It Takes Time (On-going)

Out of Reach

Note: Kung may music kayong "Out of Reach" by Gabrielle, please play for it para sa chapter na 'to. Xixi!💜

After three years.....

" Ay!" Someone bumped on me. Buti hindi ako natumba dahil sa tigas ng katawan nito. Alam kong lalaki ang nakabangga sa akin pero wala akong pakialam. Nahulog tuloy ang mga binili kong groceries, yung ibang prutas ay nagrolyo pero malapit lang naman. I heaved a sigh. Hapon na kaya pagod na pagod na ako tapos may nakabunggo pa sa akin. What a life!

I kneeled to pick up my groceries not minding the person in front of me. I am busy picking those when that person tried to help me. Hindi ko siya pinansin, I let him do it.

Tatayo na sana ako para pulutin ang mansanas na gumulong kanina nang nakita kong gumalaw at tumayo ang aking nasa harapan. I saw his brown leather shoes. It looks expensive. Tumayo na ako at pinagpag ang kulay puting bestida.

I saw his broad back. Nalilo ako sa kanyang tangkad nang siya'y tumayo sa pagpulot ng mansanas. Nakasuot siya ng kulay asul na longsleeves at itim na slacks. Ang manggas ay nakatupi sa kanyang siko.

Napasinghap ako nang nakita ko ang kanyang mukha. His hair looks messy. Those chinky eyes that I haven't seen a long time. His pointed nose that perfectly fits on his face. His lips that every girls wants to taste. Wow! Ibang-iba na ang itsura ni Tristan.

🎶Knew The Signs

Wasn't Right

I was stupid for a while

🎶

"Here." aniya. Hindi ko namalayan na nasa harapan ko na siya. His serious face made him more handsome.

I get it and put it inside the plastic bag I am holding. I composed myself and smiled at him.

"Hi." I said. Kumunot ang kanyang noo. He stared at me intently and it caused me to feel uncomfortable. My smile slowly fading.

" Ahm, you're Tristan, right?"

Naalis ang noong nakakunot at napalitan ng pagtaas ng kaliwang kilay. " Do I know you?" he said.

I bit my lower lip. He forgot or he just really don't know me? Parang wala kaming pinagsamahan noon a. Nakakasama naman ng loob ang isang 'to. Paano at bakit ko ba siya nagustuhan noon, eh, ang suplado at antipatiko niya?

" I'm Shan, cousin of Wilson, remember?"

"You mean Wilson Angeles?"

Finally, he remembered. "Yes." I smiled. His face lit up a little bit.

" Uuwi ka na ba?" he asked.

Nandito pa rin kami sa gitna ng mall. Minsan nakikita ko ang mga babae na tumitingin sa gawi namin or should I say, sa kanya. Oo na! Siya na ang gwapo. Psh! Napairap tuloy ako ng wala sa oras.

Bakit kasi ganito ang itsura ngayon ni Tristan? Parang modelo. Mas tumangkad siya kaysa noong huli ko siyang nakita.

Ano kayang ginagawa niya dito sa Manila? Kasama niya ba si Krisha, yung girlfriend niya? Pero ang tanong, sila pa kaya hanggang ngayon? Wala na kasi akong update kay Tristan. 'Di ba nga sabi ko noon kakalimutan ko na siya, at nagawa ko naman, pero ngayong nakita ko siya at nandito talaga siya sa harapan ko, parang lahat ng ginawa kong paglimot sa kanya ay balewala na lang. Nakakaasar naman!

🎶Swept away by you

And now I feel like the fool.

So confused, my hearts bruised