Het Schaduw iets

hoofdstuk 31: KAN ALS SCHOKKEND WORDEN BEVONDEN.

sorry mensen. Wattpad trolled mij. 

Hier nog een keer het hoofdstuk. Ik heb het vorig hoofdstuk vandaag (26-4) verandert dus als je m eerder hebt gelezen lees m nog een keer word het wat duidelijker van. 

dan nog een waarschuwing. Dit hoofdstuk kan als schokkend worden er varen. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik begon aan een draadje aan mijn broek te friemeen. Kon ik hem dit uberhaupt vertellen? Ik had er af en toe nog wel eens nachtmerries van. Een ding wist ik wel hij moest dit weten, hoe dan ook, en beter eerder dan later. Ik dacht na over hoe ik dit moest zeggen. Stilletjes liep ik iets achter Noë, denkend over hoe dit moest zeggen. Ineens botste ik tegen iets aan en ik werd uit mijn gedachten gehaald. Ik keek omhoog en zag een grijnzende Noë voor me staan. De grijns liet een kriebel in mijn buik op stijgen. Alleen hij kon die grijns produceren. Hij sloeg zijn armen om me heen ik voelde me direct veilig. Zachtjes hoorde ik zijn stem in mijn hoofd "you're mine". Ik grijnsde naar hem en gaf hem een kus op de lippen. In eens kwam het bij me op. Er was een artikel toen der tijd geschreven voor in de krant. Mijn naam werd er niet in genoemd, maar het ging er wel over.

We gingen naast elkaar op het gras zitten. Noë zorgde er voor dat mijn knie zijne aan raakte, waardoor er een tinteling, een fijne tinteling, vanaf mijn knie de rest van mijn lichaam in stroomde. Ik pakte mijn mobiel en toverde het artikel tevoorschijn. Het was verrassend makkelijk te vinden.

onzeker wat hij zou gaan doen en een beetje bang dat hij mij anders aan zou gaan kijken begon ik. "Noë, ik heb vroeger dingen meegemaakt die niet iedereen mee maakt en ik wil het graag met je delen." Ik keek hem eerst even kort aan en begon daarna een beetje aan het gras te plukken.

"vertel" zegt hij. Ik bijt op mijn lip en pak mijn mobiel.

Ik hoor het klikt van het unlocken van het scherm en Noë naast mij een hap lucht nemen.

* begin flashback*

Ik zie mezelf rond een man heen en weer springen. Ik was niet ouder dan een jaar of acht. De man was onze oppas. Als ik wist wat ik nu wist, was ik niet blij geweest hem te zien... Wacht dat zou een understatement zijn. ik zou keihard wegrennen. Ik ging bij hem logeren, omdat mama en papa in die tijd vaak weg moesten. Ook was het zo dat het tussen hun niet helemaal lekker liep. Ze probeerden het boor mij te verstoppen, maar ik wist best dat het probleem er was. Ik rende met de man mee naar zijn auto. Hij gooide mijn tas in de achterbak en ik sprong in de auto. Je zal je wel afvragen waar om is ze zo enthousiast? Nou dat kwam door een aantal dingen. Als ik daar bleef logeren was er altijd heel veel snoep, maar dan ook echt heel veel snoep. Ik mocht lang opblijven en we keken allerlij films, die hij dan had gedownload. Ik zag altijd op tegen 1 ding! Het slapen. Ik moest altijd bij hem in bed slapen. Daardoor kon ik heel vaak niet slapen. Hij deed altijd dingen met mij dan. Ook al dacht ik vroeger dat het normaal was kon ik nu al toeschouwer een rilling niet onderdrukken. Ik zag mezelf als 8-jarige in bed kruipen. Meestal ging hij eerst wat anders doen. Ik lag dan ook al snel te slapen. Te snel zag ik hem de kamer binnen komen. Hij kroop naakt bij mij in bed en begon dingen onder de deken te doen. De 8-jarige ik werd er wakker van. Ik deed niets. Als ik wel iets deed stopt hij toch niet of schold hij me uit. Dat had hij 1 keer gedaan. Ik was dan bang dat hij het mijn vader zou vertellen. Daar zag ik mezelf dan als 8-jarige onderworpen aan die man. Het liefst wou ik hem kapot trappen, maar ik kon mezelf niet bewegen. zijn hand was op een plek waar een meisje van 8 niet aangeraakt hoort te worden. Laat staan door een veertig jarige man.

