The Agreement

Κεφάλαιο 21

Αθήνα,Ελλάδα.

Κάθομαι και τον χαζεύω που κοιμάται και ω θεέ μου πως γίνεται ένας άνθρωπος να είναι τόσο όμορφος;Τα μαλλιά του είναι ατημέλητα και τα γαλάζια μάτια του κλειστά,έχει σκεπαστεί μέχρι την μέση και έτσι φαίνονται οι γρατσουνιές που του άφησα χθες το βράδυ στην γυμνασμένη πλάτη του.

Χαϊδεύω τα  μαλλιά του και τον νιώθω να χαμογελάει,ανοίγει τα μπλέ μάτια του και με μία κίνηση με χώνει στην αγκαλιά του.

"Μέλι σου έχω πει ποτέ πόσο όμορφη είσαι;"μου λέει με την αγουροξυπνημένη του φωνή και νομίζω πως μόλις βρήκα ποιος είναι ο αγαπημένος μου ήχος.

Τον φιλάω παθιασμένα στο στόμα και απομακρίνομαι από κοντά του με σκοπό να φτιάξω πρωινό,βάζω μια μπλούζα  του και κατεβαίνω στην κουζίνα. Η κυρία Αθηνά αυτές τις μέρες λείπει στην Ξάνθη για να βοηθήσει την ανιψιά της με την μετακόμιση και έτσι μαγειρεύω εγώ στον Αλέξανδρο.

Φτιάχνω καφέ με άρωμα φουντούκι στην καφετιέρα και αρχίζω να βάζω πάνω στο τραπέζι τα κρουασανάκια με τις φέτες ψωμιού με επικάλυψη μαρμελάδα και αρχίζω να φτιάχνω ομελέτες με διάφορα τυριά μέσα που ξέρω πως αρέσουν πολύ στον Αλέξανδρο.

Τον βλέπω να κατεβαίνει με το μαύρο του κουστούμι και για μία ακόμα φορά νιώθω πως θέλω να τον βιάσω.

"Έλα καρδιά μου κάθησε"του λέω γλυκά και τον φιλάω στο μάγουλο. 

Τρώμε το πρωινό μας και ο Αλέξανδρος φεύγει για την εταιρεία και εγώ ετοιμάζομαι να κάνω μια βόλτα στην μαγευτική πρωτεύουσα.

Βάζω μια στενή τζιν φούστα και ένα λευκό πουκάμισο από μέσα και από κάτω τις μαύρες μου γόβες.Παίρνω την τσάντα μου και αφού βγω από το σπίτι και το κλειδώσω πάω στο αγαπημένο μου γωνιακό καφέ και παίρνω μία ζεστή λευκή σοκολάτα στο χέρι.

Ξεκινάω να περπατάω προς το σύνταγμα μιας και το σπίτι που κληρονόμησε ο Αλέξανδρος είναι στο κολονάκι.Χαζεύω διάφορες βιτρίνες αλλά δεν αγοράζω κάτι για δύο λόγους.Ο πρώτος είναι πως έχω αρκετά πράγματα και δεν χρειάζομαι κάτι και ο άλλος είναι πως δεν νιώθω άνετα ακόμα να ζητήσω λεφτά από τον Αλέξανδρο.

Σχεδόν δύο ώρες μετά έχω τελειώσει την βόλτα μου και κατευθείνομαι προς την εταιρεία του Αλέξανδρου.Μπαίνω μέσα και ένα άρωμα πορτοκαλιού εισέρχεται στην μύτη μου.Παρατηρώ του γκρί τοίχους και πλέον είμαι σίγουρη πως η εταιρεία αυτή την διαχειρίζεται ο Αλέξανδρος αφού και το σπίτι μας είναι βαμμένο γκρι.

Χαμογελαστή πάω προς την γραμματεία,όπου πίσω από το γραφείο βρίσκεται μία κοπέλα γύρω στα 20 με αυστηρό ντύσιμο και ένα χαμηλό σινιόν να κοσμεί τα μαλλιά της.

"Γεια σας"μου λέει χαμογελαστά και κλείνει το τηλέφωνο.

"Καλησπέρα σας,τον κύριο Παπαπέτρου θα ήθελα να δω" της λέω ευγενικά και εκείνη κοιτάει την ατζέντα της,μάλλον είναι καινούρια.

"Θα πάτε στον δέκατο όροφο όπου εκεί βρίσκεται το γραφείο του κύριου Παπαπέτρου.Για να μπορέσετε να τον δείτε συνεννοηθείτε με την γραμματέα του" μου λέει χαμογελαστά για ακόμα μια φορά και αφού την χαιρετήσω,ανέβω με το ασανσέρ στον 10ο όροφο.

Βλέπω ένα σχετικά μεγάλο γκρί-για ακόμα μία φορά- γραφείο και μία κοπέλα γύρω στα 35 αυτή την φορά να εργάζεται εκεί.

Μάλλον αυτή θα πείρε την θέση της Κατερίνας.

"Γεια σας,τον κύριο Παπαπέτρου θα ήθελα να δω"της λέω χαμογελαστά και εκείνη με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω.

Τι φάση;

"Έχετε κλείσει κάποιο ραντεβού;"μου λέει ξινά.

"Όχι είμαι η μέλλουσα γυναίκα του"της λέω και αυτή μου δείχνει την πόρτα για να μπω.

Ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Αλέξανδρο να μιλάει με κάποιους συνεργάτες του και αφού μου τους συστήνει ευγενικά μας αφήνουν μόνους.

"Πως και από εδώ δεσποινίς Χατζησταύρου;" μου λέει και μου φιλάει παθιασμένα τα χείλη.

"Μου λείψατε κύριε Παπαπέτρου"του λέω και ανταποδίδω το φιλί.

-------------------------------------------------------------------

Γειά σας,πως μου είστε;

Εγώ έχω μάθημα σε λίγο αλλά αυτό που ήθελα να πω είναι πως λόγο του υπερβολικά φορτωμένου πρόγραμμά μου τα Updates θα μειωθούν αρκετά αλλά θα φροντίζω να ανεβάζω έστω μια φορά την εβδομάδα.

Σας φιλώ,Μαέβα.