The Agreement

Κεφάλαιο 29

Αθήνα,Ελλάδα.

Τρεις μέρες.Εδώ και τρείς μέρες ο Αλέξανδρος με αποφεύγει και εγώ κάθομαι εδώ να προσπαθώ να καταλάβω τον λόγο.Με φιλάει κάποιες φορές μέσα στην μέρα στο μάγουλο και την υπόλοιπη μέρα ή θα μιλάει στο τηλέφωνο ή θα λείπει από το σπίτι λέγοντας πως έχει επαγγελματικό ραντεβού με αποτέλεσμα να γυρνάει αργά το βράδυ σπίτι.

Η ώρα είναι έντεκα και ο Αλέξανδρος δεν έχει γυρίσει ακόμη.Κάθομαι και τον περιμένω στο σαλόνι βλέποντας κάποια χαζή ελληνική ταινία.Κοιτάζω συνεχώς το κινητό μου μήπως έχω κάποια κλήση του αλλά τίποτα.

Μερικά λεπτά αργότερα κλειδιά ακούγονται στην πόρτα και ο Αλέξανδρος μπαίνει μέσα στο σπίτι κουρασμένος.Αφήνει το παλτό του στο δωματιάκι και έρχεται και μου φιλάει το μέτωπο.Πάω να τον φιλήσω κανονικά αλλά εκείνος για μια ακόμη φορά μου γυρίζει το μάγουλό του.

Μάλιστα.

"Αλέξανδρε,αύριο είναι το ραντεβού στον γυναικολόγο θα έρθεις;" τον ρωτάω κοιτώντας τον στα μάτια,αφού πλέον έχω σηκωθεί από τον καναπέ.

"Δεν μπορώ,έχω δύσκολο πρόγραμμα."μου λέει και ανεβαίνει προς την κρεβατοκάμαρα.

Αφού κλείσω την τηλεόραση τον ακολουθώ προς την κρεβατοκάμαρα.Κάνω άλλη μία απόπειρα να τον φιλήσω αλλά αυτήν την φορά απομακρύνεται τελείως από κοντά μου και βάζει τις πιτζάμες του.Γυρνάει πίσω στο ξεχωριστό μπάνιο του δωματίου μας και αφού μου ρίξει μία φευγαλέα ματιά ξεκινάει να πλένει τα δόντια του.

"Τι έχεις Αλέξανδρε;Γιατί με αποφεύγεις;"τον ρωτάω στα ίσια αλλά αυτός συνεχίζει να με αγνοεί.

"Μάλιστα.Μόλις αποφασίσεις να μου μιλήσεις έλα να με βρεις.Θα κοιμηθώ στον ξενώνα και πρώην δωμάτιο μου."του λέω και αφού πάρω τα απαραίτητα φεύγω.

Ξαπλώνω στο κρεβάτι και σε χρόνο μηδέν αρχίζω να κλαίω.Μα τι έκανα;Γιατί με αποφεύγει;Με αυτά και αυτά,το συναίσθημα του ύπνου με αποχωρίζεται και αφού ντυθώ καλά βγαίνω έξω στο μπαλκόνι.Σήμερα έχουμε πανσέληνο με αποτέλεσμα τα αστέρια να φαίνονται πιο φωτεινά,πιο ιδιαίτερα.Η ώρα περνάει και σιγά σιγά αποκοιμιέμαι στην κούνια του μπαλκονιού.

  Το επόμενο πρωί ξημερώνει και αφού νιώσω ένα απαλό σκούντημα στο ώμο ξυπνάω με την ελπίδα να με ξύπνησε ο Αλέξανδρος αλλά τζίφος.Ήταν η κυρία Αθηνά που λογικά γύρισε από την Ξάνθη.Με βοηθάει να σηκωθώ και αφού κατέβουμε στο σαλόνι αρχίζει να φτιάχνει τσάι και για της δυό μας.

"Γιατί κοιμήθηκες στην κούνια κόρη μου;"με ρωτάει η κυρία Αθηνά βγάζοντας δύο κούπες από το ράφι.

"Απλά είχα μία μικρή διαφωνία με τον Αλέξανδρο,τίποτα σημαντικό"της λέω με μία προσπάθεια να χαμογελάσω.

"Και σε άφησε έξω στο κρύο ο αχαΐρευτος;Αμάν."λέει γεμάτη νεύρα

"Όχι,όχι απλά είχα βγει έξω λόγω αϋπνίας και κατέληξα να αποκοιμηθώ εκεί"λέω και πίνω μια γουλιά από το τσάι μου.

Η ώρα κοντεύει δέκα και σε μία ώρα έχω ραντεβού με τον γυναικολόγο.Ανεβαίνω πάνω στην ντουλάπα και διαλέγω να βάλω ένα άνετο μαύρο τζιν με ένα έντονο κίτρινο πουλόβερ και τα ασορτί κίτρινα αθλητικά μου.Με κοιτάω λίγο καλύτερα στον καθρέφτη και παρατηρώ πως η κοιλίτσα μου φούσκωσε και άλλο.

Αφού αποχαιρετήσω την κυρία Αθηνά παίρνω ένα ταξί και πάω στο ιατρείο του γυναικολόγου.Μπαίνω μέσα και αφού συστηθώ με τον κύριο Νικολάου μπαίνω στο δωμάτιο του υπερήχου.

"Είστε δυόμισι μήνες έγκυος κύρια Παπαπέτρου.Συγχαρητήρια!"λέει και μου χαμογελάει.

Ναι,σωστά.Κυρία Παπαπέτρου.

"Θέλετε να ακούσετε την καρδούλα του;"μου λέει και γνέφω όλη χαρά και ζωντάνια.

Και τότε ακούω την καρδιά του.Ακούω την καρδιά του και νιώθω την δικιά μου να χτυπάει πιο έντονα.Πιο δυνατά.Θεέ μου είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει.

Μακάρι να ήταν εδώ να το ακούσει και ο Αλέξανδρος.

------------------------------------------------------------------------------

Νυστάζω πάρα πολύ,σόρρυ για ότι λάθος μπορεί να υπάρχει.

Με αγάπη,Μαέβα xx