Dependent; taekook

41/ Bir gün elimden tut ve gidelim de, demiştin.

-Taehyung-

Evin önünde inip gayet sakin hareketlerle eve girdiğimizde durumu garipseyenler olarak çok tatlıydık bence. Jungkook bugüne kadar hiçbir şekilde evin adresini tam olarak vermemişti ve birden bunu yapması garipti. Eğer benim yürümemem için yaptıysa bunu, kötü hissederdim. Çünkü her ne kadar Junghwa olmasada diğerleri vardı. Bizi istemeyenler vardı ve ben tekrar ev değiştirmek zorunda kalmak istemiyordum. Özellikle de benim yüzümden.

Youngjae ve Jaebum bir koltuğa oturduğunda Jungkook belimdeki koluyla birlikte beni direkt odaya yönlendirmişti. Odamıza girdiğimizde beni kendine çevirip hiçbir şey demeden dudaklarımızı birleştirince itiraz etmeden kollarımı boynuna sarmıştım.

Dudaklarımı nazik bir şekilde öptükten sonra uzun tutmayarak ayrılmış ve bu sefer dudaklarını boynumda gezdirmeye başlamıştı. Gözlerimi kapatarak ona tamamen teslim olduğumda belimdeki kolları sıkılaşmıştı. Vücutlarımız tek vücut haline gelirken kulağımın altına sesli bir öpücük bırakıp hafifçe geri çekilmiş ve gözlerime bakmıştı.

"Biraz uyumak ister misin?" demişti parmaklarıyla alnımdaki saçları geri iterken. "Veya karnın açsa yemek yiyebiliriz?"

"Aç değilim" diye mırıldandığımda başını sallayarak onaylamıştı beni.

"O zaman üzerini değiştirip yatağa gir" dediğinde hafifçe kaşlarımı çatmıştım.

"Sen ne yapacaksın?"

"Youngjaeyle konuşmam gereken şeyler var" demişti. "Bu şekilde gidemez artık"

"Tamam ama sakin konuşun" diyerek başımı omzuna yaslamıştım. "Kavga edeceğinizi anlayınca hemen sus ve yanıma gel, tamam mı? Ve sakın ona sinirlenip evi terk etme. Şu an yalnız kalmak istemiyorum" demiştim utana sıkıla. Onu sıkmak istemiyordum ama ne yapayım? Ölümden dönmüştüm az önce. Korkuyordum.

"Seni yalnız bırakmayacağım" diyerek bana sıkıca sarılmıştı Jungkook. "Konuştuktan sonra yanına geleceğim. Ayrıca, korkma. Artık hep yanındayım. Her an beraber olacağız. Tamam mı güzelim?"

"Nasıl yani? Artık gitmeyecek misin?" Dediğimde iç geçirmiş ve saçlarıma minik öpücükler bırakmıştı.

"Gitmeyeceğim" demişti sessizce. "..beraber gideceğiz"

Kapalı gözlerim istemsizce açılırken ona bakmak için hareketlenecektim ki sanki bir şey söylememi istemiyormuşcasına benden ayrılan ilk o olmuştu. Belimden hafifçe ittirerek beni yatağa yöneltmiş ve oturmamı sağladıktan sonra dolaptan kalın kıyafetler çıkarıp yanıma bırakmıştı.

"Giyindikten sonra yatağa gir. Beni bekleme. Uyumaya çalış, tamam mı?"

"Ama gel bak?"

"Söz veriyorum Taehyung, geleceğim. Uyandığında yanında, sana sarılmış bir halde yatıyor olacağım. Anlaştık mı?"

"Anlaştık" diyerek gülümsediğimde o da gülümsemiş ve dudaklarıma kısa bir öpücük daha bırakmıştı. Ayrıldıktan sonra gülerek odadan çıkmış ve çıkmadan önce göz kırpmayı da ihmal etmemişti.

Kapıyı kapatmasının ardından iç geçirmemi engelleyemezken yanımdaki kıyafetlere bakıp omuz silkmiştim. Hiç değiştirecek halim yoktu şu an. Eğer yatağına pis pis yatmamdan rahatsız olacaksa da, buyursun kendisi değiştirsin.

Eh, seve seve kabul ederim tabi ki.

-Jungkook-

Salona geçip boş koltuğa oturmaya başladığımdan beri benim haricimde her yere bakan Youngjaeye karşı ofladığımda Jaebum oturduğu yerden kalkarak Youngjaenin dikkatini çekmişti.