Aşk Senle Kokuyor (TAMAMLANDI)

22= sezon finali

( 1 ay sonra )

Aradan tam 1 ay geçmişti. Ben daha ne olduğunu bile bilmeden çabuk geçmişti zaman.

Bugün belki de ölüm fermanımı imzaliycağım gündü.

Elimde bir belge ve bir kalem... tabi bir de ölüme gidicek olan ben.

Artık ölüm kalım savaşım başlamak üzereydi.

Ya bir kuş olup göklere uçucaktım.

Yada...

Savaşıp hayata kaldığım yerden devam edicektim.

Hayatım hangisini tercih edicek bunu bilmiyorum. Ameliyata girmeme 2 saat var. Evet tüm ailem yanımda. Hatta mercan ve barışta burda. Benim yanımda...

Mutluluk duygum gitgide artarken korkumda artıyordu.

Mutluydum çünkü kocaman bir ailem vardı...

Korkuyordum çünkü bu kocaman ailemi terk edebilirdim...

Herşeyden çok korkuyorum...

Sonsuz olup gitmekten korkuyorum.

Herkes yanımdaydı ama bir kişi hariç. En değerlim, hayatım, her şeyim... tahirim burda yoktu...

" tahir nerde? Daha gelmedi." Diye sorular soruyordum herkese. Ama kimse cevap vermiyordu bana.

" gelicek kuzum merak etme. Allah'ın izniyle gelicek. Sağ sağlik gelicek." Dedi asiye abla.

Hep bunları söylüyorlardı. Kafam karmakarışık olmuştu. Bu kelimelerin altında bir şeyler benden gizleniyor ama elbet ortaya çıkıcak bunu biliyorum.

( tahir'in ağzından )

" bırakın lan beni it köpekler." Diye bağırdım beni tutan 3 kişiye.

" debelenme tahir sadece senden ufak bir şey alıcaz." Dedi siyah takım elbiseli ve siyah gözlüklü iri bir adam.

" bırak lan beni. Nefesime gitmem gerek bırak it." Diye bağırdım yeniden.

" nefesin he... büyük aşk diyorsun yani. Ama nefesin ölücek... ameliyata giricek olan görevlilerden biri nefese narkoz verip bayıltmak yerine öldürücek. Ve sende burda can vericeksin tahir kaleli." Dedi.

Ben neyse ama nefes... nefesimi kurtarmalıyım. Ne olursa olsun onun canı kurtulmalıydı.

" kimsiniz lan siz?" Diye bir soru yönelttim onlara.

" sinan bey desem tanır mısınız?" Dedi içlerinden biri.

Demek o şerefsiz yaptırıyordu bunları. Bir elime geçerse geberticem onu.

" nerde lan o?" Dedim. Yüzümde endişe vardı. Çünkü nefes ameliyat olmak üzere ve ben... ben yanına gidemiyorum.

" beni mi çağırdın." Diyerek yanıma geldi sinan denen o şerefsiz.

( nefes'in ağzından)

1 saatim kaldı artık ölümle savaşmaya. Neler olduğunu bilmeden bekliyordum. Tahir nerdeydi? Gelicek miydi? Bilmiyordum.

" tahir nerde kaldı?" Diye sordum yeniden. Belki söylerler umuduyla.

" gelicek nefes." Dedi saniye annem. Ama inanmıyorum işte. Çünkü yüzlerinde ki endişe bir şeyin olduğunun kanıtıydı.

" bir şey var eminim. Tahire kötü bir şey oldu. Siz bunu benden saklıyorsunuz ama ben hissediyorum. Ya bana ne olduğunu söylersiniz ya da ben... ben ameliyata girmem direk ölümü seçerim." Dedim. İnanın ki böyle bir şeyi yapardım. Tahir ve ben birdik. O yaşarsa bende yaşarım ama o... o giderse bende giderim.

" nefes tahir iyi diyorum ya ablam." Dedi asiye abla. Ahh asiye ablam ahh... hiç yalan söyleyemiyorsun.

" inanmıyorum." Dedim kolumda ki serumu çıkartarak.

