[Unicode]
"ဟေး.... ဝတ်လွှာ"
နေရီတို့ဆိုင်ထဲဝင်ဝင်ချင်း ခေါ်သံကြောင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုအောင်ခန့်။ သူတို့ရုံးက ထက်အောင်ဆိုသည့်ကောင်လေးနှင့် ထောင့်ကျကျစားပွဲမှာထိုင်နေကြသည်။
"ဟယ်.... ကိုကြီး"
"နေ့လယ်စာလာစားကြတာလား..."
"ဒီအချိန် ဒီဆိုင်ထဲလာမှတော့ နေ့လယ်စာလာစားတာပေါ့ ဘိုးတော်ရဲ့..."
"အေးပါဟာ... လာ... ဒီမှာပဲထိုင်ကြ"
နေရီတို့လည်း ကိုအောင်ခန့်တို့ဝိုင်းမှာပဲ ဝင်ထိုင်ဖြစ်ကြသည်။
"ကိုကြီး... နောက်တစ်ပတ်ထဲ မမပြန်လာမှာ... သမီးတို့ကို ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးရမှာနော်..."
"ရိုက်ပေးပါ့မယ် ဖုန်းတော့ကြိုဆက် တော်ကြာ... ငါမအားတဲ့နေ့ဖြစ်နေမှာစိုးလို့..."
"ဟိုမှာ... မမြတ်လွန်းမီတို့"
ထက်အောင်ပြောတော့ နေရီတို့လည်း ဆိုင်အပြင်ဘက်ကိုကြည့်မိကြသည်။ မြတ်လွန်းမီနှင့်အတူ ဟိုတလောက photo shoot မှာတွေ့ဖူးသည့် ယမင်းခင်။
"ဪ... ဟုတ်သားပဲ ဒီနေ့... သူ့အစ်မမှ ရုံးမတက်ဘဲ"
ကိုအောင်ခန့်က ပြောပြောဆိုဆို မြတ်လွန်းမီတို့နှစ်ယောက်ကိုဖုန်းဆက်ခေါ်လေသည်။ ခဏအကြာမှာ ဆိုင်ထဲဝင်လာသည့် သူလေးကိုမျက်တောင်မခတ်ငေးနေမိရင်း အရင်ဆံပင်ရှည်လေးထက် အခုညှပ်ထားသည့် chin length bob လေးနှင့် ပိုလိုက်ဖက်ကြောင်း မှတ်ချက်ချမိရသေးသည်။ နေရီတို့စားပွဲနားအရောက်မှာ အပြေးလေးလှမ်းလာကာ ထိုင်နေသည့်နေရီ့ကို ပွေ့ဖက်နှုတ်ဆက်တော့သည်။
"မ..."
မော့ကြည့်လိုက်သည့်နေရီ့ပါးပြင်ကို သူ့ပါးပြင်လေးနှင့်ကပ်ပြီး ချွဲနေပြန်သည်။ နဖူးပေါ်ဝဲကျနေသည့် ဆံစလေးတွေကို မြတ်နိုးစွာဖြင့် ဖွဖွလေးသပ်တင်ပေးမိသည်။
"လာ... ထိုင်လေ"
နေရီခေါ်တော့ ဘေးဝိုင်းကထိုင်ခုံတစ်လုံးဆွဲကာ နေရီနှင့် ကိုအောင်ခန့်ကြားမှာ ထိုင်လေသည်။ ဖိုးချမ်းက
