Shit happens | BXB | Voltooid

28

Jack POV

''Pap?'' Papa gaat door met het snijden van de ui en ik klim op het aanrecht wetende dat hij luistert naar wat ik zeggen wil. ''Ik eh...'' Ik slik even en denk even na. Papa kijkt op realiserend dat ik iets belangrijks wil zeggen. ''Is er iets?'' Vraagt hij en hij legt het mes neer. Zijn bezorgde ogen kijken mijn betraande ogen aan. 

''Ik wil denk ik toch wel met iemand wil praten.''

Het is er uit en dit keer lucht het niet op. Ik voel me verdomd zwak dat ik me hier aan toe geef. Dat ik aan het janken ben op een keukenblad. Sterker nog, sinds afgelopen vrijdag voel ik me verraden door mezelf. Ik heb het hardst van mijn leven gehuild in mijn moeders armen en ik kan het niet meer. Ik geef toe aan mijn zwaktes en dat maakt me nog zwakker. Ik ben een fucking sukkel.

Ik hang slapjes tegen papa aan. ''Het spijt me zo wat ik over je gezegd heb.'' Een snik verlaat mijn mond en ik vervloek mezelf. ''Ik snap het, Jack. Het spijt mij ook. Het is nooit mijn bedoeling geweest om jou die gevoelens te geven. Mama en ik hebben veel gepraat toen jij sliep. Het is oké, nu jij nog oké. We kunnen samen iemand zoeken waar je mee kan praten. of zelf. Of met mama er bij. Wat jij wilt.'' Zegt papa en ik knik kort. ''Dankjewel, papa.'' Zeg ik zacht en hij glimlacht.

Ik kom terug van voetbaltraining en zie papa en mama aan het keukeneiland zitten. Beide kijken ze op. ''Hey lieverd, hoe ging het? Thee?'' Vraagt mama en ik knik. ''Lekker. Ging niet helemaal goed. Denk dat ik er niet helemaal bij was ofzo.'' Merk ik op en ik zak neer op een van de barkrukken. ''Kan gebeuren.'' Merkt papa op en ik knik langzaam. ''Ik ben wel super moe. Ik ga dus op tijd mijn bed in.'' Merk ik op en papa en mama kijken elkaar kort aan en knikken dan. Waar was dat nou weer voor nodig?

''Jackyyy.'' Oliver komt enthousiast mijn kamer ingehuppeld en ik kijk op. ''Hey? Wat een verassing.'' Merk ik op en ik glimlach klein. ''Ja, ik miste je. Dus ik dacht ik kom bij je slapen.'' Merkt hij op en hij kleed zich uit en komt bij me in bed liggen. ''Oh oke?'' Zeg ik lachend en hij kus mijn slaap. ''Ja, is niet erg toch?'' Vraagt hij lachend en ik schud tevreden mijn hoofd.''Nee, helemaal niet zelfs.'' Glimlach ik en ik sla mijn armen om hem heen en leg mijn hoofd op zijn borst.

''Schatje patatje.'' Oliver klinkt zeurderig en slaakt een diepe zucht. ''Word nou wakker.'' Oliver laat zijn hoofd op mijn buik vallen en laat een grommend geluid horen. ''Jaja...'' Mompel ik slaperig en ik voel hoe Oliver zijn hoofd optilt. ''Dat duurde zó lang. Holy shit. Goeiemorgen.'' Zegt hij en ik voel zijn zachte lippen op de mijne waarna ik mijn ogen open. ''Doornroosje ben je.'' Lach hij en ik glimlach. ''Dan heb ik wel een knappe prins.'' Knipoog ik en Oliver glimlacht breed. ''We hebben allebei een knappe prins.'' Zegt hij tevreden en ik knik. ''Wat een geluk hebben we.'' Ik druk een kus op Oliver zijn lippen en voel zijn glimlach tegen mijn lippen. ''Ik hou van jou.'' Fluister ik en Oliver glimlacht nog breder. ''Ik ook van jou.'' Antwoord hij en hij knuffelt me.

''Nee.'' Roept Oliver snel als Joey vraagt of ik vanmiddag tijd heb. ''Wel?'' Zeg ik vragend. Ik heb wel tijd. We zijn al om 12 uur klaar met school en mijn huiswerk heb ik al af. Is dit omdat hij weer jaloers is op Joey? Hij weet dat ik nooit wat voor Joey zou voelen. We zijn beste vrienden, niks meer dan dat. ''Ik heb een verassing voor Jack, vanmiddag.'' Oliver glimlacht verlegen en ik frons. ''Echt waar?'' Vraag ik verrast en ik glimlach. Oliver knikt met een grijns. ''Maar dat is een geheimpje.'' Zegt hij lachend en hij slaat zijn armen om me heen. ''Ging je daarom bij me slapen?'' ''Nee, misschien deels. Want nu zijn we met de auto en kunnen we uit school gelijk heen.'' ''Maar waarom een verassing dan?'' ''Omdat ik dat leuk vind.'' Ik weet daar simpel weg niks op te zeggen. Hoe moet ik nu nog focussen op mijn lessen?

