Shit happens | BXB | Voltooid

7

''Jack man we hebben je gemis gek! Je was zelfs niet op training. Niks voor jou, gast.'' Merkt Joey op zodra ik de school in kom. ''Ja man, ik weet het. Wilde niet iedereen aansteken met mijn aanstellerij.'' Lach ik en hij lacht mee. Niet veel later zie ik Oliver naar mij toe komen en de paniek slaat toe. Mijn hart zit in mijn keel. Ik heb hier nu al spijt van. 

''Hey, je bent weer beter.'' Zegt Oliver met een brede glimlach en ik knik niet wetende wat ik moet zeggen. Zal hij het weten? Nee toch. Riley zou haar mond houden. ''Als je iedere keer dat je niet slaapt drie dagen nodig hebt om te herstellen dan moet je dat zeggen. Mijn oom werkt bij de apotheek.'' Zegt Oliver lachend en ik lach ook mee. ''Ja, het was blijkbaar iets meer dan alleen niet slapen.'' Merk ik op en Oliver knikt. ''Je komt zondag na de wedstrijd wel weer mee hé?'' Vraagt Oliver en ik knik. ''Ja, ik kom ook. Heb zondag toch een vrij dagje.'' Zeg ik zacht en ik wil even god bedanken dat op dat moment de bel ging. 

''Is er meer aan de hand dan ik weet?'' Vraagt Oliver en ik kijk met grote ogen op. ''Wat? Wat zou er moeten zijn?'' Vraag ik. Hij weet het. Hij heeft me door. Alles ligt nu op straat. Het is voorbij. 

''Riley en jij hebben echt vandaag twee woorden gesproken. Geen kus, geen knuffel. Helemaal niks. Zijn jullie oké?'' Vraagt Oliver en mijn paniek zakt al iets weg. ''Ja, nee, ja, ehh...'' Opnieuw kijk ik rond voor de woorden. ''Je kan alles zeggen hé.'' Zegt Oliver die zijn hand op mijn schouder legt. Tintelingen gaan door mijn lichaam. ''Weet ik. We zijn uit elkaar. Ik ehh, voelde niet meer dan vriendschap. We zijn als vrienden uit elkaar. Er zal verder niks veranderen. Er zit eigenlijk meer achter, maar dat is meer een privé ding. Het komt wel goed.'' Zeg ik en ik kan mezelf wel van een brug gooien. Ik heb mezelf nu gewoon verraden. 

''Ah shit man, sorry. Jullie waren leuk samen. Heel jammer.'' Zegt Oliver en misschien ligt het aan mij, maar hij klinkt niet geheel oprecht. Meer een beetje sarcastisch en ik wil niet weten waarom. Of juist wel. Ik weet het niet. ''Privé van jouw of haar kant? Gewoon nieuwsgierig.'' Zegt Oliver en ik zucht. ''Van mij. Ik voelde niets meer voor haar op de relatie manier bedoel ik. Dat heeft dus privé redenen.'' Leg ik uit en opnieuw wil ik naar mezelf schreeuwen. Wat een mongool ben je, Jack.

''Ik heb mezelf verlult.'' Zeg ik in paniek tegen Riley en ze kijkt me geschrokken aan. ''Tegen wie en wat?'' Vraagt ze en ik zucht. ''Oliver vroeg of alles tussen ons oké was omdat we vandaag bijna geen contact hebben gehad en geen kus of knuffel. Toen vertelde ik dat we uit elkaar zijn omdat van mijn kant er geen gevoel meer was vanwege privé dingen ook.'' Zeg ik en Riley lacht zacht. ''Jack, niet zo dramatisch. Niks aan de hand. Hij weet niet wat voor privé dingen. Het kan zijn dat het thuis niet lekker loopt. Alsof het zo voor de hand liggend is dat je wat voor een jongen voelt. In het speciaal hem.'' Zegt Riley.

''Wacht wat!?'' Alex komt ineens tevoorschijn en mijn ogen worden groot en de paniek slaat toe. ''Alex waar kom jij vandaan?'' Roept Riley verbaasd uit. ''Steff vroeg of ik kwam. Jack ben je gay?'' Vraagt hij verbaasd en ik kijk hem nog steeds beduusd aan. ''Laten we het voor nu op bi houden oké? Mondje dicht. We vertrouwen je met dit. Jack en ik zijn uit elkaar, want Jack heeft gevoelens voor een jongen. Beloof je dat je niks zegt totdat Jack daar oké mee is?'' Vraagt Riley streng en Alex knikt en komt op Riley haar bed zitten en gaat in kleermakerszit zitten. ''Oh nu wil jij zeker ook details?'' Vraagt Riley lachend. ''Ja duh. Ik ga niet met een half verhaal zitten. Je broer wacht maar...'' Zegt Alex met een grijns en ik zucht.

''Het is gek om je zo wanhopig te zien over een jongen.'' Merkt Alex op als ik dramatisch over Riley haar bed verspreid lig. ''Ik weet het. Ik weet het. Ook al weet ik het allemaal niet.'' Zucht ik en ik kijk naar het plafond. ''Hey, wij zijn er gewoon toch. Alex weet het ook nu, dus als je het mannelijke brein met een man wilt bespreken kan dat.'' Zegt Riley en ik knik en ga weer rechtop zitten. ''Ja, je hebt wel gelijk. Dankjewel Alex dat je hem niet tript ofzo.'' Alex glimlacht en knikt. ''Je bent nog steeds Jack.'' Glimlacht hij en ik glimlach terug.