ADE [TAMAMLANDI]

39-HANGİSİ DOĞRU

Bir kaç dakika birbirimize sımsıkı sarılıp öylece kaldığımızda, eğilip kulağıma fısıldadı.

"Korkma İnci, geçti, tamam. Ben buradayım, her zaman yanında."

Teninin sıcaklığını, yüzüme vuran ılık suyla nefesini her hissedişimde içimde, derinlerde bir yerlerden sanki gökyüzüne doğru kelebekler kanat çırpıp uçuşuyordu ve ben onu seviyordum, hem de çok.

Şimdi aldığım her nefesle birlikte parfümünün o bildik kokusu yine içime dolup, aklımı başımdan alıyordu.

Tanrım, ben neler düşünüyordum? Bütün bu olanlardan sonra, zaaflarıma esir olmanın sırası mıydı acaba?

Yaşadığım kısa süreli şaşkınlığın ardından, yeniden gerçek dünyaya döndüm. Ellerimi çekip onun sımsıkı sardığım bedenini yavaşça serbest bıraktım.

Onun elleri arasından bir çırpıda sıyrılıp bir kaç adım geriye çekildim. "Affedersin, ben sadece bir bardak su almak istemiştim. " dedim. Sesim titrek ve çatallı çıkmıştı.

Ben eğilip kırılan şişenin büyük bir kaç parçasını yerden toplarken arkamdan seslendi.

"İnci ellerini keseceksin, yapma, lütfen dikkat et!"

Yanıma gelip, elimde tuttuğum cam kırıklarını aldı. Götürüp çöp kutusunun içine atıp kapağı kapattı. Bense ona hiç bir şey söylemeden, başımı yere eğip hızlı adımlarla merdivene doğru yürüdüm.

Basamakları tırmanıp odamın kapısından içeriye girdiğim zaman, kapıyı kapatırken tek düşünebildiğim, cevabını bilmediğim beynimi kemiren tek bir soru vardı. "Doğru olanı nasıl bulacağım?"

Bu yaşadıklarım gerçek miydi? Ben kimdim? O kimdi? Kime inanacaktım peki şimdi ben, üstelik kendimden bile emin değilken? Bana doğru cevabı kim söyleyecekti şimdi? Ya da daha da kötüsü, ben o doğru cevabı bulduğumda inanabilecek miydim?

Düşündükçe içinden çıkamıyor, boğulacak gibi oluyordum. Odadaki cam kapıyı açıp balkona çıktım. Beynimin içi uyuşmuş gibiydi. Derin derin aldığım bir kaç nefesin ardından, biraz üşüdüğümü fark edip yatmak için tekrar arkamı döndüm ve odaya doğru yöneldim.

Kendimi umutsuzca yatağa atıp, adeta yok olmak istercesine örtüyü başımın üzerine kadar çekip gözlerimi sımsıkı kapattım.

Avuçlarımda örtünün uçlarını öylesine sıkıyordum ki nevresim ellerimi acıtıyordu.

Tam o sırada birden üzerimde hissettiğim bir ağırlıkla birlikte neye uğradığımı şaşırıp irkilerek tekrar gözlerimi açtım.

John üzerimdeki örtüyü çekip açtı.