SON EJDER

~14~

"Uyan!"

"Hayır, git başımdan"

"Uyan dedim aptal! Kral seni görmek istiyormuş."

"Kral sabahın köründe neden beni görmek istesin Alex, defol git başımdan uyumak istiyorum!"

"Bazen gerçekten nasıl aynı anneden çıkan öz kardeşler olduğumuzu anlayamıyorum. Tanrım uyan dedim sana! Şaka yapmıyorum kral seni gerçekten görmek istiyor!"

"Lanet olsun çık şu odadan üstümü giyinip geliyorum tamam mı!" Odamın içinde yankılanan sert kapı sesi sanki beynimde tekrar tekrar yankı yapıyordu. Tanrım! Sabahın köründe bir insan neden uyandırılır? Yatağımla vedalaşmak için çok büyük bir çaba sarfettikten sonra zorda olsa kalkıp elimi yüzümü yıkayabilmiştim. Neden kralın önüne pjamalarımla çıkmıyordum ki. Aslında hiçte mantıksız bir fikir değildi, sonuçta beni neden çağırdığını öğrendikten sonra yatağıma gidip geri uyuyacaktım. Sadece ayakkabımı giyenerek odadan çıktım. Sevgili kralcığımız bana kraliyete ailesi mensuplarının kaldığı katta bir oda vermişti. Bu demek oluyorki hemen ne istediğini ögrenip en kısa sürede geri yatağıma dönebilirdim.

İhtişamlı büyük kapıya iki kere tıkladıktan sonra içeri girdim. Keşke girmeseydim! Beni sadece kral çağırıyor sanıyordum fakat odada birsürü yüksek rütbelerdeki komutanlar ve başka görevlere mensup insanlar vardı. Ve ben şu anda kapının ağzında üzerinde minik minik yıldızlar olan pjamamla karşılarında duruyordum. Kral önce şaşkınlıkla beni baştan aşağı süzdü ve ağzından büyük bir 'Ha Ha Ha' sesi duydum. "Siz gençler çok değişiksiniz Mia. Sizin dünyanızda bu tür giyim tarzlarına ne deniyordu?... hah! hatırladım. Çok ilginç bir moda türünüz var gerçekten." Odadaki herkesten bir anda küçük küçük kıkırtılar çıkmaya başlamıştı. "Beni görmek istemişsiniz. Konu neydi?"

"Aaa evet, geç otur lütfen bizde seni bekliyorduk." Eliyle gösterdiği yere gidip oturduktan sonra gözlerinin içine bakark artık konuşmasını istediğimi belli ettim. "Savaş."

"Efendim? Anlayamadım."

"Savaş diyorum Mia. 3 krallıkta senin savaşa hazırız demeni bekliyor aylardır. Fakat biz senden hiç bir şekilde ses seda duyamıyoruz. Tüm krallıklar artık bu savaşın başlamasını ve bir an öncede bitmesini istiyor."

"Neden? Yani neden benden haber bekliyorsunuz. Siz kendiniz savaşamıyor musunuz." Odada kan donduran bir sessizlik oluşmuştu bir anda. Kral bile kısa süreli bir şaşkınlıktan sonra ciddi bir surat ifadesine büründü. "Bunun nedenini biliyorsun. Tenebrisi senin yardımın olmadan yenemiceğimizin farkında olman gerekiyor. Zira bu bir çok kez denendi fakat 3 krallık her defasından ne kadar güçlü bir şekilde birleşirse birleşsin Tenebris sınırlarına bile giremedi. Bize sen lazımsın." İşte bu cümle sinirimi bozmuştu gerçekten. Yavaş yavaş gerilmeye başlayan vücudum ve sinir hücrelerim beni uyarıyordu. "Afedersiniz, ama ben sizin veya bu 3 krallığın malı değilim. Ben savaş için hazırlanıyorum ve hazırlığım bitince savaşacağımda. Bakın sevgili Kral, bana kalabilmem için iyi bir oda, hazırlanabilmem için iyi bir alan verdiniz. Teşekkür ederim. Fakat bir savaş olacaksa buna zamanı gelince ben karar vereceğim. Diyeceğiniz başka bir şey yoksa eğer odama gidip yarıda bıraktığım uykuma devam etmek istoyorum." İlk 5 saniye duymadığım çıt sesi kalkabilmem için bana yeterliydi. Sandalyemi gürültülü bir şekilde geri çekerek odadan hızlı adımlarla çıktım. "Tıpkı bir lieder gibi"

"Eva, sırası değil gerçekten. Uykun var."

"Biliyorum ateş parçam. Sadece seninle gurur duyduğumu söylemek istedim"

"Neden? Sizin dünyanızda hiç krala rest çekme diye bir olay yokmu?"

"Ha ha ha... Mia... bazen beni gerçekten çok eğlendiriyorsun. Evet bizim ülkemizde bir krala ancak bir kral ya da kraliçe rest çekebilir."

"Benim kraliçelik yapabileceğim bir ülkem yok. Sadece bölünmüş bir uykum var Eva."

"Senin ülken tüm bu gök yüzü, ve biz ejderhaler senin halkınız kraliçem. Sen bu kainattaki tüm gökyüzüne sahip iken ve en güçlü kadim varlıkların başı iken kim sana karşı gelebilir?"

"Aaa... tamam. Peki. Anladım."

"Uyu ateş parçam henüz aydınlanamamış karanlık anıların var. Uyu"

Kısa bir koridor yolculuğu ve hoş bir sohbetten sonra sevgili yatağıma kavuşmuştum. Eva'nın söyledikleri kulaklarımda yankılanırken gözlerim yavaş yavaş bu dünyaya veda ediyordu.

Oylarınız ve yorumlarınız benim için önemli 💕