Het Schaduw iets

Hoofdstuk 29 the confession

Nadat ik was terug veranderd en me in goede kleren had om gekleed liep ik nerveus met Noë mee. Noë stopte bij het huisje. We konden Neo nog zien. "Je moet iets weten. Het is nog al belangrijk ..." Hij keek even naar zijn voeten en daarna me recht in de ogen aan. Mijn adem stokte even, wat had hij geweldige ogen! "In je geboorte certificaat staat dat je tweeling bent". Ik volgde hem niet. "Ben ik een tweeling? Dat kan niet!" Zei ik verward. "Sukini, je tweelingbroertje was erg zwak toen jullie geboren waren, hij ging direct naar een ander ziekenhuis. Daar heeft hij een behandeling gekregen. Je ouders konden Deze behandeling niet betalen en je broertje werd afgestaan. Hij kwam in een opvanghuis. Uiteindelijk werd hij niet geadopteerd en de staat betaalde de behandeling. Je ouders hebben je broertje nooit terug gezien en nooit terug kunnen krijgen" Noë keek me met medelijden aan. "Is Neo mijn echte tweelingbroertje ?" Fluisterde ik. De tranen stonden bij me in de ogen. Hoe kwam het dan dat hij zo toegetakeld was. Had hij dan al vanaf het begin kunnen veranderen.

Een gedachte bleef hangen wie had dit allemaal hem aangedaan, hoe konden ze hem zo toetakelen??

Een traan rolde over mijn wang. Noë nam me in een omhelzing." Weten jullie al wie hem zo had toegetakeld?" Fluisterde ik in Noë zijn shirt. " dat weten we nog niet" zij kaken op elkaar geklemd, ik voelde zijn hand in een vuist gebald worden" we denken dat Noë vast heeft gezeten in zijn kattenvorm, omdat hij zo toegetakeld was. Waarschijnlijk heeft hij een ernstig trauma en heeft hij alles weggestopt" fluisterde Noë nu. Zijn handen wreven zachtjes over mijn rug. De tintelingen voelde rustgevend. "Ik denk dat ik maar weer terug ga naar training" zei ik zachtjes. " is goed, we komen nog met een idee hoe je ouders het niet raar vinden dat Neo er ineens is". Ik knikte en liet Noë los. Langzaam liep ik terug naar de alfa en Neo. " wat was er?" Vroeg Neo in m'n hoofd. Ik keek de alfa aan om toestemming te krijgen het hem te vertellen, Fengari knikte toestemmend met zijn hoofd. Ineens was ik blij. Het kwam nu pas tot me door, hij was echt mijn tweeling broertje en ik had hem terug. " je bent echt mijn tweelingbroertje" vertelde ik ineens vrolijk " er zit een heel verhaal achter, maar het komt er op neer dat je echt mijn broertje bent." Ik glimlachte en gaf Neo een knuffel. Neo lachte"dat is geweldig".

Iemand kuchte achter ons. We draaiden om. "Kom op verder met training"

Na de trainingen zat iedereen weer in de grote kamer. Iedereen was gezellig aan het praten en de meesten hadden een drankje. Jippe kwam naar mij en Neo toe. Neo zat naast me op de bank te praten met Omorfia, exall en Rix. Een paar pups die ik in het begin had ontmoet. Ik had nog maar weinig met Omorfia gepraat. Wel met exam en Rix. Agh... Er waren nog wel meer waar ik nog niet veel mee had gesproken. "Kini wil je me een verhaaltje voorlezen?" Vroeg kleine Jippe onschuldig. Hij was nog maar 8 en dat vergat ik vaak. Hij zag er moe uit en ik knikte. Hij pakte mijn hand en trok me mee naar zijn kamer en stond al snel te springen in zijn kamer met een boek in zijn handen.

Zoals ik al had gezegd was het alfa huis het grootst, niet alleen door zijn status , maar ook doordat hij al meerdere pups had. Jippe was de jongste , maar zijn zusje ,nikri,was tien en zou waarschijnlijk de aanstaande alfa blijven. Zij had haar mate Hunter gevonden en was dus direct aangewezen als aanstaande alfa. Als Fengari zou aftreden. Nikri was zeker niet de oudste, maar had als enige van de alfa pups haar mate al gevonden. Djino, de oudste,had zijn mate nog niet ontmoet en had ook nog niemand op het oog. Jaroah die met 19 de tweede was, had al wel iemand. Tjila, ze waren geen mates maar wel verliefd. Het vinden van een mate was bijzonder. Het maakte een pack sterker als de alfa een mate had. Daarom werd Nikri, na het vinden van haar mate, geroepen als aanstaande alfa. Jippe had het me eens verteld in een pauze tussen trainingen door.

