Shit happens | BXB | Voltooid

2

''Pap, mam, ik ben weer thuis.'' Met een zucht gooi ik mijn trainingstas in de gang. ''Hey lieverd, hoe ging het?'' Vraagt mama en ik loop de woonkamer in. 

''Goed hoor, vermoeiend. We hebben zondag een wedstrijd.'' Vertel ik terwijl ik een glas water pak. ''Als het niet te vroeg is dan kom ik wel even kijken, ja?'' Vraagt papa en ik knik. ''Ja, is goed. Gingen jullie nog uiteten vanavond?'' Vraag ik en papa en mama kijken elkaar kort aan. 

''Weten we eigenlijk niet. Ik denk van wel.'' Merkt papa op en ik knik. ''Dus ik ben alleen? Met Olivia en Lizzy dan...'' Vraag ik en mama knikt. 

''Ja, vind je dat erg?'' Vraagt mama en ik schud mijn hoofd. 

''Nee, ik ga wel gamen ofzo.'' Mompel ik. Ik lieg, ik lieg dat ik barst. 

Ik haat het om alleen thuis te zijn. Ja, ik ben zeventien, maar na die keer dat de tweeling en ik ontvoerd werden toen ik voor het eerst alleen thuis bleef, dat achtervolgt me nog steeds. 

Ik heb er nooit over gepraat en ik denk dat ik daardoor nog steeds moeite heb met alles wat daarmee te maken heeft. 

Ook alleen thuis zijn dus. Ik ben continu gespannen en kijk non-stop schichtig om me heen. Alle lampen in het huis staan aan en alles deuren staan ook open. Zodat als ik wat hoor dat ik een goed overzicht heb en kan kijken waar het vandaan komt. 

Vandaar dat ik meestal mijn oortjes in doe en mijn muziek op het hoogste volume aanzet, dan hoor ik het minst. 

''Dankjewel lieverd. Volgende keer gaan we weer met zijn allen.'' Zegt mama en ik kijk op vanuit mijn gedachtes. Een kleine glimlach forceert zich op mijn lippen en ik knik. 

''Geen probleem...'' Mompel ik en ik loop naar de badkamer om me op te frissen. 

''Lieverd, wij gaan. Als er iets is kan je bellen!'' ''Ja is goed! Veel plezier!'' Roep ik terug terwijl ik mijn joggingbroek over mijn heupen trek en mijn badkamer uitloop. Zodra ik de deur dicht hoor gaan begint mijn tocht door het huis om alle lampen aan te zetten en dus ook de deuren open te zetten. 

Ik loop de slaapkamer van de tweeling in en zie dat ze beiden liggen te slapen. Papa en mama hadden ze op tijd eten gegeven en in bed gelegd. Het was een lange uitputtende dag voor ze. Voor mij ook. De voetbaltraining van vandaag was heftig en mijn benen zijn kapot. 

Ik druk een kus op Olivia haar kleine hoofdje. Voorzichtig, bang dat ik haar wakker maak. Olivia is een lichte slaper, terwijl Lizzy juist net zoals ik een diepe slaper is. Kort denk ik terug aan mama haar zwangerschap. 

God wat heb ik haar veel pijn gedaan door me daar van af te zonderen. Ik haatte het idee van mama en papa die weer kinderen kregen. 

Dat ik niet meer de enige was thuis en dat ik meer moest delen. Ik klink verwend, maar het is meer dat ik door mijn vader zijn werk af en toe het gevoel heb alsof er super veel afstand is tussen mij en mijn ouders. 

Ik kan makkelijk mijn vader achterna gaan, daar ben ik me heel bewust van. Maar ik wil niet hetzelfde leven lijden als mijn vader, en ik wil mijn kinderen later niet in de situatie zetten waar ik in heb gezeten en zelfs nu nog steeds in zit. 

De enige momenten dat ik mijn stem gebruik is onder de douche, of in de auto. Of als ik met papa ben in het algemeen. Die momenten hebben we het gezelligst samen.

En opnieuw heb ik het gevoel dat dat alleen is omdat ik iets doe wat hij leuk vindt net zoals met voetbal. 

Mijn adem stokt in mijn keel en mijn hartslag schiet omhoog als ik de voordeur zachtjes in het slot hoor vallen. Langzaam en stil sta ik op van de bank en pak het kussen van de bank. Niet het beste moordwapen, maar tenminste iets.

''Hey!'' Gilt Riley die ineens met veel herrie de woonkamer ingestormd. Met alle kracht gooi ik schreeuwend het kussen op haar af. Zonder echt te beseffen dat het Riley is. Met een luide bonk valt ze op de grond gevolgd door het gehuil van Olivia boven. 

