik mijn neus in zijn nek leggen en zijn geur op snuiven. Al had ik er genoeg energie voor had ik het niet gedaan.

Ik voelde pas laat dat we in beweging waren en nu al een huisje binnen gingen. Ik werd zacht neergelegd. Ik vermoedde een bed. Het rook hetzelfde en het was heerlijk zacht. Nog steeds kon ik me niet bewegen. Ik hoorde dat de armen wat zochten, want ik wist niet wie het was, en vroeg me af waar Eon was. Of was dat Eon ? "hier drink dit op" hoorde ik in mijn hoofd zachtjes galmen. Zijn stem klonk zachter dan normaal. Ik voelde een soort glas tegen mijn lippen en even later liep er een vloeistof mijn mond in. Ik slikte het goedje door en voelde dat ik langzaam mijn lichaam weer kon bewegen en kon beheersen. Ik opende mijn ogen en ging langzaam recht op zitten, mijn handen klemmend om de rand van het bed.

Ik stond op en zag de jongen die mij had getild. Ik liet me langzaam weer op het bed zakken. Hij kwam langzaam naar mij toe lopen met licht gebloosde wangen. Hij kwam naast me zitten. "Sorry dat je er zo achter moet komen dat Eon en Noë een en dezelfde persoon zijn" fluisterd hij. zijn stem voelt als honing. Zo zacht. Hoe had ik dat niet kunnen weten Noë en Eon leken zo veel op elkaar. Ergens wist ik het al van af dat ik Noë zijn ogen zag.

Ik rilde nog een keer. Ik bloosde, ik had het echt verdomde koud. Was er geen verwarming in dit hutje? Noë/ Eon keek mij aan. Zijn ogen hielden mij vast. Er stond medelijden in dat ik het koud had. Voorzichtig sloeg hij een arm om mij heen en drukte me tegen hem aan. Hij gaf verrassend veel warmte af. Ik keek naar de grond en bloosde.

Ik voelde daarna twee vingers tegen mijn kin, mijn hoofd zo draaien dat ik wel in zijn ogen moest kijken. Zijn groene ogen zo wonderbaarlijk mooi. Ik had nooit geweten dat ogen zo mooi konden zijn. Zo anders. Langzaam kwam zijn gezicht naar de mijne. Zijn lippen raakte de mijne, zo zacht. Zijn mond sloot over de mijne. Ij sloot mijn ogen, ik gaf me over aan de kus en zonde me terug. Het bloed steeg naar mijn wangen, zijn zachte lippen strelend over de mijne. Langzaam bewogen onze lippen, gelijk en het voelde zo goed.

Zijn lippen maakte zich weer los van de mijne. Ik keek hem schuldig aan, dit was mijn beste zoen ooit. Ik opende mijn ogen. Zo'n zoen had ik nog echt nooit gehad. Ik was verbijsterd en bijtte even op mijn lip, om daarna een gedachten binnen te krijgen dat dat vreselijk sexy was zo. " dat hoorde ik hoor" dacht ik naar hem. Hij haalde zijn schouders op en bloosde niet eens. Daarvoor in de plaats ik kreeg in scheef glimlachje en een knip oog dat mij zo enorm verlegen maakte en voelde bloed mijn wangen rood maken.