You with me – Special Chapter
The last summer leaf falls in my head while I'm walking towards the bus station nearby our apartment. I look at the tree; summer days were really over huh? Another year for freaking studies again. Well, but now is different. I'm officially a college student. Ziggy was really delighted when he knew that I passed my high school here. I repeat again and now, hooray.
Pero bakit ba ako English ng English? Nakakaloka kasi ditto eh, promise.
I opened my social media account. Uy. Online si boyfriend. Pero, nagmamadali ako kasi baka ma-late na naman ako sa school. Ilang beses na kasi akong na-late kasi palagi lang kaming nag-vivideo call. Isa sa mga dahlia kung bakit, bumagsak ako sa high school ditto.
Pagkatapos nun, ay limited na lang ang pag-uusap naming kasi kino-control niya din ako. Siya ang mas disiplinado sa akin. Minsan, hindi na kami nag-chichika kapag nag-ca-call kami kasi nagtu-tutor siya sa akin.
Iba pa yung mga time na nag-aaway kami kasi naman eh alam naman nating dun siya nakatira sa bahay nila Maria sa Manila. Minsan kasi si Maria ang nag-aanswer sa tawag ko. May mga sinasabing mga kawalang-hiya na ginawa ran nila ni Ziggy.
Muntik na rin kami magbreak dahil dun. Mabuti nlang, pinigilan niya ako.
Ikaw kase Vianne, ang dali dali lang magselos.
Kasalanan ko ba? Eh bakit, kayo pala? Ang hirap kaya ng LDR.
Tatawagan ko nga itong mokong na ito, baka kinuha na naman ni Maria ang cellphone nito. Buyseet. Bakit ba kasi alam ni Maria ang passcode ni Ziggy. Ang mokong naman, sabing palitan na ang passcode, hindi na kasi yung birthday ko. Alam naman niyang alam yun ni Maria eh.
Nag-ring ang kabilang linya...
Tapos sinagot na niya.
"Hi!" sabay kaway-kaway ko sa kanya. "Papasok na ako sa college"
"Really? Excited ka ba?" tanong niya.
"Kinakabahan. Hindi excited" fake smile ko.
"Don't be. Just do your best. Ang make some friends too"
"Yeah yeah. I know right? Pero ang hirap eh. Hanggang ngayon, hindi parin ako nakaka-adjust ditto" sad face ako.
"It's okay. Masasanay ka rin. So, get a life there, okay?"
"Okay!" wide smile ako. Pero nagtataka ako. Bakit... "Nasan ka ba? Bakit maliwanag jan? Diba gabi na jan?" tanong ko.
"Ha? Maliwanag talaga dito..."
"Pero diba, gabi na jan at bakit may mga puno? Na tulad..." napahinto ako sa paglakad. Wait a minute.
Ngumiti si Ziggy sa screen sa akin.
"Guess what?" ngumiti siya. "Lingon ka sa likod"
Dahan-dahan akong lumingon sa likod. Nakita ko ang kabuoan niya na nakatayo at ubod ng laki ng ngiti na nasa harap ko na mga tatlong metrong layo mula sa kinatatayuan ko.
Ipinatong ko ang cellphone ko sa tenga ko. Ang video call ay nagging voice call ko na dahil hundi ko rin alam ang nangyayari ngayon.
"Z-ziggy?" medyo naluluha na ako.
Ngumingiti parin si Ziggy na nasa malayo ko.
"Hindi ito panaginip diba? Sabihin mo...kasi ayaw ko ng bumangon ulit"
"Totoo to." At nagsmile siya sa akin.
Mas lalo tuloy akong naiiyak. Lumapit siya sa akin at niyakap ako. Niyakap ko rin siya ng mahigpit. Ang dami kong tanong, pero ayaw ko nang sagutin niya kasi sapat na nandito siya at kasama ko. Sapat na ang lahat. Sapat na.
"Tara na. Male-late pa tayo dun sa college natin"
Pinunasan ko ang luha ko sa bigla niyang sabi.
"A-ano? College natin?" tanong ko.
"Yep. I passed the scholarship and got accepted here. So..."
Bigla ko siyang niyakap. Gosh. Wala na bang mas sasaya sa araw na ito?
Gosh.
Tumawa kaming dalawa plus holding hands na naglalakad papuntang bus stop. Another year of our lives. Hoping it will last forever.
_Ziggy&Vianne
09/26/2018 1:30pm
BINABASA MO ANG
You With Me (COMPLETED)
Dla nastolatkówPangarap nating mga babae na pakasalan tayo ng crush natin. Para sa atin, siya na ang ating dakilang OTL. Pero kung kayo pangarap niyo lang, ako, sisiguraduhin ko talagang maging kami. Kasi hindi ako mapakali kung hindi magiging kami. At walang mak...
