Kan Mı? Aşk Mı? ~Jeon Jungkook

1

Sinirle oturduğum sıramdan kalkıp bulundugum kattaki kızlar tuvaletine gittim. Aptal formamın kravatını tek elimle bollastırıp en sondaki tuvalete girdim.

Klozetin üstüne basıp yukardaki camı açtıktan sonra düzenli olarak kısalığına küfür ettigim etegimin beline sıkıştırdıgım sigara paketini çıkardım.

Cıkarmamla belimden düşmeye baslayan eteğe goz devirip kemerini sonuna kadar sıktım. Hareketli bir kız olduğumdan aşırı bir kilom yoktu. Normal standarttı iste tartısılmaya acık değildi. Kimseyi ilgilndirmezdi.

Elimde sıkmaktan terleyen metal cakmagımla sigrayı yaktım. Ağzıma götürüp derince çektikten sonra yavasca dumanı üfledim.

O çocuğa orda yumruk geçirsem disiplin yer miydim?  Aptal ailem beni daha ne kadar döverdi?  Peki ya ben daha ne kadar onlara bas egebilirdim bilmiyorum.

Tamamen hersey onların sucuyken benden mukemmelliyetcilik istiyorlardı. Kendilerini ne sanıyorlardı.

Sadece her aksam kemerle dövülmekten veya aşırı gurur kırıcı kelimeler duymaktan bıktıgım dayanamadığım için bu okulda insanlara boyun egiyordum.

Eski okulumda bana laf söyleyen çocuğu dövdüğümden dolayı atılmıstım. Tabi babamın beni dövmesini anlatmama gerek yok sanırsam.

Annemin kendini bir şey sanıp karşıma gecip gururumu kırıcak sinir krizi geçirmeme sebep olucak laflarını işitmiştim.

Onu mu örnek alsam yani. Kocamı aldatıp ama bunu bilmemesinden yararlanıp evde kalıyım.

Peki ya her aksam icip gelen babama ne demeliyim? 

Evde dünya savaşını aratmıycak cinsten kavga ediyorlardı. Ciddi ciddi masaları sandalyeleri deviriyor vazoları bardakları porselenleri kırıyorlardı.

Bende odamda bazen banyoya gidip orda kollarımdaki bos yerleri doldurmakla meşgul oluyordum bazen telefonumda kulaklıkla son ses müzik dinliyordum buna rağmen seslerini ettikleri agır küfürleri rahatlıkla duyabiliyordum.

Bazen ağlardım hayatı sorgulardım odamda. Ama artık bunu yapmak bile bana aşırı mantıksız geliyordu. Yaşayıp gidiyordum iste.

Acılarla bos zaman geçiriyordum bu hayatta bugün Ölsem arkamdan timsah gözyaşlarını bile arar nitelikte olurdum.

Ciddi ciddi beni gram umursamıyorlardı. Aynı kendileri gibi olan aptal bir şirket evlilikleri yüzünden Doğduğumdan beri belkide daha da eskilere kök salan blr aşamadan beri kavga ediyorlardı.

Şimdi siz söyleyin. Bu mükemmel(!) anne baba tek kızlarından ne bekleyebilirdi kendileri böyleyken?

Vücudumda geçmişten kalan sayısız morluk vardı. Babamın emanetleriydi onlar(!)

Kendime yaptığım kollarımdaki sayısız ize ne demeli?  Kimi zaman jiletle bazen falcatayla sıkılınca kalemle elime geçince bıçakla açtığım kolumdaki kalıcı izlere ne demeli.

Kimsenin haberi yoktu bunlardan. Çünkü surekli olarak kapatıcı üstüne fondoten üstüne tekrar kapatıcı ve tekrar fontoden uygulayıp pudrada sürdükten sonra olabildiğince izleri kapatıyordum. Gerci buna gerek yoktu. Çünkü yaz kış farketmez uzun kollu giyerdim.

Eteğim götümde bitsede üstümde hep uzun kollu bir şeyler olurdu. Hırka sweatshırt gömlek falan filan.

Okullar gibi bu lanet formalarıda cok saçmaydı. Eteklerin bu kadar kısa olmasındaki mantık neydi? 

Eskiden etek giymekten nefret etmezdim ama bu mükemmel okullar sayesinde üç ay önce onlarıda toplu çöpe atmıştım.

Arkadaslarım var ya da ben öyle sanıyorum. Onlarında bana bir sabır sınırı vardı ve ben bunu sürekli aştıgım icin kavga ediyorduk.