Κεφάλαιο 30

3.7K 174 4
                                    

Αθήνα,Ελλάδα.

Γυρίζω εξαντλημένη στο σπίτι και αφού κρεμάσω το μπουφάν και την τσάντα μου βάζω λίγο χυμό σε ένα ποτήρι και το πίνω.Με δροσίζει και με βοηθά να αποκτήσω ενέργεια.Ακούω κλειδιά στην πόρτα και βλέπω τον Αλέξανδρο για ακόμη μια φορά να μπαίνει κουρασμένος,ανεξάρτητα από το γεγονός πως σήμερα γύρισε νωρίς.

Μου ρίχνει μια ματιά και αγνοώντας με πάλι πάει να ανέβει πάνω αλλά είμαι αποφασισμένη να βάλω ένα τέλος σε αυτό.

"Αλέξανδρε θέλω να μιλήσουμε,τώρα"του λέω και του δείχνω μία καρέκλα στον πάγκο της κουζίνας.

"Τι θες Αμέλεια,έχω πολύ δουλειά"μου λέει δυσανασχετόντας. 

Βγάζω τις φωτογραφίες του υπέρηχου και τι στικάκι με τον ήχο της καρδιάς του μωρού μας και τα αφήνω μπροστά του.

"Σήμερα ήταν το ραντεβού στον γυναικολόγο και δεν ήρθες.Είδα μόνη μου το μωρό μας και άκουσα μόνη μου την καρδιά του.Όλες είχαν μαζί τους κάποιον και εγώ ήμουν μόνη μου.Τι σκατά συμβαίνει με την πάρτη σου;Εξήγησε μου.Χθες κοιμήθηκα έξω και ούτε καν που το πήρες χαμπάρι!"ουρλιάζω μπροστά στο πρόσωπο του με κλάματα.

Δεν άντεχα άλλο αυτή την κατάσταση.

"Αμέλεια δεν είναι αυτό που νομίζεις.."λέει σε μια προσπάθεια να απολογηθεί.

"Τότε τι είναι Αλέξανδρε;Τι σκατά συμβαίνει μαζί σου;"συνεχίζω να φωνάζω.

"Η μα-βασικά εκείνη γυναίκα που είδαμε τις προάλλες,είναι η μαμά μου και γαμώ είναι τόσο δύσκολο αυτό."λέει και παίρνει μία ανάσα.

"Απαιτεί να πάρει μετοχές,περιουσία,ακίνητα.Θα προσβάλλει την διαθήκη γιατί πολύ απλά έμεινα ξαφνικά άφραγκη.Με είδε και ούτε καν με αγκάλιασε.Δεν αγκάλιασε το ίδιο της το παιδί.Όλη αυτή η κατάσταση είναι εξαντλητική και ψυχοφθόρα,συγγνώμη μωρό μου σε έχω παραμελήσει πολύ και δεν σου φέρομαι με το καλύτερο τρόπο αλλά αυτή η γυναίκα με εξοργίζει,δεν θέλω να την βλέπω στα μάτια μου.Συγγνώμη μωρό μου"λέει και με παίρνει μαι αγκαλιά με δάκρυα στα μάτια.

Του χαϊδεύω απαλά τα μαλλιά για να ηρεμήσει,αφού έλκει σαν μωρό παιδί στην αγκαλιά μου.Εκείνος σκύβει και αφού σηκώσει το πουλόβερ μου δίνει χιλιάδες μικρά φιλιά στην κοιλιά μου ενώ την κοιτάζει συνεχώς.

"Ξέρεις έχει φουσκώσει λίγο."λέει χαμογελώντας.

"Με λες χοντρή"λέω σαρκαστικά και γελάμε ελαφρά και οι δύο.

"Όχι μωρό μου παραμένεις κορμάρα"λέει και με φιλάει βίαια και κτητικά.

"Τι λες να είναι αγοράκι ή κοριτσάκι;"με ρωτάει και με κοιτάει έντονα με τα μπλε μάτια του.

"Δίδυμα"απαντάω λέγοντας το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό.

Ειλικρινά από μικρή φανταζόμουν να έχω μία δίδυμη αδερφή,οπότε η ιδέα του να έχω δίδυμα παιδιά είναι απλά ευτυχία για εμένα.

"Μμμ και αν έχουμε κοριτσάκι θα βγει όμορφο σαν εσένα,θα πάρει τα όμορφα μελί μαλλιά σου,την όμορφη σιλουέτα σου,αυτά τα σαρκώδη χείλη που λατρεύω να φιλάω,θα έχει ένα μεθυστικό και ξεχωριστό άρωμα όπως εσύ και όλα τα αρσενικά θα τρέχουν γύρω της"λέει χαϊδεύοντας με.

"Αν είναι αγόρι θα είναι γεροδεμένο σας εσένα και ξεροκέφαλος,θα είναι έξυπνος και τόσο όμορφος σαν εσένα.Θα έχει αυτά τα ξεχωριστά μάτια που με κάνουν να λιώνω κάθε φορά που με κοιτάνε ενώ ότι θηλυκό κυκλοφορεί στην γειτονιά θα σφάζεται για χάρη του"λέω και ανεβαίνω πάνω του ενώ αυτός με αφήνει στο πάγκο της κουζίνας.

Με φιλάει κτητικά και βίαια κάνοντας βέβαιο το γεγονός πως του ανήκω ψυχή και σώματι.Ανταποδίδω στο καυτό φιλί του και εκείνος μας ανεβάζει στην κρεβατοκάμαρα.Βγάζω βιαστικά το πουκάμισο του ενώ εκείνος το πουλόβερ μου και το σουτιέν μου και αρχίζει να φιλάει το στήθος μου κερδίζοντας πολλούς αναστεναγμούς.Βγάζουμε το παντελόνια μας και μένοντας μόνο με τα εσώρουχα φιλάει τον λαιμό μου αφήνοντας εκατοντάδες μωβ σημάδια.

Σκίζει το εσώρουχο μου με την δικαιολογία πως θα μου αγοράσει καινούριο και αφού βγάλω και το δικό του,εισχωρεί μέσα μου.Οι κινήσεις του μεθοδικές και γεμάτες αγάπη.Με κάθε ώθηση ενώνει τα σπασμένα μας κομμάτια.Ενώνει εμάς και τις καρδιές μας.Κάθε ώθηση και ένας πιο δυνατός ανεσταναγμός ώσπου εξαντλημένοι ποια φτάνουμε στο τέλος.

"Σε αγαπώ τόσο πολύ Μέλι"λέει ξαπλώνοντας δίπλα μου.

"Και εγώ σε αγαπάω Αλέξανδρε"λέω μπαίνοντας μέσα στην αγκαλιά του.

---------------------------------------

Καλή χρονιά μωράκια,ευτυχισμένο το 2019!

Σας αγαπώ,Μαέβα.

The AgreementWhere stories live. Discover now