Shit happens | BXB | Voltooid

37

''Doen jullie voorzichtig?'' Vraagt mama en ik knik. ''Tuurlijk mama. We houden jullie op de hoogte.'' Zeg ik en ze glimlacht. Ik zie Oliver aan komen lopen met zijn ouders. We zijn op het vliegveld. Papa zijn verjaardag is geweest en kerst is ook voorbij. Nu is het tijd voor ons avontuur.

Oliver en ik wilde samen op vakantie en Oliver kwam plots op het idee om oud en nieuw in Rome te vieren. Hij had op internet op meerdere sites gelezen dat het daar vet is om te zijn. Dus vandaag de dag, op 28 december gaan we naar Rome.

''Tot volgend jaar!'' Lacht Oliver en ik rol mijn ogen. ''Kom kleuter.'' Lach ik en ik pak zijn hand. Dit is eigenlijk voor het eerst dat ik zonder mijn ouders op vakantie ga. Ik heb er wel zin in. ''Jij hebt zeker al veel gevlogen?'' Vraagt hij en ik knik. ''Ja, heel veel zelfs. Jij ook, maar je hield er niet van, toch?'' Vraag ik en hij knikt. ''Ik raak altijd in paniek.'' Zegt hij en hij knijpt zacht in mijn hand. ''Ben je nerveus?'' Vraag ik en hij knikt licht.

''Beetje wel, maar ik weet dat het helemaal niet zo heel erg is ofzo.'' Zegt hij en ik heb het gevoel dat hij het alleen zegt om zichzelf te overtuigen. ''Het is niet erg.'' Zeg ik en ik druk een kus op zijn hand. 

''En ik had al helemaal niet verwacht dat als ik zou gaan vliegen dat het in zo een vliegtuig zou zijn.'' Lacht Oliver en ik lach zacht mee. Hij heeft het over het feit dat papa had geregeld dat we met hun vliegtuig mochten. Ik had dat helemaal nooit verwacht. In een normaal vliegtuig vliegen vind ik net zo prima. Dit is natuurlijk wel super chill, maar zelf ben ik ook nooit echt met hun vliegtuig gegaan. Misschien toen ik kleiner was.

Wel vliegen Liam en Mandy mee want die gaan vanuit Rome weer ergens anders heen ofzo. Dus we zijn gelukkig niet helemaal als twee jonge jochies alleen op reis. Nadat we de beveiliging hebben gehad kunnen we vrijwel in een keer doorlopen naar het vliegtuig. Dat is wel super fijn. We hoeven niet in gigantische rijen te staan en te wachten. Want het vliegtuig is al zo goed als klaar. 

''Hey mannen!'' Ik kijk over mijn schouder en zie Liam en Mandy. ''Hey!'' Zegt Oliver vrolijk en ik glimlach. ''Ready'' Vraagt hij terwijl we het trappetje oplopen. ''Ja, het gaat super worden.'' Zegt Oliver enthousiast en ik knik instemmend. ''Je vader liet jullie hotel zien. Het is dat wij een andere vlucht pakken maar anders had ik geruild.'' Knipoogt Liam en ik grijns. Hij heeft wel gelijk. We hebben echt een super mooi luxe hotel.

''Wanneer gaan jullie terug naar Engeland?'' Vraagt Mandy en ik denk even na. ''6 januari?'' Vraag ik en Oliver knikt. ''Oh jullie gaan dus niet gewoon even feest vieren en weer weg.'' Merkt Liam op en ik knik opnieuw. ''Nee, als je het doet doe het dan goed, toch.'' Lach ik en hij knikt. Ik plof naast Oliver neer op een stoel. 

''We gaan zo schatje.'' Ik druk een kus op zijn wang en hij knikt. Ik pak met mijn twee handen zijn ene hand vast. Hij is echt nerveus. ''Het is oké, baby.'' Zeg ik zacht en hij knikt. ''Ik weet het. Ik kan er niks aan doen.'' Zegt hij zacht en ik glimlach klein.

De vlucht was niet lang, maar voor Oliver was dat wel anders. Hij was een hoopje stront. Hij heeft trillend tegen me aan gezeten en hij kreeg het maar niet voor elkaar om rustig te blijven. Gelukkig besteedde Liam en Mandy er niet te veel aandacht aan. Ik denk dat dat meehielp aan het feit dat Oliver zich dan minder beschaamd voelde. 

''Oh my god!'' Roept Oliver uit en hij loopt langs me de kamer in. Oké, ja dat is inderdaad wel mijn eerste gedachte. Het is vele malen beter dan we dachten. Het is groot en super romantisch. Ik ben Oliver kwijt en gok dat hij gewoon aan het rondkijken is. Ik neem beide onze koffers en zet ze naast de bank neer. Dit is niet de kamer van het plaatje die we geboekt hadden. Dit is nog veel beter zelfs.