The Agreement

Κεφάλαιο 34

Αθήνα,Ελλάδα.

Το ταξί με αφήνει έξω από την εταιρεία και αφού το πληρώσω κατεβαίνω.Το πουλόβερ-φόρεμα μου διαγράφει έντονα  την τεσσάρων μηνών κοιλίτσα μου.Σήμερα είναι το ραντεβού για το φύλλο του μωρού μας και συμφωνήσαμε με τον Άλεξ να πάμε μαζί αφού συναντηθούμε στην εταιρεία.Έτσι αφού χαιρετήσω ευγενικά την Δήμητρα στη υποδοχή,ανεβαίνω πάνω στο γραφείου τους Αλέξανδρου.

Εκεί είναι η γραμματέας και αφού την ενημερώσω πως είμαι εδώ εκείνη τηλεφωνικός τον ενημερώνει.

"Κυρία Παπαπέτρου,μπορείτε να περάσετε"μου λέει χαμογελαστή η καινούρια γραμματέας και εγώ ευδιάθετη μπαίνω στο γραφείο του Αλέξανδρου.

Τον βλέπω να εργάζεται στον υπολογιστή του και χαμογελαστή τον πλησιάζω,πάω από πίσω του και το χαιδεύω απαλά στην πλάτη.

"Μωρό μου,έτοιμος;"τον ρωτάω και εκείνος αφού πάρει μια βαθιά ανάσα γυρίζει να με κοιτάξει.

Τα μάτια του είναι κόκκινα και αυτό το στοιχείο τον προδίδει πως έκλαιγε.Χαμηλώνω στο ύψος του και το αγκαλιάζω όσο πι σφικτά η κοιλιά μου μού επιτρέπει.Εκείνος μου χαιδεύει τα μαλλιά ενώ ξαφνικά αρχίζει να κλαίει.Χριστέ μου δεν τον έχω δει ποτέ να κλαίει.

"Μωρό μου,θες να μου πεις τι έγινε;"του λέω και του σκουπίζω τα μάτια.

"Η γυναίκα που θέλει να αποκαλείτε μαμά μου,πρόσβαλε την διαθήκη.Χριστέ μου Αμέλεια,αυτό μπορεί να φέρει μεγάλες αναταραχές.Μπορεί μέχρι και να μας χρεοκοπήσει.Ειλικρινά μαι χαρά δεν ήταν με το γκόμενο;Τι θέλει από την ζωή μας τώρα;"λέει και χαλαρώνει την γραβάτα του.

Αυτή η κατάσταση τον πνίγει.Και από την στιγμή που πνίγει αυτόν,πνίγει και εμένα.Κάποιος πρέπει να βάλει στην θέση της αυτή την καργιόλα.

"Ακού τι θα κάνουμε.Θα ακυρώσουμε το ραντεβού στην γυναικολόγο και θα πάρεις τον αδερφό σου να έρθει Αθήνα να το συζητήσετε μαζί με τον Χρήστο και θα βρείτε την λύση,μην αγχώνεσαι εντάξει ομορφιά μου;"λέω και του σκουπίζω τα λίγα δάκρυα που είχαν απομείνει.

"Όχι γλυκιά μου,δεν θα χάσω εγώ την ευκαιρία μου να μάθω το φύλο του παιδιού μου επειδή η μάνα μου δεν έχει ζωή"λέει και αφού βάλει την γραβάτα του στην εσωτερική τσέπη του σακακιού του,το φοράει.

Γελάω σιγανά και εκείνος με φιλάει παθιασμένα.

Φοράω το μπουφάν μου και αφού εκείνος μου πιάσει το χέρι βγαίνουμε έξω από το γραφείο τους και ενημερώνει πως να τον ενοχλήσουν μόνο σε έκτακτη ανάγκη όπως το ίδιο ακριβώς κάνει και στην υποδοχή.

Με το αυτοκίνητο φτάνουμε στην γυναικολόγο σε λιγότερο από δέκα λεπτά και αμέσως ανεβαίνουμε στο ιατρείο.

Κάθομαι στο κρεβατάκι και σηκώνω ελαφρά το φόρεμα μου ενώ ο γιατρός μου απλώνει απαλά το παχύρευστο τζελ.Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα με το ειδικό εργαλείο χαϊδεύει την κοιλιά μου και το μωρό μας εμφανίζεται στην οθόνη.

"Μωρό μου, μήπως βλέπεις κάτι περίεργο;" Λέει και μου δείχνει κάτι δίπλα στο μωρό μας.

Τον κοιτάω ανησυχητικά και του πιάνω το χέρι ενώ ο γιατρός κοιτάζει την οθόνη και αφού χαμογελάσει εκτυπώνει τις φωτογραφίες.

"Συγχαρητήρια, περιμένετε δίδυμα! Δύο πανέμορφα αγοράκια"λέει και μου δίνει τις φωτογραφίες ενώ σκουπίζει τον τζελ από την κοιλιά μου.

Την ίδια στιγμή σηκώνομαι από το κρεβάτι και ο Αλέξανδρος με αγκαλιάζει.Μόνο στην σκέψη πως ακόμα δύο Αλέξανδροι θα έρθουν στην ζωή μου με κάνει να δακρύσω από ευτυχία.

"Σε ευχαριστώ Μέλι.Σε ευχαριστώ για όλα" λέει και με φιλάει.

-------------------

Σας αγαπώ,Μαέβα❤️