Yung Hunk sa Mang Donald's #B5

10 Stool

I was a bit surprise na madaling maka-pick up si Gelo habang tinuturuan ko.

Ibig kong sabihin, kumpara sa ibang bata sa edad nito lalo at ito ang unang beses na makahawak s'ya ng gitara.

And boy, this little guy has a good pick up with tune, too.

Alam mo yung kahit di n'ya kabisado ang lyrics and hums it instead, nasa tono? Although may mga off key, hindi na masama para sa isang bata.

Isang beses lang ito nagsabi na masakit ang mga daliri sa pagkakadiin sa strings ng gitara.

Interesado talaga s'ya matuto. Yun ang importante sa lahat. Maliban sa mabilis ang learning process, enjoy pa.

Kagaya ko noong turuan ako ni Daddy maggitara.

And I'm also surprise that I enjoyed our teaching session. Hindi ko nga naalala ang mga emails ko. Pati oras, di ko na napansing lumipas kung hindi pa lumabas uli sa kuwarto nila si Kennie.

Natigilan pa nga ito nang makita kami.Tapos tiningnan si Gelo.

"Uhm, Tito. Tama na po," sabi n'ya na tila nagi-guilty.

Ano'ng meron sa tingin na yun ni Kennie?

"Ah, okay. Pagod ka na ba?" I asked as he massaged his palms and fingers.

Kinuha na n'ya sa akin ang gitara n'ya, "Indi po. Niiistorbo ko na tarbaho n'yo. Kanina pa po tayo.Sige po.Tengk yu."

Napatingin na lang ako sa likod nito habang papasok sa kuwarto nilang mag-ina.

Gusto kong mapabilib sa pagpapalaki ng babae sa anak. Walang ingay.Walang paluan.Yung tipong 'makuha ka sa tingin'. Partida, ni hindi nga galit ang mata ng babae. Simple at saglit na tingin lang.

And I applaud both mother and son for that. Mukhang di mamumrublema ang babae kay Gelo paglaki nito.

Kumpara kay Mommy at Daddy. Grabeng sakit ng ulo ang inabot sa aming magkakapatid. Makukulit kami noong bata pa kami.At laging nag-aaway. Palibhasa, isa hanggang dalawang taon lang ang agwat namin nina Kuya. Si Michelle lang ang limang taon ang agwat. Kaya limang taon akong bunso noon.

Bumalik ako sa tapat ng laptop ko at nagbasa ng emails. Yet, in my peripheral, I'm watching Kennie move around the kitchen.

Nilabas n'ya yung malaking saingan na pang-piyesta yata.

Tipid akong napangiti. Bilib ako sa mga taong manual magsaing, paano pa yung pandalawampung tao na sinaing?

Hindi ko nakitaan ng tutong ang kanin namin dito. Kahit yung malasahan man lang. Siguro nga, sanay dati ang bahay na ito sa maraming bisita noon.

Gusto ko sanang tulungan ang babae dahil hindi pa hilom ang sugat n'ya sa kamay. Lamang, nag-aalangan ako.

Una, dahil ilang beses n'ya kaming tinanggihan nang mga nakaraang araw. Pakiramdam n'ya raw ay nawawalan s'ya ng silbi sa sarili n'yang bahay.

Panagalawa, may masama itong pakiramdam sa akin dahil sa nangyari kanina.

Kung natutulig ako sa katahimikan ng pakikitungo n'ya sa akin mula kanina, mas wala akong matinong maisasagot sa kanya kung kukumprontahin n'ya ako sa mga sinabi ko kay Darcy.

Kanina kasing tinuturuan ko si Gelo, I realized, I said the wrong words.

Kennie has the right to be mad. I could have just told Darcy to back off again.

The option and choice thingy may go out of proportion. Sa ugali pa man din ni Darcy. At ang mapagpatol na mga tao dito sa lugar nina Kennie.

Idagdag pa nga ang sitwasyon ngayon na dito kami umuupa at ayun nga, malaki talaga ang hawig ko kay Gelo.