Yung Hunk sa Mang Donald's #B5

47 Selebrasyon

Inabot ako ng takip-silim sa paglalagi sa tabing-dagat. Doon sa naging paborito kong batuhan malapit sa resort na sakop pa rin ng lupa namin.

Sa totoo lang, ayoko pang umuwi. Mas payapa ang mundo ko rito. Malayu-layo sa mga guests ng resort, at mga ilang kababayan ko na nasa kabilang bahagi kung saan ginawang bukas para sa publiko.

Dito, totoong mag-isa ako. Akma lang. Kapag lumayo ako rito sa batuhan, pareho lang rin naman. Ang pagkakaiba, may mga tao sa paligid ko...pero yung pakiramdam, mag-isa pa rin.

At ang isa ko pang dahilan, nagsabi nung nakaraang araw si Sir Mar na babalik.

Ayoko.

Oo, dumalaw s'ya sa akin. Saglit ko lang pinakiharapan. Hindi kasi tama sa pakiramdam. Kaya paraan ko rin ito para iwasan s'ya.

Natawa ako nang pagak.

Kasi, nagtatago ako sa kanya, tapos si Mike ganun din sa akin.

Ibang klase rin ang ikot ng mundo. Minsan mabait sa iyo, minsan, galit.

Napatingala ako sa langit.

Panginoon, saan po ba ako nagkamali ng desisyon? Naging masama ba akong kapatid kay Ate Racquel? Anak kina Papa at Mama? Sa Inyo?

Agad din akong humingi ng tawad sa Diyos sa tinatakbo ng isip ko. Mali na kwestyunin ko Siya sa nais N'yang mangyari sa akin.

Napatingin ako sa hawak kong cellphone. Lampas kalahati na ang bawas ng baterya. Palagi ko itong hawak.

Nag-aabang.

Baka sakaling mag-text o tumawag si Mike.

At habang ginagawa yun, pilit kong sinusubukang hanapin pa rin si Estrel sa FB. Siguro, naka-block ako. Gaya ni Mike.

Pareho ko silang hindi makita doon.

Nakahiyaan ko namang mag-send ng friend requests sa mga kaibigan ng lalaki para ma-view ko ang laman ng mga profiles nila.

Kahit sa picture lang, makita ko si Mike sana. Hinanap ko nga s'ya sa ilang business magazines sa internet. Wala namang malapit na kuha. Pero pinagtyagaan ko na.

Kahit sino sa kanilang magkakaibigan, mukhang mailap sa mga write ups kahit may kinalaman sa negosyo. Sila yung tipong tahimik na mayaman.

Kumulam ng tyan ko.

Ayoko talagang umuwi pa kaya nagdesisyon akong pumasok sa resort. Hindi ko pa nasusubukang kumain sa restaurant nila. Halos di man ako gumastos sa pagkain sa bahay dahil palaging nagtitira ang mga taga-MonKhAr para sa akin, may mga pagkakataon na sa labas ako kumakain. Naghahanap kasi ako nang makakausap. Para makasagap ng balita.

So far, medyo successful naman ako. Nalaman ko na pinatay raw ang mayor namin dito kaya ang vice ang pumalit. Walang linaw ang kaso. Kasunod ang pagkamatay ng tatay ni Dra. Emily Garcia. Naisip ko kung umuwi ba si William at Gelo sa Pilipinas sa pangyayaring yun. Hinanap ko ang balitang yun sa internet, pero wala. Basta ang nakalagay lang ay namatay sa atake sa puso ang kinamatay ng kongresista. Hindi nga headline.

Ang pinagkaabalahan ko nitong mga nakaraang araw ay ang pagpaplano sa pagpapaayos ng bahay at lupa na para kay Ate Racquel na dating inaangkin ng tiyuhin ko. Lampas tatlong buwan na raw mula nang umalis ang ito roon. Napapailing na lang ako. May nagmagandang-loob na magkuwento sa akin na si Mike raw ang nagpaalis rito halos mag-iisang taon na. Pero binigyan naman ng palugit na makahanap nang malilipatan. Hindi nila alam kung saan na nakatira ang pinsan ni Papa.

Hanggang doon lang ang ikinuwento sa akin.

Balak nga raw yung ipaayos ni Mike, sabi naman ni Allan, nang ungkatin ko. Lamang ay naging abala ito nang mga nakaraang buwan.