Hurtville Academy (ON-GOING)

Chapter 37

H E N R I E T T A

Ilang minuto akong nag lakad. At marami na din akong nakaharap na 10 points creature na madali lang namang tapusin. It was just getting hard for me because of the fifty-points creature I fought with, damn, I can still feel the aftershock. Sobrang nawalan ako ng enerhiya doon.

That even now, nahihirapan ako kalabanin ang mahinang ten-points creature.

"Aw!" I hissed when the little goblin slashed something on my leg. Damn it! Mabilis ito gumalaw pero dahil alam ko na ang weakest point nito ay madali ko lang itong matatalo.

Itinutok ko ang matulis na kahoy sa goblin at itinarak 'yon sa ulo nito and just like a bubble, it popped at nawala nalang bigla. Napangiwi ako ng makita ang dumudugong hiwa sa may legs ko. Nadagdagan nanaman ang sugat na iindahin ko lalo na at hindi pa tapos ang quest.

Fvck this Quest.

Dahil patuloy na umaagos ang dugo ko mula sa sugat ay pumunit na ako sa damit ko at itinali roon. I felt the cold air brushing some part of my stomach.

Pakiramdam ko talaga ay hindi na ako magtatagal sa pakikipaglaban. I can't fight anymore. Nanghihina na ako. This is not good, pakiramdam ko ay maipapadala na ako sa labas ng dimension. Kahit naman gusto ko ng umalis dito ay hindi ko naman gusto na makalabas ng dahil sa pagkatalo. I am now part of a something, hindi ko rin naman gusto madisgusto ang iba sa grupo dahil nagpakita ako ng kahinaan.

I'm sure wala pa sa grupo ang natatalo. I know their capabilities.

The last thing I should do is to walk and find my teammates. Kapag nahanap ko isa sakanila mapapanatag na ako at makapagpapahinga ng kahit ilang minuto.

I used the wood as my guide. Tinukod ko 'yon sa lupa para mabalanse ako kahit papaano. Buti nalang nakita ko 'to kanina  na pakalat-kalat lang.

Halos ilang minuto rin akong naglalakad at umiiwas sa mga ten points creature na nasesense kong malapit saakin. Tumigil lang ako ng makarinig ng ingay na naglalaban.

Tumigil ako at nakiramdam. Paano kung matalo ng creature ang lumalaban dito? That means the creature will be left on me. I can't take another versus, damn it.

But what if groupmate ko 'to?

Base sa naririnig ko fifty-points creature ang kalaban nito. I know because I've already encountered one.

In the end I decided to go and look for it. Nang makita ko kung sino ang lumalaban ay napahinga ako ng maluwag.

Napasandal nalang ako sa malaking puno as I watched her swiftly moved. May ilang sugat at gasgas na din siya sa braso at napunit na ng bahagya ang sleeves nito katulad ng akin. Pero mas maayos pa rin ang lagay nito kumpara saakin.

Umiilag lang ito sa atake ng pamilyar na nilalang na halos nagwawala na dahil hindi nito matamaan ang nilalabanan.

The creature aimed a punch but she managed to dodge. No wonder, tama nga ako, malaking advantage ang ability niya para dito. Nahuhulaan niya na agad ang susunod na kilos ng kalaban and how I actually hope I have that kind of ability.

For the last attack, nagawang matarget ni Carrie ang nilalang sa mismong ulo nito gamit ang isang dagger. Na agad naman nitong ikinamatay.

As expected. Matatalo nito ang kalaban.

Napa upo si Carrie dahil sa sobrang hingal. Nahirapan rin ito gaya ko.

Nang makita niya ako na naglalakad palapit ay sandali itong natigilan bago ngumiti. I offered my hand and she accepted it.