Ik voelde mezelf vurig hopen dat het stopte, meestal duurde het lang en deed het plassen erna zeer. Ik deed altijd mijn best te doen wat hij vroeg. Ik was bang iets verkeerd te doen. Ik was er heilig van overtuigd dat dit normaal was. Dat ieder meisje dit ook meemaakte. Alleen dat hen vader het deed, maar mijn vader dat niet wou doen, omdat hij dat niet gepast vond of zo. ( in mijn ogen was mijn vader toen nog een held. hij kon alles wist alles en was de beste, iedereen komt er ooit achter dat het niet zo is toch? :P) Ik zag het als voorbereiding op het volwassene zijn. Ik vond het alleen verschrikkelijk, maar ik was altijd bang dat hij het zou door vertellen aan mijn ouders als ik iets niet goed en ik dan verschrikkelijk op mijn kop zou krijgen. 

Dit hield aan tot ik twaalf was. De man had al een hele tijd niet meer opgepast ik was er eigenlijk heel blij over, maar vertelde niemand iets over wat hij had gedaan. Op een dag riep mijn vader me bij zich. Hij vertelde dat de man was opgepakt. Ik dacht direct aan wat hij altijd bij mij deed. Joachim stond naast me. Hij ging haast altijd mee logeren, maar hij sliep altijd in een andere kamer. Hij wist er niets van. Ik denk dat het daarom kwam dat hij het heel erg vond wat er was gebeurd. Hij vond dat hij er iets aan had kunnen doen. Ook al was hij jonger dan ik. Ik vertelde niets over wat die man mij had aangedaan. Ik was alleen maar geschrokken. Was het dan toch niet normaal wat hij deed?

Ik zag mezelf op een dag meegaan met de politie voor een drie uur lange verhoring over wat hij mij had aangedaan. Ik voelde me veel jonger dan dat ik was door de manier hoe de mevrouw tegen me praatte. Mijn moeder zat in de wachtkamer en had donkere strepen onder haar ogen. Ze had duidelijk al nachten niet geslapen. Tranen liepen uit haar ogen over. Ik was helemaal afgepijgerd na de verhoring en gelukkig konden we naar huis. Mijn broertje kreeg een paar dagen later te horen  wat er was gebeurd. Ik was een wrak op dat moment. Ik had nachtmerries en het moment dat mijn broertje, mijn kleinere jongere broertje, vertelde dat alles weer goed kwam en hij daar wel voor zou zorgen ging het langzaam weer beter me mij. Ik leerde hoe ik de herinneringen kon op bergen zonder dat terug kwamen, zonder dat ik dat wou. Lange tijd kreeg ik de beelden nog op ongewilde momenten voor me. Op de een of ander manier heb ik al die tijd geweten dat het niet goed was wat hij deed, maar ik was te onzeker.

Ik was seksueel misbruikt door die man.......

* einde flaschback*

Heel ver weg hoorde ik iemand wat zeggen. Het klonk als een stem van een engel. "gaat het wel, sukini?" hoorde ik weer. Dit keer had ik door dat het Noë was. Nog nooit had ik er bij stil gestaan hoe groot de impact op mijn leven hierdoor was. Natuurlijk ik het anderen wel verteld. Niet veel, maar wel een paar. Ik voelde Noë boos was. Ik hoorde een hele laag grom van hem vandaan komen, gelukkig was het niet naar mij toe. Hij trok me tegen zich aan en ik ademde zijn heerlijke geur in. Hij begon lieve dingetjes te mompelen. "dit laat ik nooit meer gebeuren" en "ik wou dat ik er was geweest om het op tijd te stoppen"en "als ik hem zie, is ie blij als ie nog kan knipperen." Ik schrok een beetje van de kracht waar mee hij dat zei. zijn vuist hing gebald in de lucht en ik zag dat zijn knokkels wit waren door de kracht waarmee hij zijn vuist dicht kneep. Hij keek strak voor zich uit. Ik keek hem door mijn wimpers aan en hij keek me aan "ik wist dat je sterk was, maar niet dat je zo sterk was. Ik ben blij dat je het mij hebt verteld. Ik zal je altijd beschermen" zegt Noë zachtjes en kijkt me liefkozend aan.Ik glimlachte wat flauwtjes en kroop wat dichter tegen hem aan. Ik had de juiste keuze gemaakt het hem te vertellen dacht ik. Noë duwde zijn lippen zachtjes tegen de mijne aan. Ik was direct alles vergeten. Mijn verleden. Mijn problemen. Iedereen om ons heen. Ik vergat alles. Alleen hij en ik. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dit was het hoofdstuk maar weer. Ik denk dat heet een heftig genoeg was. Ik denk dat het een zwaar genoeg hoofdstuk is zonder echte details?? enneh mensen het is bedacht he..... natuurlijk niet leuk, maar ik weet dat het veel te vaak wel echt gebeurt.

en een shout out naar Jeadie die me geholpen heeft het hoofdstuk er op nieuw op zetten, nadat het ineens weg was. Vergeeet niet op haar profiel te kijken ??? :D