Shit happens | BXB | Voltooid

21

'Ik wil geen geheimen meer bewaren, geen geheim leven. Ik wil mijn geluk kunnen delen en aan iedereen laten zien. Ik wil mijn geluk van de daken af kunnen schreeuwen. Neem mijn geheim en mijn geluk.' Ik kijk naar de tekst onder de mooiste foto die ik ooit heb gezien, Oliver en ik zitten in zijn tuin, de lampjes in de bomen staan aan. Het is een donkere foto, maar de lampjes brengen het weer in balans. Ondanks het donker is zie je mij en Oliver toch duidelijk. We zitten dicht tegen elkaar aan, onze benen om elkaar geslagen. We delen een liefdevolle kus. Alles aan de foto is perfect. En de tekst die ik erbij heb gezet is misschien niet de beste, maar wel hoe ik me nu voel. 

Mijn geheim is nu naar buiten. Mijn relatie met Oliver ligt op straat en iedereen mag het weten. Het is meer een spontaan iets. Ik heb mijn Instagram post gedeeld op al mijn social media en mijn telefoon volledig uitgezet. Misschien zijn het twijfels over het moment, over de foto of mijn tekst. Misschien ben ik bang voor de reacties. De timing is sowieso niet perfect, ik ben nu onderweg naar school. Een plek boordevol met mensen die nu allemaal mijn geheim weten. Zelfs mijn beste vrienden die van niks wisten, de vrienden van Oliver en ik heb zelfs niet aan Oliver verteld dat ik dit zou doen. Hij zal het waarschijnlijk zien omdat ik hem getand heb. Zal hij boos zijn dat ik het niet overlegd heb?

Met mijn gedachtes overal waar ze niet horen loop ik de school in, na de deur de verkeerde kant open proberen te maken. Ik staar voor me uit terwijl ik langzaam loop. Bijna val ik om als een persoon met een snelle vaart tegen me aan knalt en zijn armen om me heen slaat. Verbaasd sla ik mijn armen om me heen als ik door mijn snelle reactie Oliver zijn haar herken. Hij drukt snel zijn lippen op de mijne. ''Ik ben zo trots op jou. Ohmygod. Ik heb net gehuild bij Michael. Ik hou van jou.'' 

Sinds dat we twee weken geleden voor het eerst ik hou van jou naar elkaar hebben uitgesproken zijn er nog tientallen meer gekomen. ''Ik hou ook van jou. Sorry dat ik het niet met je overlegd heb. Ik... Het was gewoon een opwelling denk ik.'' Zeg ik en ik glimlach naar hem nadat ik nog een korte snelle kus op zijn lippen heb geplaatst. ''Tuurlijk ben ik niet boos. Je weet dat ik achter je sta op dit gebied.'' Zegt hij en ik knik tevreden. 

School viel best mee, mijn beste vrienden kwamen natuurlijk verbaasd naar me toe. Maar niks negatiefs. Door niemand niet, en als dat wel zo is, dan hebben ze het niet laten merken of horen. Dat is fijn. Ik gooi mijn tas neer en trap mijn schoenen uit. ''Ik ben thuis.'' Roep ik en ik zie mama de hal in komen. Zodra ze me ziet glimlacht ze breed. ''Jack, lieverd, ik ben zo trots op jou. Wat een onwijs mooie foto. Echt prachtig, heeft Mick die gemaakt?'' Vraagt ze en ze drukt een kus op mijn hoofd en ik knik. ''Ja, mooi hé. Ik vind het een hele mooie foto. Misschien wel de mooiste die ik heb.'' Het laatste mompel ik en ik glimlach. 

''Wanneer beginnen je examens eigenlijk?'' Vraagt papa en ik kijk op. ''Over een paar maanden geloof ik. Volgens mij krijgen we binnenkort wel al trainingen ofzo.'' Merk ik op terwijl ik probeer te bedenken wanneer precies mijn examens zijn. ''Weet je al wat je gaat doen?'' Vraagt papa en ik schud mijn hoofd. 

''Nee, ik vind het moeilijk. Ik wil iets waar ik wat aan heb. Iets slims ofzo. Al mijn vrienden, behalve Joey en Hunter dan, die hebben allemaal zo van... Voetbal of zo iets. Maar daar heb je geen ruk aan. Het is niet alsof je eventjes profvoetballer wordt. Dat is verspilling van je fucking tijd en zó nutteloos. Het voegt werkelijk 0,0 toe aan de maatschappij. Ofzo...'' Zeg ik en ik denk even na over mijn eigen slimme woorden. Vaak denk ik alleen slim, maar spreek ik het niet uit. Mama en papa kijken me beide blij aan. ''Hou op anders ga ik dealen in steegjes hoor. Als jullie elke keer zo kijken als ik iets slims zeg.'' Lach ik en beide schieten ze ook in de lach. 

''Scheikunde is kut, maar ik kan het wel, maar school maakt het saai.'' Merk ik op met een zucht als papa naar mijn cijferlijst kijkt. ''Biologie ben je goed in. Het hele jaar scoor je super goed.'' Merkt papa op en ik knik. ''Wat moet je nou met biologie?'' Vraag ik en papa haalt zijn schouders op en hij gaat op zoek. Hoogst waarschijnlijk om te kijken wat je met biologie kan. ''Hier een hele site met dingen. Kijk nou!'' Roept papa enthousiast en hij kijkt met grote ogen naar zijn laptop en ik rol mijn ogen. ''Hier: Biologie shit.'' Hij buigt geïnteresseerd naar zijn scherm. Altijd als hij iets ontdekt gaat hij er helemaal op in. Kortom: Ik moet nou de hele middag met hem naar scholen en opleidingen gaan kijken. Top...

''Jongens, komen jullie eten?'' Vraagt mama en beide kijken we op. ''Ja, we komen eraan.'' Zegt papa en hij legt zijn laptop weg. ''Ik wil niet lopen.'' Zucht ik en papa kijkt lachend naar hoe ik uitgebreid op de bank lig. ''Dan eten papa en ik je favoriete eten wel op.'' Zegt mama en ik zucht. ''Geef me even.'' ''Jack!'' Olivia springt boven op me met volle kracht en ik kreun zacht. ''Verdomme, Oliv. Moest dat?'' Zucht ik en ze giechelt en knikt tevreden. ''Kom, mama wacht.'' Ik hou haar vast en sta op. 

''Hoe gaat het met Oliver zijn plan om jou een normale etenssmaak te geven?'' Vraagt mama met een lach en ik grijns terwijl ik mijn schouders ophaal. ''We hebben laatst kip gegeten. En die groene bloemkool shit.'' Merk ik op en mama schiet in de lach. ''Broccoli noemen we die groene bloemkool.'' Lacht papa en ik grinnik. ''Ja dat ja, en laatst hebben we ze bij elkaar gegeten. Met heel veel kaas en crème spul en nog iets.'' Verbaasd kijken papa en mama me aan. ''Niet zo doen. Zo doen jullie altijd. Vanmiddag ook al. Super verbaasd dat ik wat slims zeg. Thanks voor de onzekerheid boost.'' Ik rol mijn ogen en schuif mijn lege bord weg. Dit keer heb ik wél de aardappeltjes opgegeten.