" ya tamam söyleyin artık... ayırmayın onlari belki bir şey yapabilir." Dedi murat. Ne oluyor ya? Neler dönüyor burda?

" nefes tahir kaçırmışlar. Sabah evde bir not bulduk sen uyanmadan önce. Sinan diye birindendi." Dedi asiye abla.

" sinan mı?" Dedim o an ki şaşkın ifademle birlikte. "benim gitmem gerek." Diye ekledikten sonra kolumda ki serumu tamamen çıkartıp güç bela ayağa kalktım.

" nefes ne yapıyorsun delirdin mi?" Dedi asiye abla. Ama ben takmadım.

" delirdim abla delirdim. Sabahtan beri soruyorum size neden söylemediniz. Gidip tahiri kurtarmalıyım." Dedim üzerime bir hırka geçirirken.

" bizde gelelim yenge." Dedi fatih. Aslında gelmeleri iyi olurdu.

" tamam." Dedim. Kapıya ilerlerken asiye abla beni durdurdu.

" nefes ameliyatın var. Gitme be ablam. Bak tahir öldürür bizi. Sen bir yer söyle biz bakalım hadi kuzum." Dedi. Ama olmaz ki. Ben ameliyata giremem ki... nasıl giriyim.

" olmaz abla olmaz." Dedim ve yangazlarla beraber dışarıya çıktık...

*************************

Boş bir deponun önünde durduğumuzda indim. Onunla telefonda konuştuğumuzda bize buranın adresini vermişti.

Tek duam umarım tahir burdadır...

" tahirr." Diyerek daldım depoya. Şuan hiçbir şey umrumda değildi. Sadece tahiri kurtarıyım o bana yeterdi.

" nefes nerden buldun beni? Git burdan nefesim. Giiitt." Dedi bana. Ama ben,

Gitmedim...

"Nerdesin lan çık ortaya. Hayvan herif." Diye bağırdım tahiri aldırmadan. Tabi ki de hayvan herif derken sinandan bahsediyordum.

" lan nefes git lan burdan." Tahirin bu laflarına aldırış bile etmedim.

Ben önde yangazlar arkamda... depoda sinanı aramaya başladık.

" vay vay vay sevdiceğim gelmiş hoş gelmiş." Diyerek karşıma çıktı.

" sen bunu nasıl yaptın be nasıl. Çocukluk arkadaşımdın sen benim. Nasıl böyle kötü biri oldun." Diye feryat ettim. Belki bırakırdı tahirimi.

" aşk insana her şeyi yaptırabiliyor nefes. Bende seni elde edebilmek için önce onu öldürücem." Dedi. Kesin kararlıydı yani.

" allah belanı versin." Dedim. Ağzımdan ilk defa çıkmıştı bu sözler ona.

" yangazlar alın nefesi gidin burdan." Dedi tahir. Şuan hiç kimse onu dinlemiyordu.

" bence onu dinlemelisin güzelim." Diyerek saçlarıma dokundu sinan.

" bırak lan onu it." Diye bağırdı tahir. Sinanda aldırış etmedi ona.

" çek be ellerini üzerimden." Diyerek ittim onu.

Ben böyle yapınca arkamızdan bir sürü adam geldi. Sinan beni kollarımdan tutarak engelledi. Yangazları ise birkaç tane adam tutup tahirin yanına bağladılar.

" şimdi senin gözünün önünde tahiri öldürücem nefes." Dedi. Yapamaz ki... yapar mı? Yapmaz ya.

" yapma lütfen." Diye yalvardım.

Ama olmadı tahire doğru tutulmuş 5 silah aynı anda patladı. Ve her şey bitti. Her şey durdu... tahir gitti ve ben bittim.

" tahiiiiiiirrrrrrrrr.!!!!!!!!!"

Sezon finali oluyor artık. Bölüm nasıldı hoşunuza gitti mi? 1 ay sonra bu hikayede yine görüşürüz artık.

Bu arada bölümle ilgili düşüncelerinizi yorumlara yazmayı unutmayın. Oy vermeyi de unutmayın.

Teorilerde bulunun mesela. Tahire ne olucak? Nefese ne olucak? Sinan... peki ya ona ne olucak? Hikaye bitti mi? Tahir öldü mü?