''Kom schatjeee...'' Oliver pakt mijn hand zodra ik mijn lokaal uit kom. ''Oh hey.'' Lach ik en hij lacht mee. ''Waar gaan we heen? Is het ver?'' Vraag ik nieuwsgierig. De rest van mijn lessen heb ik alleen maar nagedacht wat het kan zijn. ''Het is niet heel ver. Het valt wel mee op zich...'' Zegt hij en ik knik. ''Je hebt je hersenen zitten kraken he?'' ''Ja, en ik heb mijn hoofd er al niet bij. Ga ik ook nog eens denken wat we gaan doen.'' Oliver lacht luid. Ik hou zo van zijn lach. Het is zo vrolijk en aanstekelijk.

''Zou jij ooit een tattoo of piercing nemen?'' Vraagt Oliver tijdens het rijden ik denk even na. ''Ja, maar dat komt door mijn vader. Ik heb altijd al naar zijn tattoo's gekeken. Ik wil misschien ook wel een kleine. Misschien niet. Ik weet het niet. Maar een piercing ofzo lijkt me wel vet.'' Zeg ik en ik denk even na. ''Zoals waar? Volgens mij zouden oorbellen of een oorbel jou fucking hot staan.'' Merkt Oliver op en ik lach zacht. ''Ja, of een neuspiercing. Zo een badass ringetje.'' Merk ik op en Oliver lacht zacht. ''Echt? Je ouders maken je dood hoor.'' Ik knik instemmend.

''Of een tepelpiercing. Dan weet ik zeker dat ik ook écht morsdood ben.'' Lach ik en Oliver zijn ogen worden groot. ''Wil je dat!?'' Schreeuwt hij verbaasd en ik lach luid. ''Nee... Ja... Nee... Ik weet niet. Sommige mannen staat het fucking goed, maar bij sommige mannen denk je echt gadverdamme.'' Lach ik en Oliver kijkt me aan. ''Trek je shirt uit!'' ''Ogen op de weg, klootzak!'' Roep ik luid lachend en Oliver kijkt lachend weer voor zich uit. ''Maar dat heb ik met wenkbrauw piercings. Hot, maar heel zeldzaam. Bij de meeste staat het gewoon nIet. Je moet maar net het gezicht of lichaam hebben voor piercings. Kijk jij en ik hebben beide zo een clean body weet je wel. Wij kunnen dat hebben. Maar sommige die... Nee.'' Zegt Oliver en opnieuw knik ik instemmend.

''Oliver ga weg. Ga terug. Ik zweer. Echt waar. Hou op.'' Roep ik door de auto als we de parkeerplek van een attractiepark oprijden. Er verschijnt een grote grijns op Oliver zijn gezicht zie verschijnen. ''Niet zo doen! Echt hoor. Ik blijf in de auto!'' Roep ik uit en Oliver blijft stil. ''Godver de fuck. Ik haat je echt nu.'' Zeg ik geïrriteerd. Dit joch hier doet alles tegen mijn wil in. Hij voert me eten dat ik nooit eet en sleurt me naar een attractiepark. Ik háát achtbanen. Ik kan daar gewoon niet tegen. Volgens mij ben ik oprecht getraumatiseerd door dat papa me in een attractie had gesleurd toen ik klein was. In dit pretpark. ''Kom schatje.'' Ineens staat Oliver naast me met mijn deur open. ''Nee.'' Ik sla vastberaden mijn armen over elkaar en kijk voor me uit.

''Zal ik je als een baby'tje uit de auto tillen en door het pretpark tillen? Kom het wordt leuk. Ik beloof het.'' Zegt Oliver en hij steekt zijn hand uit. ''Ik ga nergens in.'' Ik leg de nadruk op nergens en maak mijn riem los. ''Dat zullen we nog wel zien.'' ''Wat zei je daar? Ik blijf gewoon zitten hoor.'' ''Niks, laat maar.'' Zegt Oliver snel en ik pak zijn hand en stap uit. ''Heb een beetje vertrouwen in me.'' Lacht hij en hij doet de auto op slot. ''Je doet alles waar ik een hekel aan heb. Je hebt schijt aan mijn kieskeurige eten en tegenwoordig eet ik aardappelen en kip en groene bloemkool.'' Zucht ik en Oliver lacht luid. ''Dat eten moet gewoon. Je kan niet je hele leven alleen maar vlees eten. Hoe kon je kip niet lekker vinden, maar vis wel?'' Vraagt hij en ik rol mijn ogen. ''26ste discussie over eten.'' Zegt Oliver en ik zucht. Hij houdt dat nog steeds bij?