''Godverdomme Riley!'' Roep ik kwaad terwijl ik naar boven stamp en de deur van Olivia en Lizzy open zwaai. 

''Stil maar, Oliv. Ik ben er.'' Ik ga bij haar op bed zitten en trek haar tegen me aan.

''Ik wist niet dat je zo zou reageren, sorry.'' Met een zucht kijk ik naar Riley en ik schud mijn hoofd. ''Het is niet erg...'' Mompel ik terwijl ik naar de keuken loop voor twee glazen drinken. 

''Het je pijn?'' ''Nee, ik ben oké. Sorry van Olivia.'' Zegt ze en ik knik. ''Gelukkig heb je geen pijn.'' Merk ik op terwijl ik twee glazen op de tafel zet. 

''Dankjewel. Waarom staan in hemelsnaam alle lampen aan?'' Merkt Riley op en ik schud mijn hoofd. ''Geen idee...'' Zeg ik zacht terwijl ik een slok drinken neem. 

''Wat doe je morgen?'' Vraagt Riley en ik haal mijn schouders op. ''Ik heb om 10 uur een wedstrijd en daarna ben ik vrij. Wil je wat doen?'' Vraag ik en Riley knikt. ''Hannah vraagt of ik mee ga kijken bij haar vriend zijn hockey wedstrijd, maar ik heb geen zin en zij kent daar mensen. Ik dacht misschien kan jij mee zodat ik me niet verveel.'' Zegt Riley en ik knik. 

''Hoe laat is dat?'' Vraag ik en Riley pakt haar mobiel om het op te zoeken. ''Om 1 uur. Misschien kan je gelijk na jouw wedstrijd daar heen komen.'' Zegt Riley en ik knik. 

''Is goed, maar hockey!? Is dat niet zo'n gay sport. Daarnaast snap ik hockey niet.'' Merk ik op en Riley schiet hard in de lach. ''Gay sport? Nee, best veel jongens spelen hockey. Er zullen vast wat gay's tussen zitten, maar bij voetbal is dat ook. Hockey is het zelfde als voetbal, maar dan met een stick.'' Zegt Riley en ik lach met haar mee. 

''Lieverd, wordt wakker. Je moet zo voetballen.'' Zegt Riley terwijl ze kort een kus op mijn lippen drukt. Een protesterend geluid verlaat mijn mond en ik draai me om. ''Jackyyy. Kom nou.'' Zeurt Riley en ze trekt de dekens van me af. Een koude rilling glijdt over mijn rug.

''Verdomme.'' Ik open mijn ogen en kijk in de ogen van Riley. ''Anders ga je te laat komen, je moet wel wat eten. Anders moet je weer wisselen omdat je duizelig bent.'' Zegt Riley en ik knik. Ze heeft wel gelijk, maar ik wil gewoon niet uit mijn warme bed. 

Die inmiddels  al niet meer warm is. 

''Hoe was gister?'' Mompel ik als ik de keuken in kom en papa en mama beide aan tafel zitten. ''Ja, super gezellig. Je bent laat... Heb je geen wedstrijd om 11 uur?'' Vraagt papa en ik knik. ''Meneer is een beetje lui geloof ik.'' Merkt Riley op die ontbijt klaar maakt. 

''Ohhh, je moet wel winnen hé! Vooral als ik kom kijken.'' Merkt papa op en ik frons. ''Je komt kijken?'' Vraag ik en hij knikt. ''Wat doe je de rest van de dag? Misschien kunnen we met zijn allen naar het bos?'' Vraagt mama en ik schud mijn hoofd. 

''Ik geloof dat ik vanmiddag boyfriend duty heb...'' Ik hoor Riley hard lachen. ''Ik heb je nooit verplicht. Brody is er ook. Jullie mogen elkaar toch?'' Vraagt Riley die me een bord met eten geeft. ''Oh, waar gaan jullie heen?'' Vraagt mama met interesse. 

''Hannah haar vriend heeft een hockey wedstrijd vandaag en ze vroeg of ik mee kwam, maar zij kent iedereen daar en ik wil niet awkward zijn. Dus ik vroeg of Jack mee kwam. Als het goed is redden we het om op tijd te zijn.'' Legt Riley uit en mijn ouders knikken. 

''Oooooh Hannah. Zei dat nou eerder dan... Is zij niet altijd degene die met jou mee gaat naar mijn wedstrijden?'' Vraag ik en Riley knikt. ''Ja en Willow gaat ook wel eens op 'boyfriend duty' voor Hannah. 

Ik denk dat het best gezellig kan zijn.'' Zegt Riley en ik knik. ''Zal wel. Ik ga me omkleden.'' Zeg ik snel terwijl ik mijn bord opruim en naar boven sprint.