Chapter Twenty-two

2.1K 34 3
                                        

"Fuck? " he whispered to my left ear.

"I—uhh.. no, you kinda surprised me. I didn't know you're you...D-Donatello."

He smirked. Oh God!  He smirked at me with those sensual, luscious lips. Oh help me, Jesus! Tsk tsk.

"Wa-Why?" I asked. He just shake his head and grab my arm.

I heard Marg'reth shouting, "Pop the cherry baby!", damn her.

He took me towards the bar counter, not letting go of my arm. We weren't sitting, we just stood there as he order some drinks. I looked back to my friends and I see that they're back playing without me.

"Oh!" nagulat ako ng bigla akong buhatin ni Donatello paupo sa high stool.

"Just one last drink and I'll  take you home." sabi niya at nginitian ako bago abutin ang dalawang glass ng drinks na inorder  niya.

Habang nainom ay pasimpleng tinignan ko ang kabuohan niya. Nagmukha siyang bata dahil sa suot niya. He's wearing a dark blue poloshirt, with it's sleeves folded up to his arm, and matched it with dark pants and loafers.

"Like what you see?" he asked, I blushed and looked away.

"Err, you look good—better I mean, compared to the last time I saw you."

He laughed a little.

"Time heals, seasons change. But look at you, same as ever. Looking like an angel, but a naughty one." he sounded like he's joking, but he doesn't look like it.

"Oh, you're right, err.. thanks." I said as I sip the last content of my drink.

I went to my friends saying I'm going home first. They didn't mind, except for Marg'reth who looked like she's teasing me as she grin and wink at me. I just gave her a nod and wore my coat back on. It's freezing outside.

The good thing is that Donatello have someone he knew in the bar to look out for my car. We went to my apartment after that. He knew where I live, this is where Marcus and mama used to live in, after all.

"Thanks for the ride. " sabi ko habang nakatayo sa harapan niya.

"We'll see each other more, go ahead and take a rest. I'll call you. "

"Uhh, how?" I asked, puzzled. Hindi niya alam ang number ko...

"You're giving me your number, aren't you? " he smiled at me as he took out his phone from his coat.

"Uhh, yeah. Sure." at ibinigay ko nga ang number ko. Pina-ring niya ang phone ko and so I saved his numer too.

"Bye, I'm  going now." sabi niya.

Bigla ay inabot ko ang kanyang braso para pigilan sa paglayo. Nagtataka man ay nakangiti pa rin siyang humarap muli sa akin.

"Yes?" he asked while staring at me, brows slightly knitted.

"Ang gwapo mo, sobra. Nakakapagpa-ibig ka, presensya mo pa lang, kinikilig na ako." sabi ko habang nakatitig sa kanyang mga mata.

"What? " tanong niyang muli, nangingiti na rin dahil sa hindi niya naiintindihan ang mga pinagsasasabi ko.

"Take care." sabi ko na lang at hinayaan na siyang sumakay sa kanyang kotse.

Pagpasok ko sa loob ng apartment ay pinakiramdaman ko ang dibdib ko. Inilapat ko pa talaga ang magkabilang palad ko sa ibabaw ng dibdib ko. Napakalakas ng kabog nito.

First time na may lumabas na ganoong mga salita sa bibig ko, and it seems like I confessed already. God!

Ibinaba ko ang magkabilang kamay ko sa aking tagiliran. Humakbang ako ng isa paabante. At isa pa....tapos—

"Waaaaaaaah!  OhmyGod!!
OhmyGod!!
OhmyGod!!
OhmyGod!!"

Nagtitili ako hanggang sa makapasok ako sa aking kwarto. Pa-dive akong dumapa sa kama at nagpagulong gulong.

Nang mapagod ay nakatihaya ako sa kama na tila ba isang starfish. Hindi mapuknat ang mga ngiti sa labi ko.

'Nandito na siya!!! Itaga niyo sa bato, destiny ko talaga siya. Walang papalag. Sa akin nakatadhana si Donatello. Akin ang puso niya. Hindi pa sa ngayon...pero ramdam ko na may interes din siya sa akin. Anomang klase ng interes iyon ay sisiguraduhin kong mamahalin niya ako. Doon magsisimula ang lahat, sa simpleng pag-acknowledge niya sa presensya ko.'

Na-imagine ko na kaagad ang magiging future naming dalawa, siya at ako, kasama ang mga magiging supling namin, dito kami titira sa New York and we'll be living in an 'American Dream'.

Nakatulala ako sa kisame habang naroon sa lala-land ang utak ko. Pero teka, parang déjà vu lang, kasi, for the first time in three years, ngayon lang ako nakakita ng mga butiki sa apartment na ito, and take note...magkapatong pa ang mga iyon, mukhang nagchu-chukchakan. Tch.

'Hey, Maxine. When will you lose your virginity?!' my subconscious mind asked me, I heaved a sigh.


"Soon," I whispered, with a small grin on my lips.. "real soon."

A Little Push [On-Hold]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon