Hurtville Academy (ON-GOING)

Chapter 41

H E N R I E T T A

I went back a little daunted from my encounter with Tori. Ilang minuto pa siguro akong nakatayo kanina roon bago ko makita na papalayo na ang mga Darkeries na mga kasama ni Tori. When I saw them leave, napagtanto ko na ligtas ng bumalik sa grupo.

I wonder what could possibly happen if my visions didn't came. Hindi ako magigising ng ganitong oras at hindi ko makikita ang mga Darkeries na naroroon.

And my visions..

Bahagya akong natigilan ng maaninag si Dawson. Nakaupo ito sa trunk ng puno na inupuan namin. Hindi ako nito nakikita dahil nakatalikod ito sa kinaroroonan ko.

I glanced at my wrist watch. The hologram popped showing it's already four in the morning.

Nagpatuloy ako hanggang sa mas naging malinaw saakin si Dawson. Nakayuko ito, nakapatong ang dalawang siko sa magkabilang hita, with his palm on his head.

Napakunot ang noo ko.

"Dawson." That made him immediately looked at me. Hindi ko makita ng maayos ang reaksyon nito dahil na rin hindi pa naman lumalabas ang araw.

"I thought you..." mahina ang pagkakasabi niya as if he's talking to himself.

Bahagya kong itinuro ang pinanggalingan ko. "I went for a walk. I had a bad.. dream.. kaya naglakad-lakad muna—"

I stopped when he stood up as he scoped me with a tight hug. I stiffened.

"H-hey." I hissed.

"I thought you..." he trailed off. Sa gulat ay hindi ko pa rin alam ang sasabihin.

"Damn it." He uttered heavily. The frustration was evident from his voice. Hindi ko lang maintindihan kung bakit, the reason why I remained stiff.

"A-anong problema?" Naguguluhan na tanong ko.

Ilang segundo bago siya bumitiw at tumitig saakin. Ngayon ay malinaw na ang reaksyon nito. He looks bothered. His hair was in mess as if he ran his fingers though it multiple times-- na ginagawa lang nito kapag nafu-frustrate.

Kunot-noo akong tumitig kay Dawson, naguguluhan sa biglang pinakita.

"What's the problem—"

"Stay, Henrietta."

Natigilan ako. I just felt my heartbeat stopped for a moment.

What?

"Just... stay with us."

Matapos ng usapan namin na iyon ni Dawson ay hindi na kami muling nag-usap pa hanggang sa magising na ang mga kasama namin. Naunang gumising si Victoria, she looked confused when she saw us awake but she didn't bothered to ask.

"Stay, Henrietta."

Parang sirang plaka na paulit-ulit sa utak ko ang sinabi ni Dawson.

Why did he said that?

Or maybe I have the idea... I just don't want to point it out.

"Someone must've been here." Kunot-noong sabi ni Blake habang nakatitig sa ashes na sigurado akong ginamit ng mga Darkeries kagabi.

Naglalakad na kaming muli para sa misyon ng madaanan namin ang parteng ito. Sinipat nila ang paligid.

"Wala namang naiwan. Kaya hindi natin malalaman kung sino ang mga posibleng naririto." Harper said.