The Agreement

Κεφάλαιο 23

Αθήνα,Ελλάδα.

Ο Αλέξανδρος τελείωσε σχετικά γρήγορα την δουλειά μου και μετά αφού έπιασε και αγκάλιασε το χέρι μου βγήκαμε έξω από την εταιρία κερδίζοντας πολλά βλέμματα άλλα θαυμασμού,άλλα έκπληξης και άλλα ζήλιας.

Αφού μου άνοιξε την πόρτα μπήκαμε στο αυτοκίνητο και αρχίσαμε να κινούμαστε προς άγνωστη ακόμα κατεύθυνση για εμένα.Στο ραδιόφωνο ηχεί ένα τραγούδι της Lana del Ray να ηχεί σιγανά στο αυτοκίνητο. Το κλίμα αρχίζει να γίνεται ζεστό και ρομαντικό αλλά μια αδιαθεσία και μία ζαλάδα έρχονται και μου χαλάνε αυτό το όμορφο συναίσθημα.

Βέβαια αυτό είναι κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Αλέξανδρο ο οποίος σταματάει το αυτοκίνητο σε μία άκρη και με ρωτάει αν είμαι καλά.

Πάω να τον διαβεβαιώσω πως είμαι καλά αλλά μία τάση προς εμετό με κάνει να βγω από το αυτοκίνητο και να μπω στις τουαλέτες που σταμάτησε ο Αλέξανδρος.

Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει αλλά σίγουρα δεν θέλω να χαλάσει αυτό το υπέροχο μεσημέρι μας.

Βγαίνω από τις τουαλέτες  και βλέπω τον Αλέξανδρο με τρομοκρατημένο βλέμμα να με κοιτάζει.

"Αγάπη μου είσαι καλά;"έρχεται κοντά μου και με αγκαλιάζει.

"Ναι,μην ανησυχείς ήταν μια μικρή αδιαθεσία.Σε παρακαλώ ας μην χαλάσουμε το όμορφο μεσημέρι μας."Του λέω αγκαλιάζοντας τον πίσω.

"Εντάξει αλλά αν δεν νιώσεις καλά θα μου το πεις και θα γυρίσουμε αμέσως πίσω εντάξει;"μου λέει χαϊδεύοντας μου τα μαλλιά.

Συμφωνώ με τα λεγόμενα του και γυρίζουμε πίσω στο αυτοκίνητο με προορισμό το εστιατόριο μας.Το εστιατόριο βρίσκετε σε ένα μαγευτικό δάσος και από ότι κατάλαβα εμείς θα κάτσουμε στο Roof garden.

Τι καλύτερο δηλαδή από αυτόν σε συνδυασμό με την φύση;

Αφήνουμε τα παλτό μας στην κυρία στην είσοδο και ο σερβιτόρος μας μάς κατευθύνει στο τραπέζι μας.Είναι ένα γωνιακό τραπέζι για δύο όπου έχεις θέα όλη το δάσος και είναι όλα τόσο ήρεμα και ωραία.Αφού ο Αλέξανδρος μου τραβήξει την καρέκλα φτιάχνω την φούστα μου και κάθομαι στο τραπέζι.

Ο Αλέξανδρος παραγγέλνει και για τους δύο μας ρύζι με κοτόπουλο και λίγο ροζέ κρασί και αφού το γκαρσόνι φύγει αρχίζει να με κοιτάει επίμονα.

"Μίλα μου για το παρελθόν σου Αμέλεια,θέλω να σε μάθω"μου λέει.

"Τι θες να σου;"τον ρωτάω χαμογελαστά.

"Ποιο ήταν το μεγαλύτερο όνειρο σου;"

"Χμμ ήθελα να γίνω μοντέλο και να κινηθώ στο χώρο της δημοσιότητας.Βλέπεις όμως λόγω την οικονομικής κατάστασης της μαμάς μου δεν μπορούσα να γίνω και έτσι έγινα δασκάλα δημότικού"του λέω και πίνω λίγο από το κρασί μου.

"Δεν μου έχεις πει ποτέ για τον μπαμπά σου Μέλι" μου λέει πίνοντας και αυτός λίγο από το κρασί του.

"Ο μπαμπάς μου είναι νεκρός Αλέξανδρε,ήταν μέλος μεγάλης συμμορίας και τρελά καψουρεμένος με την μαμά μου.Καψουρεμένος μαζί της σε σημείο τρέλας"του λέω και εκείνη την ώρα έρχεται το φαγητό μας.

Αφού φάμε και μιλήσουμε λίγο ακόμα κατευθηνόμαστε προς την αγορά για να βρούμε το κατάλληλο νυφικό για τον γάμο μας.

Να σας πω την αλήθεια είχα ξεχάσει πως παντρευόμαστε σε λιγότερο από 2 εβδομάδες.

Πάμε σε διάφορους γνωστούς οίκους αλλά κανένα δεν ικανοποιεί τα γούστα μου.Επίσης δεν θέλω να επιβαρύνω τον Αλέξανδρο με ένα ακριβό νυφικό οπότε κοιτάω τα πιο φθηνά σχετικά.

Συνεχίζω να χαζεύω μέχρι που βλέπω ένα λευκό μακρύ νυφικό,βέβαια θα μου πείτε όλα μακριά είναι,αλλά γουατατέβερ. Λαμπιρίζει ολόκληρο και η γυμνή του πλάτη σε συνδιασμό με το καταπληκτικό του μπούστο με έξανε το ερωτευτώ. Έξαλλη εγώ πηγαίνω στο δοκιμαστήριο και το δοκιμάζω.Ειλικρινά δεν έχω δει καλύτερο ρούχο πάνω μου.

Βγαίνω έξω και βλέπω τον Αλέξανδρο με ανοιχτό το στόμα και σαλάκια να έχουν κάνει λιμνούλα από κάτω του.Λογικά του αρέσει.

"Θα το πάρουμε"μου λέει αποφασιστικά μα όταν κοιτάζω την τιμή σκαλώνω.

"Μην σε ανησυχούν τα λεφτά γλυκιά μου,σου ταίριαζε απόλυτα και ειλικρινά ήσουν σαν ένα διαμάντι εκεί μέσα. "μου λέει και με φιλάει.

Τι θα κάνω εγώ με εσένα,μου λες;

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Καατ-

578 λέξεις ρε κουτσούνιαα.

Ελπίζω να σας ξεχρέωσα για την αργοπορία μου.Το τρίημερο δεν θα έχει κάποιο Update λογικά καθώς θα είμαι τρίκαλα αλλά θα επανορθώσω σίγουρα.

Σας φιλώ γλυκά,Μαέβα.