Hurtville Academy (ON-GOING)

Chapter 44

H E N R I E T T A

Wala sa sariling lumabas ako ng kwartong iyon. Sinubukan ko pang kausapin at tanungin si Louissa pero hindi na siya sumasagot.

It's useless to talk to her, tama nga si Headmistress.

"Hey." Nagmamadaling sumunod saakin si Dawson marahil nakita ako na papaalis na roon. Hindi ko siya nilingon at naglalakad lang. Narinig ko pa siyang nagpaalam sa ilan na mga naroroon.

"Are you okay?" Tanong niya ng maabutan ako. Hindi ako sumagot at natahimik nalang kami hanggang sa makalabas ng East Wing.

"Henrietta, what happened?"

I stopped walking. Hinarap ko siya at frustrated na tiningnan.

"This place is making me sick." I bursted out.

"Fuck! Ever since I got here, I feel sick about everything!"

Napapikit ako sa inis. I can feel my emotions bursting out. Pakiramdam ko ay nasu-suffocate ako, pakiramdam ko naghahalo-halo na ang nararamdaman ko! Kaba, galit, lungkot— fuck!

"Tingin mo ba ginusto ko dito?" Galit na tiningnan ko si Dawson. Tinitingnan lang ako nito ng walang ekspresyon as if he knew how frustrated I am that I needed time to burst it all out.

"No." I said with gritted teeth.

"I'm sick to all of you. To everything. Sa lahat!"

Dawson remained silent.

"If I could just forget all of these, fuck, I'd give all!"

"You'd give all to forget us." Mahinang pagkakasabi ni Dawson. Natigilan naman ako at tahimik siyang tiningnan.

I swallowed hard. Hindi iyon ang ibig kong sabihin pero hindi ko na 'yon sinabi at nanatiling tahimik.

Maya-maya ay bahagya siyang ngumisi. His deep eyes were blank but for some reasons I can feel his emotions wanting to burst out as well.

"You regret meeting all of us that bad, huh."

Iniwas ko ang tingin ko sakaniya. Naramdaman ko ang mabagal na paghakbang nito para lumapit saakin. Nang tuluyan siyang makalapit ay inangat ko ang tingin dito. His eyes were vulnerable as he stared at me. Matangkad ito kaya bahagya akong nakatingala sakaniya.

"Just tell me if you want to go home,.." he said.

"I want to be the last person who will see you walk away from all of these."

Napa-awang ang bibig ko sa narinig. I blinked several times, can't process what he said.

Tiningnan ako nito ulit bago naglakad paalis habang naiwan naman ako roon na tahimik. Tiningnan ko nalang ang likod nito na papaalis hanggang sa mawala na siya sa paningin ko.

Hindi na kami muling nag-usap pa ni Dawson matapos ng pag-uusap namin na iyon. Literal. He didn't talked to me or even looked at me after that. Hindi ko na rin sinubukan pang kausapin siya dahil wala na rin naman akong ibang sasabihin.

Almost a week after that ay nagtipon-tipon kami sa training room. Balik na sa normal routine ang grupo at ngayon ay may physical training kami.

Magkakampi kami ni Blake at Clyde, at magkakampi naman si Nekessa, Victoria at Harper. Si Dawson ay absent ngayon at wala man lang nakakaalam saamin kung bakit. Hindi na rin nag-abala pang hanapin ng mga kasama dahil palagi naman ito umaalis ng walang paalam. Maybe he's training himself outside the Academy, katulad ng palagi niyang ginagawa noon.