Yung Hunk sa Mang Donald's #B5

23 Tempting

Kennie's POV

Pinipilit ko naman na maging kaswal ang pakikitungo kay Mike nang mga sumunod na araw na naririto s'ya sa Bataan. Kaya lang, ang hirap pala.

Kasi di ko malaman kung ano ang iisipin at mararamdaman matapos ang tanong n'yang yun sa akin.

"If worse comes to worst... would you ... would you consider us getting married?"

Literal na hindi ako nakagalaw. Napatunganga ako sa mukha n'ya.

Parang tumigil ang lahat maliban sa mata naming tila nag-uusap at nagtatanong sa isa't-isa.

Ang sa kanya, ay naghihintay ng sagot kung handa ba ako sa sinabi n'ya para masigurong amin si Gelo.

Hindi ako makasagot dagil mas nilalamon ako nang sariling tanong para sa kanya na kung bakit naisip n'ya ang bagay na, at kung handa rin ba s'ya.

Di ko maisaboses.

Dahil yung di ko maipaliwanag na pagbayo ng dibdib ko tuwing naririyan s'ya, lalong lumala!

Ayoko man, pero gusto kong hilingin ngayon na atakihin ako ng hika kahit sandali lang. Para malihis ang usapan.

Natataranta kasi ako na di ko malaman ang dahilan.

Bakit n'ya kasi naisip yun at itanong pa sa akin?!

Ayoko nang ganito. Yung pakiramdam na nakakalito.

Nagawa ko na nga lang balewalain ang pagkailang kay Mike mula noong palabasin n'yang anak namin si Gelo. At nasimulan ko nang maging kumportable talaga sa kanya. Nasa punto na nga na pakiramdam ko, kailangan kong magsabi sa mga bagay na dati ay di ko naman pinapaalam pa sa kanya. Siguro, dala na rin na lagi n'yang sinasabi na s'ya ang bahala. Kaya minsan kahit maliliit na bagay, sinasabi ko pa sa kanya para malaman ang nasasaloob n'ya. Kung okay lang ba o hindi. Yung parang nagpapaalam ako. Nagiging importante na sa akin ang sasabihin ni Mike.

Tapos ito, magtatanong s'ya nang ganito?

Hindi nakakatulong eh.

Sa isip ko, naroon ang piping dalangin nang pasasalamat na dumating si Mike sa buhay naming mag-ina. S'ya, ang pamilya at mga kaibigan n'ya. Hindi man sila tubong Bataan, nagkaroon ako ng kakampi.

Oo, narito sina Estrel pero iba kasi sina Mike.

Iba dahil kahit naroroon pa rin ang malaking pag-aalala sa akin at hiya dahil sumali na si Mike sa gusot ng pamilya ko, alam ko kaya nilang tapatan ang kinatatakutan ko.

Kami, magpapakasal?

Hindi ko inisip yun kahit kailan. Kasi parang hindi tama. Kahit ... kahit minsan nalilito ako sa dapat na maging tratuhan namin ni Mike.

"I'm... I'm sorry. Forget what I said."

"Ha?"

"Ayokong maguluhan ka lalo. Kalimutan mo na ang sinabi ko. I'll do the thinking about this issue. Just concentrate on your studies. Common. Gelo's waiting."

Napabuntung-hininga ako. Tipid na ngumiti sa sarili.