[Unicode]
"Guest House"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"ကျွီ... ကျွီ... ကျွီ..."
လေအဝှေ့တွင် အိမ်ခြံဝန်းရှေ့ချိတ်ဆွဲထားသည့်ဆိုင်းဘုတ်မှ ထွက်ပေါ်နေသောတကျွီကျွီမြည်သံက တိတ်ဆိတ်နေသည့်နေ့လယ်ခင်းကို ပိုမိုပျင်းရိဖွယ်ရာဖြစ်စေသည်။ အိမ်ရှေ့ဆင်ဝင်(porch)အောက် rocking chair မှာထိုင်ပြီး စာအုပ်ဖတ်နေသည့် နေရီ့မျက်လုံးတွေစင်းလာလေသည်။ အန်တီနန်းလက်ရာ ပဲပုပ်ချက်ကတော့ အစွမ်းပြချေပြီ။
မှေးခနဲအိပ်ပျော်မည့်ဆဲဆဲ မြင်းခွာသံတခွပ်ခွပ်ကြောင့် လှမ်းမျှော်ကြည့်လိုက်တော့ မြေလမ်းလေးအတိုင်း အုန်းခွံရောင်မြင်းကြီး'ဘိုနီ'ကိုအသော့နှင်ရင်း အိမ်ဝန်းထဲဝင်လာသည့် အစ်ကိုဖြစ်သူ လင်းနေ။
"နက်ဖြန်တော့ တောင်ပေါ်တက်ရဦးမယ်ထင်တယ်ဟေ့"
မြင်းကိုဇောင်းထဲသွင်းရင်းက လှမ်းအော်ပြောသည့် ကိုကြီးစကားကြောင့် နေရီမျက်မှောင်လေးကျုံ့ရင်း
"ဧည့်သည်ရောက်လို့လား"
"အေး... စျေးကားပေါ်မှာမြင်ခဲ့တယ်"
"မိုးလည်းမပြတ်သေးဘဲ..."
ပြောနေဆဲမှာပဲ စက်သံကြမ်းကြမ်းနှင့်စစ်ကျန်ဘတ်စ်ကားအိုကြီးက အိမ်ဝန်းရှေ့ကို လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ထိုးရပ်လာသည်။ ဒါက နေရီတို့ရွာကနေ မိုင်(၂၀)ကျော်ဝေးသော သီပေါစျေးကို နေ့စဉ်အသွားအပြန်ပြေးဆွဲနေသည့် တစ်စီးတည်းသောကားအိုကြီးဖြစ်သည်။ ပုံမှန်ဆို စျေးကားက ရွာထိပ်မှာတင် ဂိတ်ဆုံးသည်။ မြို့ကဧည့်သည်တွေဆိုရင်တော့ ကားအုံနာလည်းဖြစ် ဒရိုင်ဘာလည်းဖြစ်သည့် ဦးကြီးအိုက်ပန်က တည်းခိုမည့်နေရာထိ စေတနာဖြင့် လိုက်ပို့ပေးတတ်သည်။
