A Little Push [On-Hold]

Chapter Twenty-nine

"Ipapakilala kita kay nanay. Lagi kitang naiku-kwento sa kanya." umalis ako sa pagkakayakap kay Donatello matapos niyang sabihin iyon.

Ano naman ang maiikwento niya sa nanay niya? Eh hindi naman kami nagkasama ng matagal?!

"Hey, ano naman ang nasabi mo sa nanay mo?" tanong ko.

"Every moment I had with you back then. Lahat lahat tungkol sa buhay ko ay alam na ng nanay ko. Maging ang pagkatao mo. Tanggap niya na mahal kita, Maxine." nakangiting pagmamalaki niya pa.

"Oh, eh ano naman ngayon?" nagtatakang tanong ko.

"Oh, Angel.. That means, I only need your parent's blessing, then papakasalan na kita." nagkandasamid ako sa sinabi niya kahit walang nakabara sa lalamunan ko.

"Kasal? Agad agad?!" bulyaw ko sa mukha niya.

"What? You'll rather hook up with me then? Aren't you serious when you say you love me?" naghahamong tanong niya sa akin.

Hindi naman sa ayaw ko. Pero ni hindi ko pa nga nasusubukang magtrabaho bilang interior designer. Ni hindi ko pa nga nasusubukang mag-apply. At isa pa...wala man lang ligawang mangyayari? Wala bang naituro ang nanay niya tungkol sa love and courtship sa Pinas???

"No, siyempre ikaw na ang gusto kong makasama habang buhay. Pero, hindi ba pwedeng saka na ang kasal? Magtatrabaho muna ako?" I bargained.

He smiled at me and cup my chin.

"Fine with me."

Natutulog si Donatello. Pinapanood ko siyang matulog. Matapos ang kaunting harutan ay nagsabi itong inaantok. Kaya hinayaan ko nang matulog.

Nag e-mail ako kay Marg'reth na ayos lang ako para hindi na siya mag-alala. Sunod ay tatawagan ko sana si Gina ngunit naisip kong buntis ito at masamang magpuyat. Kaya ang binulabog ko sa huli ay si Lulu. At sinagot naman niya kaagad amg request ko for video call.

"Naku, Maxine. Istorbo ka, anong meron? Isang oras na lang ay titilaok na ang mga manok dito sa Irosa, wagas kung wagas sa pagtawag?" agad na pagbubunganga nito.

"May good news ako sayo.." pigil ko sa muling pagbukas ng bibig niya.

"Hmm? Sino yan bhe?" narinig ko ang paos na boses ni bakla. Matagal na silang mag jowa ni Josh, simula pa noong umalis ako ng Pinas.

"Si Maxxy." sagot ni Lulu kay Josh bago bumaling sa akin. "Anong good news yan, bruha ka?"

"Kami na." nakangiting sabi ko.

"Nino naman? Jusko, deretsahin mo akong babae ka!" inis na namang tanong ni Lulu. Ganito ito kapag puyat, nagsusungit.

"Si Thor, kami na.. Kanina lang." parang buang na impit na nagtititili ako. Pero hindi nagising si Donatello.

"Oh my gosh. So?!" walang kwentamg tanong ni Lulu.

"Anong 'so' ka jan? Malamang, magkakalove life na ako, bes." sabi ko. Nagseryoso naman si Lulu.

"Kaya nga, alam mong alam ko kung sino yang Thor na iyan sa buhay ng pamilya mo. Anong balak mo? Nakuu...lagot ka sa papa mong malandi ka."

"Maaayos rin ang lahat. Huwag kang mag-alala. Isa pa, kahit hindi pumayag si papa ay si Donatello lang ang papakasalan ko sa huli. Nasa legal age na ako, I'm twenty-one already." katwiran ko rito.

"Diba mas matanda yan ng di hamak sayo?" usisa ng baklang jowa ni Lulu. Tsh

"So?" walang pakialam na sabat ko.

"Max, kapag nagkatuluyan kayo niyan, may instant yaya/cook/daughter/wife/caregiver yang Thor na yan." sabi ni Lulu na may pag-aalala sa mukha. Tinawanan ko na lang siya.

"I can be all of that, Lu. Ganoon ko siya kamahal." sabi ko. I can see resignation in their faces.

After ng pangongontra nila ay naging maayos naman ang chikahan namin. Hanggang sa nagising na si Donatello at nag hi pa kay Lulu. Si Lulu naman, akala mo botong boto kay Donatello kung maka-kumusta.

Later on, after ng video call ay nagsend ng message sa akin ang Lulu. Binabawi ang mga sinasabi niya, mukhang bumata raw si Thor.

"What do you want for dinner?" tanong ni Donatello sa akin matapos kong maligo. Pinahiram niya ako ng mga sweatpants and shirts niya dahil nasa laundry ang mga damit ko kagabi.

"Let's go to my apartment. I'll cook something for you." sabi ko.

Pumayag siya at matapos niyang maligo ay nagpunta na kami sa apartment ko.

I'm sure he's surprised to see the changes inside. I made a lot of renovations to alter his memories in this apartment, because deep inside me, I was hoping that someday, he'll come for me in this place.

"I think I'm not hungry." kinabahan ako sa sinabi niya. Buong akala ko ay hindi na siya mag-aalangan once na makita niya ang mga pagbabago sa apartment. Hinawakan ko ang mga braso niya at hinila siya palapit sa akin. I reached for his face. Damn, ang tangkad niya...

"Donatello, don't leave. I-I'll just grab my things and we can go back to your house. I didn't think that far, of course you know this place, and you may be uncomfortable. I—" he cut me off when he grab my chin and claim my lips.

"I said I'm not hungry. Not with food, okay? I think I want you. Right now. Here."

Ohh..

We started kissing. My hands on his chest, touching, feeling his heart. And so are his hands. He touch me carefully, my face, my neck, down to my shoulders...my arms.

And back to my neck. He moved my hair away to the other side. His kisses trailed down from my lips to my chin, then to my neck.

I feel his hands roaming under the thick fabric of his shirt that I'm wearing. The he unhooked my bra from my back. He caress my back while still kissing my neck.

I thought that he'll go back to kissing my lips when he moved a little from my neck. Not until he kissed my neck again and I feel like he was sucking something on my skin. Oh no!

He's putting hickies on my neck!

But boy, it was so good to be true. I think I'll love him more as I keep him around.

"Hmmm...Donatello... "

"I want to make love to you, Maxine.....Will you let me?" I stared at him.

With a small smile, I nodded.