The Agreement

Κεφάλαιο 25

Αθήνα,Ελλάδα.

Η ημέρα του γάμου-αν και πολιτικός-έφτασε και μπορώ να πω πως έχω αρχίσει να αγχώνομαι.Εκείνη την ημέρα που είχαμε την παρεξήγηση με τον Αλέξανδρο μου είπε να κάνουμε το γάμο αυτό πολιτικό,ώστε να μπορέσουμε να παντρευτούμε όπως θέλουμε και όποτε θέλουμε οι δύο μας με θρησκευτικό.

Είμαστε οι δύο μας σπίτι,αφού αποφασίσαμε να ετοιμαστούμε μόνοι μας και να πάμε μαζί στην δημαρχείο αφού σε κανέναν από τους δύο δεν αρέσουν αυτές οι χαζές παραδόσεις που μαζεύεται όλο το σόι από την Άνω Κωλοπετινίτσα και κάνουν σαν τρελά κοτόπουλα.

Η μακιγιέζ με την κομμώτρια τελειώνουν τα μαλλιά μου και αφού τις πληρώσω και τις χαιρετήσω,ανεβαίνω στο δωμάτιο ώστε να βάλω ένα λευκό,αρχαιοελληνικού τύπου φόρεμα αφού το νυφικό που είχα διαλέξει ήταν αρκετά έως πολύ φορτωμένο για το δημαρχείο.

 Ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Αλέξανδρο να βάζει το λευκό πουκάμισο από το μαύρο του στενό κουστούμι.Πάω και τον βοηθάω να κουμπώσει τα κουμπιά του πουκαμίσου του και παράλληλα χαζεύω-για ακόμα μία φορά-το υπέροχο κορμί του.Εκείνος αρχίζει να μου φιλάει με δύναμη τον λαιμό και εγώ αρχίζω να αντιδράω στην ηδονή που απλόχερα εκείνος μου προσφέρει.

"Ά-Άλεξ,θα αργη-αργήσουμε"του λέω  με κομμένη την ανάσα.

"Έγω λέω πως έχουμε λίγο χρόνο ακόμα,άσε που ο λαιμός σου είναι τόσο μαλακός και τόσο όμορφος που με προκαλεί να ζωγραφίσω πάνω του"μου λέει και συνεχίζει να φιλάει τον λαιμό μου.

Απομακρύνομαι από κοντά του και αρχίζω να ντύνομαι βγάζοντας τα ρούχα μου και μένοντας με τα εσώρουχα αρχίζω να ψάχνω το φόρεμα μου στην ντουλάπα και ακούω τον Αλέξανδρο από πίσω να βαριανασαίνει.

Αυτό το παιδί πολύ σεξομανής μας βγήκε.

"Αλέξανδρε,τελείωνε θα αργήσουμε"του λέω και βάζω τα δωδεκάποντα πέδιλα μου και γυρίζω να τον κοιτάξω.

Λάμπει μέσα στο μαύρο του κουστούμι και αφού πιάσω το χέρι του κατευθεινόμαστε προς το μαύρο του AudiTT.

Φτάνουμε στο δημαρχείο και αφού κατέβει ο Αλέξανδρος έρχεται και μου ανοίγει και κατευθεινομαστε για ακόμα μία φορά χέρι-χέρι.Όλοι μας χειροκροτάνε και μερικοί από αυτούς μπαίνουν μέσα στο χώρο του δημαρχείου μαζί μας.

Πολλοί δημοσιογράφοι βρίσκονται εκεί να καταγράψουν ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα-όπως το αποκαλούν-αφού ο πιο περιζήτητος εργένης παντρεύεται μία κοπέλα που δεν ανήκει στην τάξη του.

Αφού συστηθούμε με τον δήμαρχο ξεκινάει το "μυστήριο"και δεν σταματάω να κοιτάω τον Αλέξανδρο,μου κρατάει σφικτά το χέρι και μου χαμογελάει.

Ξαφνικά ο δήμαρχος με βγάζει από τις σκέψεις μου και εγώ χαμογελαστή γυρνάω να τον ακούσω.

"Αμέλεια Χατζησταύρου,δέχεσαι για σύζυγο σου τον Αλέξανδρο Παπαπέτρου;"με ρωτάεο.

"Φυσικά"απαντάω χαμογελαστά.

"Αλέξανδρε Παπαπέτρου,δέχεσαι για σύζυγο σου την Αμέλεια Χατζησταύρου;"τον ρωτάει.

"Δεν θα μπορούσε η απάντηση μου να ήταν κάτι διαφορετικό από ναι"λέει και γυρίζει να με κοιτάξει.

"Με το δικαίωμα της εξουσίας σας ονομάζω συζύγους"λέει και φέρνει μερικά χαρτιά να τα υπογράψουμε.

Αφού υπογράψουμε τα χαρτιά βγαίνουμε έξω και όλα τα φλάς πέφτουν πάνω μας,ενώ συνεχίζει ο συζηγός μου πλέον να μου κρατάει το χέρι.

Χριστέ μου,είμαστε παντρεμένοι πλέον.

-----------------------------------------------------------

Γεια σας κουτσούνια,

Νυστάζω πάρα πάρα πολύ και δεν έχω καθόλου όρεξη.

Εσείς πως είστε;

Σας φιλώ,Μαέβα.