A Little Push [On-Hold]

Chapter Twenty-seven

Hindi ko alam kung anong oras na. Naramdaman ko nalang na bumukas ang pinto at pumasok si Donatello, hindi ko maimulat ang mga mata ko dahil inaantok pa ako. Alam ko lang na siya iyon dahil naaamoy ko ang aftershave niya. Buti pa siya, nakaligo na...

Binuhat niya ako at dinala sa kama. Naramdaman ko ang malambot na kutson sa likod ko.  Siguro nga ay walang mangyayari sa amin, nalulungkot ako, nahihiya rin.

"Sleep well, Angel." hinalikan niya ang pisngi ko matapos ibulong iyon sa hangin.

Lalabas na naman siya, iiwan niya na naman ako...

Pero hindi. Naramdaman kong kinumutan niya ako at ang lakas ng kabog ng dibdib ko nang lumundoy ang kama at naramdaman ko ang init ng katawan niya sa tagiliran ko. Ramdam ko kasi hubad na hubad ang katawan ko sa tabi niya.

He hugged me, spooned me closer to him. He gently caress my hair away from my face, then he sang..

....the sweetest song I've ever heard, and it's so familiar...

When did I hear this song again?

I'll never know what brought me here
As if somebody led my hand
It seems I hardly had to steer
My course was planned

Him, meeting me in Irosa Balmosa three years ago is destined...I know that for some time now.

And destiny it guides us all
And by its hand we rise and fall
But only for a moment
Time enough to catch our breath again

Maybe, they aren't really meant to be together, because it is I, who can love him best. And he is for me..

And we're just another piece of the puzzle
Just another part of the plan
How one life touches the other
It's so hard to understand
Still we walk this road together
We travel, go as far as we can
And we have waited for this moment to die
Ever since the world began

This song!  It's the song from my acquaintance ball that we attended in Irosa University!!

I tried opening my eyes and managed it, he smiled at me.

"D-Donatello, that song..."

"Shh, sleep. We'll talk tomorrow." sabi niya at hinalikan ako sa pisngi.

"P-pero.." natatakot ako. Natatakot ako na baka panaginip lang ang lahat ng ito.

"I'm keeping you. Against all odds. You are mine, so to speak. So please, take a good rest. We'll talk tomorrow." pinal na utos niya.

Yinakap niya na ako at nasa dibdib niya na ang ulunan ko. I can hear the light fleeting thump of his chest. At tila ba sabay ang ritmo ng mga puso namin, pati ang paghinga namin, sabay.

Naramdaman kong pinisil niya ang bewang ko. Napaigik ako dahil sa kiliti ko roon.

"Sleep." tila inaantok na utos niya.

At nang magsimula na naman siyang mag-hum, tuluyan na akong nakatulog. I slept in the arms of my first and forever love. I can't be more grateful. This is the best gift from God. I'll surely treasure this forever.

"Hmm." nag-unat ako ng katawan sa kama.

Nagmulat ako ng mata at nakitang nakasuot na ako ng isang T-shirt na kulay asul at boxers na kulay puti.

'Binihisan niya ako?' napangiti ako sa isiping iyon.

Lumabas ako ng pinto, naamoy ko kaagad ang pagkain mula sa kitchen doon sa kanang pasilyo. Tinahak ko iyon at doo'y nabungaran ko ang lalaking nakasandong itim, boxers, naka-indoor slippers.

Ang sexy...nakakatakam.

"Good morning!" agaw ko sa pansin niya. Masyadong busy, eh amoy prito lang naman ang niluluto niya.

"Hey, sit down. I'm cooking breakfast." utos niya.

Naupo ako sa isang silya malapit sa round table dito sa kitchen.

"Let's talk. Turn that stove off. " utos ko rin. Hindi naman kasi ako gutom. Mas nagugutom ako sa presensiya niya. Haaay...

"You wait." sagot niya. Aba't nakikipagmatigasan siya? Tsk tsk.. Ayaw kasing lumingon sa akin. Ano ba iyan?!

Naiinis na nangalumbaba ako sa mesa habang pinapanood siyang magluto. Kung ako ang tatanungin, siguradong mas magaling akong magluto kesa sa kanya. Pero dahil siya ang nagluluto para sa akin, sige, siya na ang pinakamagaling magluto sa mundo, pinaka-yummy, pinakasexy, pinakamatambok ang pwet. Hahaha.

"What are you laughing at? " sa wakas ay lumingon na rin ang mama. Nakangiti siya sa akin bagama't nagtataka.

"Naisip ko lang ang kapatid ko, yung bunso. Ang tambok ng pwet nun." sabi ko habang nakatitig sa butt niya.

"Alam mo, ang manyak mo. Kababae mong tao, Maxine." nakatawang saad niya.

"M-manyak?! Eh ikaw kaya! Ang bata bata ko pa noon, hinimas himas mo na katawan ko. Hmp!" nakangusong sumbat ko.

In-off niya na ang kalan at dinala ang pagkain sa maliit na mesa sa harap ko. Sausages, hotdogs, eggs, fried rice, and a bowl of vegetable salad. Sabi ko na nga ba, tsk tsk tsk.

"Let's eat first. We'll talk after this. You're  not going anywhere."

Naibalik ko ang paningin ko sa kanya mula sa mga pagkain nang tumabi siya mismo sa tabi ko. Ini-akbay niya ang kanyang braso sa balikat ko at hinalikan ang tungki ng ilong ko.

"Good morning, wife." nakangising sambit niya.

Oh. My. God. This is heaven.