Yung Hunk sa Mang Donald's #B5

24 Para kay Mama

Hindi umalis sa Bataan si Mike kinabukasan hanggang dumating ang weekend.

Ang nangyari, lalong umuukilkil sa utak ko ang sinabi n'ya nang huling komprontasyon kay William.

"It may be our last option."

"Us... getting married."

Pinigilan ko ang sarili na lingunin s'ya habang pumaparada sa tapat ng bahay namin.

Sinundo n'ya ako sa bahay ng classmate ko. Ginabi kami ng groupmates ko dahil sa thesis.

Lalong naghigpit si Mike sa pagbabantay sa akin, kahit andyan naman si Kuya Gerry. Ayaw na ayaw nitong magkakausap kami ni William sakaling biglang sumulpot uli ang dating kasintahan ni Ate.

Baka mapilit daw akong mapaamin tungkol kay Gelo.

Si Gelo.

Maayos naman ito kina Tita Dolly. Bagaman alam kong nagtataka s'ya, madali n'yang tinanggap na kailangan n'yang lumipat ng paaralan.

Ang totoo, excited nga ito. Sa Lunes pa ito papasok sa bagong paaralang pribado na nahanap ng mga magulang ni Mike. Abala ang anak ko at ang mag-asawang Montecillo sa pamimili ng bagong uniporme at gamit sa school.

Tumikhim si Mike, "Mamaya, video call tayo kay Gelo para makita mo kung gaano ka-excited yung bata."

Dun ko lang nilingon ang lalaki, "Bakit?"

"In-enroll s'ya ni Mommy ng guitar class. Kaninang tanghali yung unang lesson nila."

Napangiti ako.

Perpekto na sana...kung nasa ordinaryong set-up si Gelo ng pamilya.

May tinuturing na lolo at lola na sumusuporta para malinang ang talent n'ya.

At si Mike... na tila ama na handing prumotekta kahit ano ang mangyari.

Nanay na lang ang kulang.

Ikaw ang ina, hindi ba, Roqueña?

Bulong ng utak ko.

Pinigil ko ang paghugot nang malalim na hininga.

Oo, pero... hindi ko alam kung paano makikitungo kung may kasamang ama. Nasanay na akong kami lang ng anak ko.

Kami ang pamilya ni Gelo kahit iba ang tunay n'yang magulang. Tunay na ama na pilit naming inilalayo sa bata.

Tama ba ang ginagawa namin?

Pero ang bilin ni Ate Racquel, amin si Gelo. Hindi sa mga Garcia.

"Sige. Mamaya, bago matulog," pagpayag ko.

Natigilan ako dahil di ko maitulak pabukas ang pinto ng kotse.

"Kennie..."

Nilingon ko si Mike, "Oh?"

"Pag-isipan mo ha?" malumanay n'yang tanong.

Nawala na naman sa tamang bilis ang tibok ng puso ko. Alam ko ang ibig n'yang ipahiwatig.

"Kung maari...ihanda mo na ang sarili mo. Because..." mataman n'yang inikot ang mata sa mukha ko. "I...I'm preparing myself, too."

Ang tanong na ilang gabing naglalaro sa utak ko, naglakas-loob na akong tanungin s'ya.

Baka sakaling maging mabilis ang maging desisyon ko, depende sa sagot n'ya.

"B-bakit, Mike?" di ko napigilang mautal.