Het Schaduw iets

Hoofdstuk 11

Om drie uur was ik weer thuis. Het raare was dat er geen awkward momenten waren tussen mij en noë. Alles was goed en bij hem kon ik gewoon niet somber blijven, alleen er na wel. 

Dat kwam hard aan ook voor mij. Je zal nu misschien denken, waar heb je het over? Nou over het moment dat je er weer aan denkt, dat jullie toch nooit samen zullen zijn. Hij heeft een VRIENDIN. Logisch zo'n leuke jongen, waarvan je eigenlijk altijd een ondeugende glimlach van wil krijgen. Je helemaal bloost als hij knipoogt, ook al wil je het niet laten merken. De jongen waarvan je als je een smsje of whatsappje krijgt al vlinders in je buik krijgt omdat hij misschien wel heeft gesmst. 

Dan komt dat moment hard aan. Vooral leuk als je dat vaker hebt. Wat was ik de laatste tijd positief. Ik bedoel we hadden gezoend en dat van die avond er voor was een droom! Dat wist ik nu zeker. Hij zoende beter, zijn lichaam tegen het mijn voelde zo veel beter. Als of we bij elkaar hoorden, maar zou had hij het vast niet ervaren. Vast niet. 

Ik besloot wat muziek op te zetten en die verdomd irritante jongen even uit mijn hoofd te zetten. Het eerste liedje was een random song van mijn afspeellijst. Even kon ik hem uit mijn gedachten houden. Ik besloot de oefening van nachtvisie te gaan proberen. Ik maakte mijn kamer donker en ging op de vloer zitten. Ik concentreerde me weer. Dit keer net iets ander op beide ogen. Ik gaf het niet al mijn energie. Ik deed mijn ogen open en zag nu met mijn andere oog alles duidelijk. Ik deed mijn ogen weer dicht en probeerde het weer. 

Op het moment dat ik mijn ogen weer dicht had kwam het volgende liedje. Direct gingen mijn gedachten weer naar Noë. Hoe hij mij zo gelukkig kon maken alleen maar door bij mij te zijn en mij te bescermen. Hoe hij lacht en hoe hij mij verlegen maakte. Het was het liedje van Ronon Keith- When you say nothing at all. Mijn concentratie was weg.

Ik bedankte hem hartelijk in mijn hoofd, sarcastisch. "wat heb ik nu weer gedaan"hoorde ik. "niks! ik  was wat aan het oefenen" dacht ik stotterend terug "zou je uit mijn gedachten willen blijven!" dacht ik er uit eindelijk maar bij. 

Ik deed langzaam mijn ogen open en liet een zucht ontsnappen. Heel langzaam keek ik rond. Alles was duidelijk. Wie had het licht aangezet? Ik keek om, om te kijken wie er bij de licht knop stond, alleen om uit te vinden dat ik alleen was. Ik keek naar het lampje, hij stond uit concludeerde ik. 

Was het me gelukt? Het was me GELUKT! Ik sprong op en deed een overwinnings dansje. Na een minuut kwam ik er pas achter dat ik niet helemaal wist hoe ik het had gedaan. Het maakte me niet uit. 

Ik dacht weer aan Noë. Wat zou ik hem graag willen op zoeken, zonder dat hij zeker wist of ik het was. Als Eon en Sukini wolfje :3. Ik keek even langs mijn gordijn, het was al donker. Ik besloot het te proberen, het kon geen kwaad, toch?

Ik ging zitten, en concentreeerde me op het binnenste van mij. Op de kracht in mij, het beest in mij (xD) tot mijn huid jeukte. Ik beelde me in dat ik veranderde in een wolf. Ik voelde een vreemd krap gevoel in mijn botten voordat alles zwart werd en ik mijn zij tegen vloer voelde vallen. 

Hallo,

geliefde lezers willen jullie miss reacties achterlaten.

Ik zal zowiezo doortiepen omdat ik het verhaal vooral voor me zelf schrijf, maar ik zou graag willen weten wat jullie er van vinden. 

GREETZ :)