Ik pakte het boek van Jippe aan en stopte hem in bed. Ik keek naar de titel en ging op de zijkant van zijn bed zitten. Het boek heette:" niet bijten,Dolfje!" Ik lees het verhaal voor en langzaam valt Jippe in slaap. Nog voordat ik bij het tweede hoofdstuk ben. Ik glimlach, hij ziet er uit als een kleine engel. Zijn blonde haar steekt alle kanten op. Ik geef hem zachtjes een kusje op zijn voorhoofd en loop langzaam richting de deur. Daar zie ik Noë staan, hij glimlacht lief naar me. " Hej" zeg ik als ik zachtjes de deur van zijn kamer dicht trek "normaal lees ik hem voor" zegt Noë. Antwoord gevend op mijn vraag. Ik maak een aha gebaar en leun tegen de muur. In eens word ik nerveus. Eigenlijk moet ik hem vragen wat er nou tussen ons is, maar laag in mijn buik ben ik bang dat er niets is tussen mij en hem. Ik wrijf over mijn nek en kijk Noë aan. "Noë?" Vraag ik aarzelend. Noë kijkt me aan. "Mag ik je eerst wat vertellen?" Vraagt Noë ineens. Ik knik langzaam. "Ilvy en ik zijn uit elkaar. Het ging al een tijdje niet goed en zijn er beiden achter gekomen dat we elkaar niet meer leuk vinden. Ik vind zelfs iemand anders heel leuk. Ilvy is naar een andere pack, waar ze dichter bij haar familie is." Noë kwam dichterbij. Was ik degene die hij heel leuk vond? Dat kon toch niet. Onzekerheid sloeg bij me toe.

Hij kwam tegenover me staan, waarbij zijn hand naast mijn hoofd, tegen de muur rustte. "Sukini" zei hij zachtjes, haast zonder iets te zeggen" jij bent het, jij bent het geweest vanaf het begin dat ik je zag. Het deed me pijn om zover weg van je te blijven." Ik liet mijn handen over zijn borst naar zijn nek glijden. Langzaam kwamen onze hoofden dichter bij elkaar. Onze lippen raakte elkaar net niet. Ik zag de wanhoop in zijn ogen. " sukini, zeg alsjeblieft dat je mij ook leuk vindt". Ik schudde zachtjes mij hoofd en beet op mijn lip. Durfde ik het te zeggen?"ik vind je niet leuk" fluisterde ik tegen zijn lippen" ik denk dat ik van je hou" fluisterde ik nog zachter. Noë had het wel gehoord. Hij duwde zijn zachte lippen tegen de mijne. Het was een geweldige zoen. We moesten beiden even op adem komen van de zoen. Het was zo intens. Het leek alsof we bij elkaar hoorde zoals onze kussen perfect waren, zoals mijn hand precies in de zijne past en we een werden.

We stonden met onze voorhoofden tegen elkaar op adem te komen toen ik Neo in eens in mijn hoofd hoorde. "He sukini, kom je nog? Kiem vraagt zich af waar je bent, of ben je opgegeten door het monster onder het bed". Ik moest lachen en Noë had de gedachte ook opgepikt en grijnsde en gaf me een kus en beet zachtjes op mijn lip. " zoiets" stuurde ik naar Neo. "Ik moet gaan.." Fluisterde ik. Noë knikte. "Ik snap het" fluisterde Noë. Hij gaf me een kus op me wang en fluisterde net nog binnen gehoorsafstand"ik denk dat ik ook van jou hou" en maakte een doorgang tussen hem en de muur. Ik glimlachte breed en gaf hem nog een kus voordat ik weg liep.

Ik liep de grote kamer in en zag dat er wat minder mensen zaten. Neo zat nog steeds met Rix en exall te praten. Omorfia was er niet meer. Vast naar bed het was al aardig laat. "Hé Rix, hé exall. Staan jullie het toe dat ik Neo meeneem" lachte ik. De jongens lachte mee en grijnsde. Neo stond op en zei doei tegen de jongens. We riepen beiden nog even doei tegen de hele kamer en liepen het veld op. Bij de rand van het bos stopten we onze belangrijkste kleding in de tas die ik gelukkig niet was vergeten. We begonnen te rennen en waren al snel bij ons huis.

Neo bleef kat en keek de andere kant op wanneer ik veranderde. Ik liep direct naar Joachim. Ik had al een tijdje niet echt met hem gepraat.

Ik klopte aan bij zijn deur. " he kiem, hoe gaat het met jou en kyra(vriendin van kiem)?" "He zus, he onnie, goed" hij kriebelde Neo op zijn hoofdje en glimlachte. We praatte wat en op een gegeven moment" kiem zou het niet gaaf zijn als ik tweeling zou zijn" lachte ik. Neo keek op en spitste zijn oren. Joachim zijn ogen glinsterden "dat zou geweldig zijn!" Riep hij uit ik lachte. " weet je wat ook geweldig zou zijn als we nu gaan slapen" ik lachte. Joachim knikte en we gingen beiden slapen.