Living With My Crush

Chapter 5: Pamilyar

Napakurap ako ng mata dahil sa hindi makapaniwalang nakikita ko. Kinusot kusot ko pa ito dahil baka mamaya ay namamalik mata lang ako. Pero hindi. Hindi ako namamalikmata. Totoo sya.

"Hey, your not dreaming. Its real me.." Natatawang sabi nya.

Wala ako sa sariling napatayo sa upuan at mabilis na tumabi sa kanya at niyakap.

"Woh, woh.."

"Hype ka. Namiss kita.." Natutuwang sabi ko sa
kanya saka ako kumalas ng yakap.

Ilang months na din kasi simula ng mawala sya dito sa school. I think mga 6 months

"Kailangan may pag hayup?..'' Biro nya. Kinurot ko naman sya sa kanyang tagiliran na kanyang ikina ngiwi.

"Kailan kapa nakabalik?.." Pag iiba ko

Sumandal sya sa upuan at iniakbay ang dalawa nyang kamay sa headrest ng upuan. Pinag cross nya din ang kanyang mahahabang legs

"Last night.." simple nyang naging sagot.

Pansin ko lang na mas lalo syang naging attractive. Bukod sa matangkad sya na may katamtamang laki ng katawan ay nagpa kulay din sya ng buhok na medyo green. Bumagay naman sa kanya yun kaya ayus na.

"Stop staring like that.." Arte nito. Hindi ko naman sya tinititigan. Sinusuri ko lang naman sya

"Hindi ki---" Napahinto ako sa pag sasalita ng parehas kami ni Rancee napatingin sa tatlong babae na lumapit sa table namin

"Ahm.. Pwede po bang magpa autograph?.." Kinikilig pa yung babae nung sinabi yun

Kung sa bagay sino ba naman ang hindi maiinlove kay Rancee Cain Padilla na sikat na sikat sa kahit anong bansa dahil sa galing nya sa softball. Dagdag mo pa gandang lalaki nito.

Marami na din syang nakuhang award kaya mas nakilala sya

Pero ako. Hindi ko naramdaman yung feeling na mainlove sa kanya.

Wala eh. Wala akong maramdaman na kahit ano sa katawan ko. Yung tipong pag nakikita ko sya ay bumibilis ang tibok ng puso ko. Walang ganon.

"Sure.." Umayos sya ng upo at kinuha yung scraftbook na may litrato nya

Dumasig ako ng konti

Matapos nyang mapirmahan yung scraftbook ay muli pang humiling yung babae

"Pwede po bang pa selfie?.."

"Okay..'' Walang pag aalinlangang sagot ni Rancee

"Ate pwede moba kaming kuhaan?.." Nagkatinginan pa kami ni Rancee dahil dun sa sinabi nung babae.

"Ako?.." Turo ko pa sa sarili ko. Aba ginawa pa akong photographer nito ah

"Ito po oh.." Nag aalinlangan man ay kinuha ko nalang yung cellphone. Muntik pa akong matumba dahil bigla silang tatlo nag unahan sa tabi nitong si Rancee

Sheteeee mamaya kalang saking lalaki ka.

"One.. Two.. Three.." sabay click ko ng camera botton

"Isa pa.." Hutaragis na yan

Sinamaan ko ng tingin si Rancee na pinipigilang matawa. Mamaya lang talaga sya sakin

"Salamat po.." Peke nalang akong ngumiti. Kala ko talaga magtatagal pa yung pagpapa kuha nila ng picture.

"Anung mukha yan?.."

"Maganda.." Sabay irap ko. Bumalik na ako dun sa dati kong upuan at kinain nalang yung waffle.

"I know your pretty, okay? Bakit ba ang beastmode mo?.." Natatawa nyang tanong. Pero ramdam ko na nang aasar lang sya sakin.

Hindi ko sya pinansin at nagkunwari na walang narinig. Ininom ko yung Chocolate cafe.

Tumayo sya at tumabi sakin

"Ay! Bakit beastmode ang Linnalyn ko?.." Napapikit ako ng isa kong mata ng pisilin nya ang magkabila kong pisngi

"Ano ba? Ang childish nito.." Tinabig ko yung kamay nya

"Ikaw nga yun ei.." Tinaasan ko sya ng kilay

Sino ba naman ang hindi mabi beastmode. Eh dito pa sya nagkalat ng fans nya. Nananahimik ako

"Maganda kasi ako.." Sabi ko nalang

"Weh? Saan banda? Patingin nga?.." hinawakan nya ang mukha ko at tiningnan na para bang sinusuri

"Kaiinis 'to.."

Ngumiti sya sakin ng napaka tamis.

"HAHAHA. Sorr--'' Napatigil sya sa pagsasalita ng parehas kami na mapatingin dun sa may entrance.

Dahil sa lakas ng galabog nung pinto ay sigurado akong rinig naming lahat dito sa loob maging kaming mga nandito sa dulo.

Hindi ko maaninag yung mukha ng lalaki dahil nakatalikod sya sakin.

Pero pamilyar sakin yung tindig ng likod nya. Alam ko kung ano ang hugis at laki ng katawan nya.

Pero kung sya man yun. Bakit ganon ang inasta nya?